هر صحنه‌ای که طراحی می‌کنم حس متولد شدن یک پدیده جدید را دارم
- شناسه خبر: 10604
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
همان گونه که صنعت فیلم و نمایش به سرعت در حال تغییر و دگرگونی است، بسیاری از زمینه‌های هنری وابسته به آن نیز تحت تأثیر قرار گرفته و ارزش جدیدی پیدا می‌کنند. دنیای طراحی صحنه یکی از این زمینه‌هایی است که به شدت تحت تأثیر این دگرگونی قرار گرفته است؛ چرا که روش‌های جدید داستان سرایی نیازمند روش‌های جدیدی است برای نشان دادن فضاهایی که این داستان‌ها در آن اتفاق می افتند. امروز ما با مریم خسروی، یک طراح ایرانی موفق در زمینه فیلم و تئاتر، ساکن شهر نیویورک مصاحبه کردیم.
صحنه نمایش “خانه عروسک” اثر هنریک ایبسن،
صحنه ساخته شده در استودیو برای فیلم “مارتین ادن” در سال ۲۰۱۹٫ طراح صحنه: مریم خسروی
اگر ممکنه برای شروع یک مقدار در مورد کار طراح صحنه فیلم و تئاتر توضیح بدید؟
کار من اینه که تصمیم بگیرم فیلم و یا نمایش در کل چه حال و هوایی داره. چه در فیلم، چه در تئاتر و یا هر هنر نمایشی دیگه همیشه یک شخص وجود داره که در مورد شکل فضاها تصمیم می‌گیره، مثلاَ رنگ فضاها رو انتخاب می‌کنه، تصمیم می‌گیره که چه مبلمانی در فضا استفاده بشه و خب البته همه این تصمیمات رو با در نظر گرفتن محتوا و دوره ناریخی داستان می‌گیره. اون شخص منم.
چه طور شد که این کار رو، اون هم در نیویورک انتخاب کردید؟
خب من برای دوره لیسانس در ایران معماری خوندم. اما زمانی که داشتم فارغ التحصیل می‌شدم متوجه شدم که واقعاَ معماری رو به عنوان شغل خودم دوست ندارم. از نظر من معماری هم یکی از اون کارهای پشت میزی بود و این اصلاَ منو قانع نمیکرد. من از بچگی کشش عجیبی به فیلم داشتم و برای همین با خودم فکر کردم که شاید بتونم این دوتا رو با هم ترکیب کنم و یک کار هیجان انگیز ازش بسازم. طبیعتاَ برای ورود به این زمینه و یاد گرفتنش نیویورک یکی از اولین جاهایی بود که به ذهنم رسید و این شد که به نیویورک اومدم.
این طور که من متوجه شدم نقش‌های زیادی میشه در دپارتمان هنر داشت، شما هیچ وقت شغل دیگه ای رو تجربه کردید؟
من در چند فیلم کوتاه کارگردان هنری بودم و باید بگم که راه خیلی خوبی برای آشنایی کلی با این صنعت و یاد گرفتن جزئیات دپارتمان هنربود. ولی من معمولا خیلی خودآگاه هستم و زمان زیادی طول نکشید تا متوجه بشم که تنها کارمورد علاقه من طراحی هست و از اون به بعد هم تلاش کردم که فقط طراحی کنم.
با این که مدت زیادی نیست به این کار مشغول هستید خیلی فعال بودید. یک مقدار در مورد کارهایی که انجام دادید توضیح می‌دید؟
من با فیلم کوتاه شروع کردم، و تعداد خیلی زیادی هم فیلم کوتاه کار کردم. بعضی پروژه‌ها با گروه‌های حرفه ای بودند و بعضی پروژه‌ها هم پروژه‌های دانشجویی. بعد از اون یه مدت تئاتر کار کردم. من واقعاَ تئاتر رو دوست دارم و معتقدم با ارزش ترین چیزهایی که در طراحی یاد گرفتم از طریق طراحی در تئاتر بوده. ولی بعد از یه مدت پیشنهادای جدی تری برای چند فیلم بلند گرفتم و به تدریج بیشتر درگیر طراحی فیلم شدم.
در روند طراحی صحنه، شما به عنوان یک هنرمند تا چه حد به تنهایی کار می‌کنید؟
برای من زیباترین وجه این کار همین مسئله ست، که من هم مجرد هستم و هم عضوی از یک گروه. ساختن فیلم و تئاتر هر دو کارهای بسیار مبتنی بر همکاری و تلاش گروهی ست که با حضور یک تعداد محدود اتفاق نمی‌افتد. مثل یک ماشین خیلی بزرگ هست که در اون کوچکترین چرخ دنده هم به اندازه بزرگترین آنها اهمیت دارد و اگر درست کار نکنه همه ی سیستم از کار میفته. در شرایط ایده آل، خیلی حس خوبیه که بدونی می‌تونی روی کمک و حمایت کسانی که دارن تمام تلاششون رو برای تحقق پروژه می‌کنن حساب کنی. از طرف دیگه، من به عنوان طراح پروژه برای خودم زمان به خصوصی رو دارم که بتونم روی داستان عمیقاَ فکر کنم و به بهترین و هیجان انگیزترین طرح برسم. بعد از اون کارگردان، طراح لباس، طراح نور، فیلم بردار، تهیه کننده‌ها و همه اعضای تیم صحنه جمع می‌شن تا در مورد جزئیات طرح صحبت کنند وبه یک برنامه مشخص برای انجام پروژه برسند.
به عنوان طراح یک پروژه، لذت بخش ترین لحظه برای شما چه زمانی است؟
زمانی که در تئاتر در هفته‌های آخر قبل از نمایش اصلی درحال آزمون‌های فنی هستیم و همه چیز سر جای خودشه و درست کار می‌کنه. و یا موقعی که سر صحنه فیلم برداری در حال شروع کار هستیم و همه چیز آماده و بدون نقص هست. هربار این حس رو دارم که شاهد متولد شدن یک چیز جدید هستم و این خیلی هیجان انگیزه.
پیشنهاد خاصی دارید برای طراحان جوان ایرانی که قصد ورود به این عرصه رو دارند؟
این کار تفاوت زیادی با زمینه‌های هنری دیگه ندارد، از این نظر که هر چی بیشتر مطالعه داشته باشید بهتر می‌تونید فضاهایی رو تعبیر و پیش بینی کنید که مناسب رفتارهای انسانی هستند و در اونها سناریوهای مختلفی از زندگی اتفاق میفته. پیشنهاد دیگه م اینه که تا جای ممکن فیلم و تئاتر ببینند و اونها رو از نقطه نظر طراحی بررسی کنند. حتی تعدادی از فیلم‌های قدیمی ایرانی هستند که در زمینه طراحی بی نظیرند. کار ما واسطه ای میان فرم‌های هنری متعددی است، بنابراین هر چه بیشتر خودتون رو در این زمینه مطلع کنید به همان اندازه هم طراح بهتری می‌شید.
تمامی حقوق این مصاحبه متعلق به وبسایت www.innn.ca می‌باشد.
