این نمایش روایت «بشر امروزی» است!
- شناسه خبر: 82718
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
گفتگوی «هنرمند» با کارگردان و بازیگران نمایش «فالش»
چند شب می شود که تئاتر «فالش» با کارگردانی «کامران شهلایی» و «محمد لارتی» در «سالن چارسو» تئاترشهر روی صحنه می رود، نمایشی اجتماعی با روایتی ساده که به شرایط اجتماعی و روابط چند شخصیت متفاوت می پردازد، در این شماره از روزنامه هنرمند با کارگردان و بازیگران نمایش فالش گفتگو داشته ایم که با هم می خوانیم.
*انتخاب بازیگران بر چه مبنا و المان هایی شکل گرفت؟
کامران شهلایی: انتخاب بازیگران بر اساس شناختی که از سابقه بازی ایشان در کارهای قبلی آنها داشتیم و همچنین اخلاق و رفتار حرفه ای بازیگران شکل گرفت، تجربه تئاتری برای ما خیلی مهم بود.
*چه ویژگی هایی از این نقش شما را جذب کرد تا پیشنهاد بازی در این اجرا را قبول کنید؟
کیمیا خلج: من از سالها قبل دوست داشتم با کامران شهلایی و محمد لارتی کار کنم، اغلب نمایش هایشان را دیده بودم و با جهان فکری و کاریشان بیگانه نبودم، زمانی که متن به من پیشنهاد شد خیلی آن را دوست داشتم، در عین سادگی درباره تنهایی حرف های مهمی می زند، از همه مهم تر درباره نقش خودم چالش ها و بحران های مهمی را درباره بچه هایی که در فضای تئاتر فعالیت می کنند و تلاش می کنند به سینما راه پیدا کنند بیان می کند، این که درباره مشکلات بچه های تئاتری با زبان شیرین طرح مسئله می کند برای من خیلی جذاب بود.
*این نمایش چه حرفی برای گفتن دارد؟
محمد لارتی: آنچه در حوزه مطالعات اجتماعی دارای اهمیت می باشد بررسی موضوعاتی است که زندگی بشر را با درد و رنج همراه نموده است، تنهایی انسان در دوران معاصر و در عصر مدرنیته رهاورد زندگی ماشینی است،
موضوع اصلی در نمایش فالش تنهایی است، تنهایی که باعث درد و رنج انسان ها می‌شود و ما در نمایش فالش با استفاده از زبان طنز و ایجاد موقعیت‌های دراماتیک تلاش می‌کنیم این مسئله و موضوع را بررسی و واکاوی نماییم، در نمایش فالش آنچه دیده و شنیده می‌شود روایت بشر امروزی است که دچار محصول زندگی مدرنیته که همان تنهایی است شده است، در عصر امروز ما علی رغم وجود وسایل گسترده ارتباط جمعی و برخلاف آنچه می‌بایست هر روز تنها و تنهاتر می‌شویم، این موضوعی است که می بایست به آن عمیق تر فکر کرد و به آن توجه کرد، ما به عنوان هنرمند و کسی که دغدغه مسائل اجتماعی دارد به این موضوع مهم پرداخته‌ایم و سعی می‌کنیم در این رابطه دیالوگ برقرار کنیم، ما فکر می‌کنیم نسخه شفابخش برقراری دیالوگ و گفتگو است، چیزی که در طبن هنر ارزشمند نمایش است، شاید برقراری ارتباط مستقیم دیالوگ و گفتگو بتواند مرحمی بر آلام و این زخم التیام نیافته بشر باشد.
*وجود کاراکتر یا متن های کمدی حتی کوتاه چقدر به جذب و رضایت بیشتر مخاطب کمک می کند؟
سعیده رودبارکی: مخاطب همانطور که دوست دارد احساسش درگیر با کاراکتر های نمایش شود از شادی و لبخند لذت می برد و چه چیزی قشنگ تر از لبخند رضایت مخاطبان عزیزی که به تماشای شما نشسته اند؟
کیمیا خلج: در جامعه امروزی، با وجود بحران ها و اتفاقات تلخ حقیقت امر این است که مخاطب به دنبال یک روزنه برای فرار از مشغله هایش است، وجود کمدی اندازه، یا بهتر است بگویم کمدی موقعیت به شیرینی فضا و ارضای روحی مخاطب نیز کمک می کند، اما همه این ها به هر حال به متن بستگی دارد، ممکن است بر اقتضای متن اصلا نیازمند به کمدی نباشیم اما مشخصا درباره اجرای ما به نظرم کمدی موقعیت با چاشنی شوخی های کلامی اندازه و مجموعه بازیگرانی که در خدمت کار هستند خوب از آب درآمده و مخاطب توانسته با آن ارتباط خوبی برقرار کند.
سپیده شهریور: با توجه به فضا و حال و هوای مردمم ایران که اصولاً مردم غمگینی هستند و جز غمگین ترین ملتهای جهان هستند، خیلی طبیعی است که به دنبال خنده و فرار از غم ناگزیرشان باشند، لذا تئاتر یا حتی فیلمهای کمدی مخاطبان بسیاری را جذب می کنند.
*و وجود موسیقی چقدر در پرمخاطب تر شدن یک نمایش تاثیر دارد؟
علی طاهری: موسیقی می تواند تماشاگر را در بطن ماجرا فرو ببرد، موسیقی مخاطب را بیدار و ریتم کار را روان نگه می دارد، موسیقی باعث می شود احساسات چند برابر دیده بشوند.
هانیه تائبی: موسیقی به تنهایی می تواند بیان کننده احساسات باشد؛ حال اگر با نمایش همراه شود فضایی زنده و پویا ایجاد خواهد کرد و علاوه بر این که به بازیگر کمک می‌کند بازی قوی تر و بهتری را اجرا کند، به بیننده نیز این توانایی را می دهد تا درک بهتری از موضوع نمایش داشته باشد.
*موفق شدن در تئاتر بیشتر تکنیک و خلاقیت های فردی است یا دانش و سواد هنری و آکادمیک؟
آرزو کریمی زند: از نظر من موفقیت بدون تکنیک و خلاقیت وجود ندارد ولی هر موفقیتی نیازمند سواد است
و چه بسا که سواد خلاقیت را چندین برابر می کند، انسان هر آن چیزی که دوست دارد و در راه آن تلاش می کند را باید بیاموزد و یک میوه کال نماند.
*تئاتری ها چقدر در تماشای آثار همدیگر یا تبلیغ برای کار همکارانشان هوای همدیگر را دارند؟
سعیده رودبارکی: تئاتری ها برای هم دل می سوزانند، از گفتن نقاط ضعف و قوت کار بگیر تا تبلیغ و تماشای کارهای همدیگر که بسیار ارزشمند است.
مریم جانمحمدی: تئاتر در کشور ما، از همه نظر مظلوم واقع شده و گاها حتی از سمت خود تئاتری ها زیاد حمایت نمی شود، مسلما وظیفه خود بچه های نمایش است که با حمایت از کارهای همدیگر از آن کار و نمایش حمایت کند، درست است که در صنعت تئاتر، تبلیغات بیشتر به شیوه مدرن و مجازی انجام می شود و تبلیغات در سایت ها و پیج های معتبر خیلی تاثیر دارد ولی باز همان تبلیغ سنتی یعنی سینه به سینه بیشتر پاسخ می دهد، ولی همکارها در حد همان استوری از کار حمایت می کنند و در صحنه یا در حضور بقیه، خیلی از هم یاد نمی کنند! البته طبیعی است که اجراهای خودشان را در اولویت قرار می دهند، مثلا کمتر پیش می آید در نمایش خودشان، مخاطبشان را به اجرای دیگری دعوت کنند هر چند یک تعداد محدود این کار را انجام می دهند ولی تقریبا اکثر گروه های تئاتری در حد یک استوری که من احساس می کنم گاها برای رفع تکلیف است از گروه های دیگر حمایت می کنند، مثلا وقتی من نوعی، برای یک کار استوری می گذارم، همکار تئاتری من خیلی وقتها برای رفع تکلیف از کار من هم حمایت می کند!
*تئاتر چه خصوصیاتی دارد که بازیگران آن اینچنین شیفته آن هستند؟
آرزو کریمی زند: اکثریت بازیگران برای ورود به سینما وارد تئاتر می شوند، از نظر من تئاتر زادگاه هنرمندان و سینما خانه هنرمندان است، هیچ انسانی زادگاهش را نمی تواند ترک کند و اینکه خود من شخصا روی صحنه با حضور تماشاگر زنده می شوم.
*وضعیت کلی تئاتر امروز ایران را چگونه می بینید؟
محمد لارتی: هنر تئاتر امروز در ایران وضعیت خوبی ندارد، این روزها سختترین روزهایی است که تئاتر اجرا می بریم در صورتی که این روزها می بایست روزهای خوب و به یاد ماندنی برای گروهی باشد که بیش از سه ماه شبانه روز تمرین کرده و نمایش را آماده اجرا نموده است، به جای آن که از ثانیه ثانیه آن لذت ببریم اما اینگونه نیست؛ چرا؟ دلیل آن این است که زمانی که اجرای یک نمایش شروع می شود کارگردان هزاران مسئولیت فنی و تخصصی مربوط به اجرای نمایش را به عهده دارد و در کنار آن خود را در ماراتنی احساس می کند که می بایست بجنگد و تلاش کند تا بتواند سالنش را بیشتر و بیشتر پر کند، آن هم دست خالی! این فقط مشکل کارگردان است، او باید بفروشد تا درصد سهم سالن و سایت فروش را تامین کند، این در حالی است که هیچ ابزار و کمکی در اختیار نداشته و گروه می‌بایست یک تنه مسئولیت و بار تمام این موضوعات را به عهده بگیرد، پست بگذارد، متریال تهیه کند و هزاران کار بی ربط نسبت به اصل موضوع، این در حالی است که سایتی که در فروش بلیط شریک است و سهم می برد حتی کمترین تبلیغات یعنی یک استوری را با دریافت هزینه زیاد و گرانتر از همه انجام می‌دهد، علی رغم اینکه به صورت مادام العمر فروش بلیط تئاتر ایران در اختیار سایت تیوال است اما این سایت خدماتی به اجراهای نمایشی نمی‌دهد، یا شهرداری علی رغم وجود امکانات تبلیغاتی در سطح شهر هیچ گونه امکاناتی را در اختیار گروه‌های نمایشی قرار نمی‌دهد و اینها همه باعث تلخ شدن کام گروه های نمایشی می شود، کارگردان به جای آنکه به موضوعات و مسائل مهم بپردازد درگیر مسائل حاشیه ای حضور تماشاگر و فروش بلیط تبلیغات آن هم یکه و تنها می باشد، آنچه از هنر تئاتر انتظار می‌رود خردورزی و اندیشه است، چیزی که در درجه چندم اهمیت قرار گرفته و حاصل آن ترشی هفت بیجاری است که هیچ شباهتی به تئاتر ندارد!
کامران شهلایی: وضعیت کلی تئاتر ایران فاجعه بار است و شاید در بدترین مقطع زمانی تاریخی خود قرار دارد، چه از نظر تماشاچی که متاسفانه عمده تماشاچی تئاتر دنبال سلبریتی ها هستند، حتی سلبریتی های بی ربط! عمده تماشاچی امروز تئاتر بی هویت و سطحی است و اینکه یک نمایش چقدر خوب است یا نه چیزی را خیلی تغییر نمی دهد، از طرف دیگر هزینه تبلیغات نسبت به یکی دو سال قبل بسیار زیاد شده و حتی سایت های فروش مثل تیوال هیچگونه حمایتی از گروه های اصیل تئاتر به عمل نمی آورند و فقط مصرف کننده هستند، متاسفانه سختی شرایط باعث شده خستگی کار در تن گروه می ماند و از کارشان اصلا لذتی را که باید نمی برند.
نمایش فالش
نویسنده: کامران شهلایی /:کارگردان: کامران شهلایی، محمد لارتی / بازیگران: سام کبودوند، سعیده رودبارکی، آرزو کریمی زند، کیمیا خلج / دستیار کارگردان، برنامه ریز: مریم جانمحمدی / طراح صحنه: محمد لارتی / موسیقی: علی خاتمی / نوازنده: علی طاهری، هانیه تائبی / منشی صحنه: سپیده شهریور / گروه کارگردانی: نوید شایان مهر، مینا بهرامی تبار / مدیر صحنه: امیررضا رضایی / طراح نور: میثم خانکی / طراح پوستر، طراح بروشور: سجاد نجفی / عکاس: سعید حشمتی / مدیر امور رسانه: عباسعلی اسکتی
