با تعطیل نشدن «هنر» موافقم!

هنرمندنیوز: ندا کوهی، متولد هزار و سیصد و شصت و پنج، مشهد، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، در سال هشتاد و هفت با فیلم سینمایی «به کبودی یاس» وارد دنیای تصویر شد و بعد از آن با بازی در نمایش «سردار» با کارگردانی نادر برهانی مرند به عنوان بازیگری هنرمند شناخته شد، در کارنامه هنری ندا کوهی می توان به بازی در مجموعه های «شب عید»، «بوم و بانو»، فیلم های سینمایی «پناه»، «بی صد حلزون»، «شهربانو»، اشاره کرد، با ندا کوهی که دستی هم در دنیای خبرنگاری و رسانه دارد به بهانه اکران فیلم تازه اش «مصلحت» در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.

مصلحت چه حرفی برای گفتن دارد؟

عدالت، چیزی که همه این روزها خواهانش هستند و فریادش را می زنند، گویی «مصلحت» زبان امروز ماست.

این فیلم چگونه به شما پیشنهاد شد و چه شد بازی در آن را پذیرفتید؟

آقای صالح جوان که از دستیار کارگردانهای خبره و قدیمی هستند بنده را به آقای دارابی معرفی کردند، قبلا با ایشان در فیلم سینمایی «پناه» که در گروه هنر و تجربه اکران شده همکاری داشتم، فیلمنامه «مصلحت» برایم جذاب بود، گرچه در جلسات دورخوانی با آقای دارابی بسیار بحث داشتیم اما در کل حرف فیلمنامه را دوست داشتم و قطعا نقش متفاوتی که قرار بود بازی کنم.

برای بهتر از آب در آمدن نقش چه کارهایی انجام دادید؟

به نظر من بازی کردن نقش مادر همیشه سخت است «البته اگر بخواهید مادر متفاوتی را بازی کنید، منظورم مادر کلیشه ای فیلمها و سریالها نیست» سعی کردم با مبین موسی لو که نقش پسرم را بازی می کرد ارتباط بیشتری برقرار کنم، پشت صحنه کنارش بودم، او را در آغوش می گرفتم تا بتوانم مادرانگی که در ذهنم بود را راحت تر اجرا کنم.

با توجه به کوتاهی نقش شما نسبت به کاراکترهای اصلی فکر می کنید بازی شما تا چه میزان دیده شود؟

به نظر من «مصلحت» فیلم مردانه ای است، در دهه شصت که قصه «مصلحت» در آن زمان است، معمولا زنها در پشت صحنه ها حضور داشته اند، آن هم در چنین خانواده سنتی که در «مصلحت» می بینیم، بنابراین طبیعی است که زنها در بکگراند ماجراها باشند، درست است که نقش من  در این فیلم کوتاه است اما خوشبختانه واکنشهای خوبی از اهالی رسانه دریافت کرده ام، اینکه همین نقش کم واکنش ها را برانگیخته برای من بسیار خوشحال کننده است و این یعنی من کارم را درست انجام داده ام، هرچند کم و کوتاه.

فضای تصویر برای حضور جوانها و درخشش آنها چقدر مهیا است؟

خوشبختانه فضا بسیار باز و مهیا است، این اتفاق هم خوب است و هم گاهی بد و خطرناک، خوب است چون کسانی که دغدغه مند هستند در این راه می توانند با تلاش وارد محیط کار حرفه ای بشوند، بد است چون تعداد مسخره بازهای مجازی ای که خود را هنرمند می پندارند و از همان راه ها وارد این محیط ها می شوند هم زیاد است و این به نفع هیچ کس نیست و حتی برای عامه و جامعه ی هنری خطرناک و سمی است.

چقدر از بازیگری دانش و آگاهی و چقدر از آن شامل خلاقیت فردی می شود؟

خلاقیت باید پرورش پیدا کند و بدون دانش و آگاهی از کاری که دارید انجامش می دهید به درد نمی خورد.

تئاتر کجای زندگی شما قرار دارد؟

زمانی تئاتر اولویت اول زندگی ام بود، متاسفانه شرایط اقتصادی و سخت زندگی اولویتش را برایم کمتر کرده است.

جالب ترین اتفاق جشنواره تا امروز برای شما چه بوده است؟

امروز اولین روزی بود که در جشنواره حضور داشتم، به دلیل بازی در سریالی که برای ایام عید ضبط می شد تهران نبودم، اما نکته جالب و شاید جنجالی امسال تغییرات مهم در آیین نامه جشنواره بود، حذف هیات انتخاب و راهیابی تنها شانزده فیلم به جشنواره آن هم فقط فیلمهایی که حتما در بخشی کاندیدا شده اند.

با برگزاری جشنواره در این شرایط کرونایی موافق هستید؟

با تعطیل نشدن هر هنری در هر ایامی موافقم، اما با تدبیر و رعایت جدی قوانین و شرایط خاص خودش، این قوانین باید هم از طرف خود اشخاص و هم برگزار کننده ها رعایت بشود.

آیا روزی سیمرغ جشنواره را در دستان شما خواهیم دید؟

سیمرغ و همه جایزه های بازیگری دنیا سر راه هر بازیگری که تلاش می کند و بازیگری برایش دغدغه و جدی است، قرار دارد.

فکر می کنید ده سال بعد کجا باشید؟

من دارم راه می روم، درجا نمی زنم، پس قطعا جلوتر از اینجا خواهم بود، به اندازه ده سال.

• عباسعلی اسکتی