تهیه کنندگان موسیقی سلیقه مخاطب را هدایت می کنند

چرا از اینهمه فعالیت هنری خوانندگی را انتخاب کرده اید؟

از بچگی به سینما، تئاتر، خطاطی، نقاشی و فرش دستبافت علاقه داشتم، مدتی به کلاس های سینمایی و خطاطی رفتم و دلخوشی من همیشه گشت و گذار در فرش فروشی ها بود، خوانندگی علاقه ای بود که درتمام مدت با من همراه بود و درخلوت خودم همیشه با صدای خواننده ها تمرین می کردم، با صدای شجریان، شهرام ناظری، مهرداد کاظمی، گلریز و… بعد از سربازی و دانشگاه و مشغول شدن در صنعتی دیگر فرصتی برای کارهای هنری دست نداد تا اینکه برای من سانحه ای رخ داد و برای تقویت ذهنم موسیقی را با یادگیری ساز آغاز کردم، بعد هم آموزش آواز من را به سمت علایق کودکی ام سوق داد.

تا امروز چند کار از شما منتشر شده است و استقبال و بازخورد چگونه بوده است؟

حدود نود کار و با توجه به اینکه من مدت زمان کمی فعالیت می کنم و البته اینکه من هنرمند مستقلی هستم نسبتا خوب است.

کدام کارهای خودتان را بیشتر دوست دارید و چه ترانه هایی بیشتر شما را جذب می کند و بیشتر مخاطب چه سبکی هستید؟

«مادر»، «میلاد من»، «شیرین شیرین»، «سوژه عکسام»، «ایران جاویدم»، «تو هم برو»، «آزادی»، «پدر»، «مرد روزهای تنها»، «وصیت نامه» و «خاطره ها» را بیشتر دوست دارم و اکثر سبک ها را هم دوست دارم، محدویتی برای خودم قائل نمی شوم ولی ترانه های مفهومی و دارای سوژه را دوست دارم.

به فکر تهیه آلبوم و کنسرت هستید؟

دو آلبوم از من منتشرشده و قطعا به فکر کنسرت هستم، البته باید ساز و کار آن آماده شود.

وضعیت موسیقی داخلی امروز و آینده آن را چگونه می بینید؟

خوب است و چرا بد باشد؟ کلی جوان با استعداد وجود دارد که متخصص هستند، نوازنده های درجه یک، تنظیم کننده ها و میکسرهایی با دانش روز، به هرحال با این همه محدودیت های اقتصادی و مشکلات علاقه مندان زیادی وجود دارد که با عشق سکاندارموسیقی هستند، اکثر موزیسین عاشق این کار هستند.

اینکه موسیقی و ترانه های ما به یکنواختی رسیده اند را چقدر قبول دارید؟

درمورد خودم که اینطورنبوده است، اشعار و سبک ها متفاوت هستند و در مورد کل مارکت هم فکر می کنم تنوع خیلی زیاد است، ولی اگر منظورتان در مورد خواننده هایی است که کنسرت می گذارند، خب طبیعی است و دلیل آن تهیه کنندگان موسیقی هستند که به خاطر مسائل مالی این محدودیت ها را به وجود آورده اند، آنها سعی در هدایت سلیقه مخاطبین دارند و با ساخت ملودی ها و آکوردهای یکنواخت و چند منظوره دست ترانه سرایی که براساس ملودی شعرمی گوید رامی بندند.

سختی ها و شیرینی های این حرفه چیست؟

به هرحال دائما نیاز به تمرین و حفظ شرایط است و هنگام ضبط و اجرا هم استرس زیادی وجود دارد، فضای هنری فضای دوستانه و دلچسبی است.

الگویی در این زمینه داشته اید و خواننده های محبوب شما چه کسانی هستند؟

قطعا برای من که دهه پنجاهی هستم الگوهای زیادی بوده ولی عاشق فرهاد و فریدون فروغی هستم، درکل همه جور آهنگی گوش می دهم، ملایم، شاد و غمگین.

باندبازی و مافیا چقدر در این حرفه وجود دارد؟

من که فعلا یک هنرمند مستقل هستم ولی در این خصوص مطالبی شنیده ام و شاید اینکه همیشه تصویر یک عده روی بیلبوردها است یا مثلا دربرنامه ها معرفی می شوند گواه این مدعاست.

آرمانشهر و هدف شما در دنیای هنر چیست؟

اینکه بتوانم ازخودم آثار ماندگاری بر جای بگذارم.

گفتگو: مهدی احمدی