مُشتی غریبه‌ایم که ادای آشنایی در می‌آوریم

هنرمندنیوز: فائزه زرکش‌بهاری، بازیگر نمایش «ریتالین» که این روزها در تماشاخانۀ سیمرغ بنیاد بیدل دهلوی در تهران به روی صحنه رفته است، این اثر نمایشی را اثری دارای مضمون دغدغه‌مندی اجتماعی بر پایۀ واقعیت دانسته و با اذعان به این این امر که این اثر، به گونه‌ای یک رئالیسم اجتماعی است، گفت: «این اثر می‌کوشد تا بحران‌های موجود را در یک درام منعکس کند و در واقع، ارتباط این آدم‌ها، زیرلایه‌های شخصیتی و زوایای پنهان هر یک از افراد موجود در این اثر، بعداً در یک غافلگیری بر اساس یک اتفاق قرار می‌گیرد، که از ابتدای نمایش در یک جشن منعکس می‌شود.»

وی در ادامه، با بیان این نکته که این اثر نمایشی دارای صحنه‌های پس و پیش است و فلش‌بک‌هایی نیز در خود دارد و می‌تواند مخاطب را به گونه‌ای درگیر خویش سازد که بتواند از ارتباط میان صحنه‌ها نتیجه‌گیری کند، افزود: «این بازی با مخاطب، باعث می‌شود که مخاطب این نفس‌گیر بودن نمایش را درک کند، جذب آن شود و نکتۀ مهم دیگر در این نمایش این است که مخاطب، بادیالوگ‌ها و صحنه‌های پس و پیش‌ شده مانند قطعات یک پازل است که در نهایت برای مخاطب تکمیل می‎‌شود.»

این بازیگر تئاتر، در همین راستا با اشاره به این نکته که مخاطب از ابتدای این اثر، در تلاش است تا ارتباطی میان قطعات این پازل برقرار و از آن نتیجه‌گیری کند و در نهایت باز غافل‌گیر خواهد شد، ادامه داد: «موضوع و تم اصلی این نمایش خیانت است، اما در نهایت به این موضوع نیز ختم نمی‌شود، چون تمامی ارتباطات این روزها، نه تنها زن و شوهر، که ارتباط میان دو دوست، دوست‌های خانوادگی و اعضای خانواده، به گونه‌ای شکل گرفته است که می‌توان از آن نتیجه گرفت که انسان‌ها خیلی با هم غریبه‌اند و شاید، در عین این که ادای آشناها را در می‌آورند، از هم چیزی نمی‌دانند، یکدیگر را درک نمی‌کنند و آدم‌ها، در شرایطی قرار می‌گیرند که مجبور می‌شوند رفتارهایی خاص را از خود نشان بدهند.»

زرکش‌بهاری، ضمن ابراز خرسندی از این امر که این نمایش دارای ریتم و ضرب‌آهنگی درست است و دیالوگ‌های این اثر نمایشی یه صورت پینگ‌پنگی گفته می‌شود و همین امر موجب می‌شود که مخاطب خسته نشود و حوصلۀ او سر نرود، اضافه کرد: «موضوع خیانت، همیشه در سینما و تئاتر کشورمان و دنیا موضوع قابل بحثی بوده است، اما این تلفیق و این قاب‌هایی که ما با حفظ یک سری از قاب‌ها و راکوردهایی که با مخاطب می‌بندیم و آن را به تئاتر آورده‌ایم، از مهم‌ترین جذابیت‌های این اثر نمایشی است.»

وی با بیان این نکته که یک جنس از آشفتگی در بین همۀ کاراکترهای موجود در این اثر نمایشی وجود دارد که می‌توان از آن به آشفتگی انسان امروز، چه در روابط و چه در عواطف او پی برد و کاملاً می‌توان با او هم‌ذات‌پنداری کرد، اظهار داشت: «همواره گفته‌ام که تئاتر برای من، میعادگاه همدلی است و ما برای زنده ماندن روح، قلب و حسمان به تئاتر پناه می‌بریم و از مخاطب نیز می‌خواهیم که به صراغ تئاتر بیاید، چرا که اگر این هنر پویا، با اتمسفر روزگار باشد و با آن مطابقت داشته باشد، خود می‌تواند مبارزه‌ای درست در جهت ارتقای سطح فرهنگ و هنر در این کشور باشد.»

بازیگر نمایش «ریتالین»، در پایان این گفتگو، با اذعان به این امر که امروز، سرنوشت تمامی آثاری که در قالب تئاتر بر روی صحنه می‌رود، برای بازیگران، قصه‌هایی که روایت ‌می‌کنند و کاراکترهایی که به آن‌ها در دنیای واقعی جان می‌بخشند، در قلب و روح بازیگر ریشه می‌کنند، تصریح کرد: «سرنوشت قاب‌ها، قصه‌ها و انسان‌هایی که در نمایش‌های ما زندگی می‌کنند، قطعاً به مهر و حمایت مخاطبان امروز تئاتر گره می‌خورد و ما، همواره منتظر هم‌نفسی تماشاگران هستیم و امیدواریم که ما را همراهی کنند.»