هنرمندان باید جامعه را به سمت انتخاب درست و اصلح هدایت کنند
- شناسه خبر: 23686
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
سجاد تنها / در عرف جامعه هنرمند به شخصی میگویند که هنرهای تجسمی، موسیقی، سینما و تئاتر انجام دهد، اما در واقع هنرمند، مفهوم سنگینی است و به هر کسی نمیتوان نسبت داد. احسان میرزایی در تعریف هنرمند بیان میکند: هنر باید خلق شود نه کپی، مسیر خلق اثر هنری مشخص و هموار نیست بلکه هر هنرمند بزرگ خودش در ناهمواریها مسیری جدید میسازد و بطورکلی هنر زائیده ذهن و اندیشه و نگرش هنرمند است. گروهی هنرمند را کسی میدانند که وحدت نگاه خود را، بر کثرت نگاه مخاطب منطبق کند. به همین خاطر معتقدند که هنرمند نگاه میکند، درک میکند و خلق میکند.
بعد از جستجو در منابع اسلامی اگر بخواهیم این موضوع را به زبان سادهتر بیان کنیم باید بگویم: خداوند، همان گونه که برخی هنرمندان داستان سرا را، به دلیل انگیزه منفی آنها مورد سرزنش قرار میدهد، [۱] سوره یوسف را به عنوان یک شاهکار هنری در زمینه داستان سرایی مطرح مینماید، [۲] و با وجود این که دنیا را به عنوانی کالایی بیارزش و زودگذر معرفی مینماید، [۳] انسانها را به دقت در هنر آفرینش و ظرافتهای آن دعوت میکند!
طبق دیدگاه ولتر تمامی هنرها برادر یکدیگر هستند و این موضوع گویای تاثیر و اهمیت بحث وحدت در هنر و جامعه است. هنر توان و خلق زیبایی است و هیچ زیبایی دلنشینتر از ایجاد وحدت و همراهی بدنه جامعه بایکدیگر در شرکت در انتخابات و خلق یک حماسه بزرگ نیست. با استناد به سخنان حضرت آیت الله خامنهای (حفظه الله) در جمع هنرمندان به تایید ادعای خود خواهیم پرداخت: مرد زمانهی خودتان باشید، آدم زمانهی خودتان باشید. زمانهی شما، زمانهی مهمّی است. بنده در این خطّ تاریخ طولانی ایران، بخصوص قسمت بعد از اسلام، خیلی رفتوآمد کردهام – سلسلههایش، احوال اجتماعی کشور، احوال سیاسی کشور، جنگها، پادشاهیها – گمان نمیکنم در تمام این هزار و اندی سال، کشور حادثهای به عظمت حادثهی انقلاب اسلامی به خود دیده باشد. [۴]
با نگاهی به لغت نامه دهخدا متوجه خواهیم شد که در این کتاب الگو را به سرمشق، مُقتَدی و اُسوَه معنی کرده است. فرایندی که در آن شخصی اعمال و رفتار و تکنیکهای یک فرد خاص را مد نظر خود به کار میبندد. الگو برداری و الگوگیری امری متداول در زندگی انسان است و هر فردی در طول عمر خود انسانهای مختلفی را به عنوان الگو انتخاب کرده و این موضوع یک امر بدیهی و مورد قبول جوامع میباشد.
حکیم ابولقاسم فردوسی بیان بسیار زیبایی درباره اهمیت رویکرد و الگو بودن هنرمند دارد و میفریاد: جایی که هنر خوار و حقیر شود، جهل و خرافات ارجمند میشود. این یعنی هنرمند واقعی هیچگاه از مدلهای خاص همانند تنآرایی، آرایش چهره و عمل جراحی پیروی نمیکند و فقط با هنر توان و خلق زیبایی هنرمندی خود را ثابت میکند. جوان امروزی تنها در محدوده خانواده محصور نیست و خانواده تنها الگوبخش رفتارهای آن به شمار نمیرود به همین خاطر نقش پررنگ هنرمندان در جامعه غیرقابل انکار است.
امروزه این تغییر الگوها به سمت مدل رسانهای رو به افزایش است. وقتی الگوها در جامعهای تغییر میکنند، نیاز است که افراد مشهور و کسانی که در برد رسانهای قرار دارند به این موضوع آگاه شوند که یک الگوی رسانهای هستند و باید اصولی را رعایت کنند.
هنرمند، ورزشکار و فرد مشهوری که میخواهد در کشور جمهوری اسلامی مطرح باشد، مسلما وقتی در معرض رسانه حتی در محلهای عمومی قرار میگیرد باید آگاه از نقش تاثیرگذار خود در مباحث مختلف باشد. تاثیر بازتاب رفتار و گفتار هنرمندان اجتنابناپذیر است، به همین خاطر باید بدانند یک هنرمند ممکن که در هدایت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و کاهش آسیبها بسیارمؤثر باشد. بنابراین باید رفتاری انجام دهد که احتمال بروز یک الگوی آسیبی را در جامعه تصحیح کند. در سال های گذشته هنرمندان با شرکت پرشور خود در انتخابات نقش مهمی در خلق حماسه داشتند و قطعا شاهد نقش آفرینی و تشویق آنها در زمینه انتخابات همچون سالیان قبل خواهیم بود.
امروزه هنرمندان باید گزینش کنند که نیاز جامعه فعلی چیست و بدانند سرنوشت نسل جدید با انتخاب درست و اصلح تغییر خواهد کرد و باتوجه به الگو بودن خود عقل جمعی جامعه را به سمت انتخاب درست و اصلح هدایت کنند تا شاهد پایان تصمیمات و انتخابهای احساسی باشیم.