سینمای جنگ همچنان جذاب است / به گرفتن «سیمرغ» امیدوار هستیم
- شناسه خبر: 15439
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
یدو چه حرفی برای گفتن دارد؟
یدو یک فیلم روایتگر و قصه گو است و سعی کرده که خیلی صاف و تمیز و خیلی خدشه ناپذیر بدون آرایش زیادی روایتی را از مقاومت مردم خوزستان در دفاع مقدس داشته باشد و شاید با یک نگاهی نو از زاویه خانواده و فضا ی ذهنی نوجوان به مقاومت پرداخته است، بنابراین «یدو» حرفهای زیادی برای گفتن دارد در عین حال که در مقابل فیلم‌های بزرگ و آنچنانی و پر خرج و پر ستاره ادعایی ندارد اما فیلمی مدعی است، ما فکر می‌کنیم انشالله اگر اتفاقات خوب رقم بخورد و فیلم خوب دیده شود شاید بتواند توجه هیات داوران را هم جلب بکند، کما اینکه فیدبکی که از این چند روز که اکران شده است گرفته ایم حاکی از آن است که فیلم توانسته با مخاطب خودش ارتباط برقرار کند.
این فیلم چه ویژگی‌هایی داشت که تهیه کنندگی آن را پذیرفتید؟
ویژگی‌هایی که این فیلم داشت همین مواردی بود که در جواب سوال قبلی عرض کردم و آن صاف بودن روایت، پاک بودن روایت و شاید خالی بودن این نوع روایت در دفاع مقدس بود، به هر حال جماعتی که دور هم جمع شدیم و این علم را برداشتیم تا این فیلم ساخته شود بیشتر بچه‌هایی هستیم که نگاهشان نگاه آرمانی و در عین حال نگاه حرفهای به سینمای هنری است، عامل اصلی و مهمی که برای من ایجاد رغبت و شوق کرد که تهیه کنندگی این کار را قبول کنم حضور خود آقای جعفری بود با یک روزمه درخشان مخصوصا فیلم بیست و سه نفر، که ما یک سبقه رفاقتی طولانی با هم داریم و خدا را شکر می‌کنم که این فرصت پیش آمد تا بتوانیم یک همکاری خیلی درجه یک و استثنایی را با هم رقم بزنیم.
این فیلم غیر از خانم پسیانی چهره شناخته شده‌ای ندارد.
بله عرض کردم فیلم ستاره‌های زیادی را در تعریف استارهای سینما ندارد ولی یک ستاره دارد به نام خانم ستاره پسیانی و ستاره‌های کشف شده‌ای که انشالله به سینمای ایران معرفی خواهند شد، نوجوانانی که اولین بار در مقابل دوربین قرار می‌گرفتند و غوغا کردند و هر کسی این فیلم را ببیند حتما تصدیق خواهد فرمود که این بچه‌ها کشف‌های بزرگی هستند، بسیار مستعد و درجه یک هستند و من فکر می‌کنم اتفاقات بسیار بزرگی برای آنها رقم خواهد خورد.
این موضوع به جذب مخاطب لطمه نمی‌زند؟
عقیده ما نه اینطور نیست، من خودم معتقدم و ایمان دارم که الان دیگر کسی به واسطه اسم فلان بازیگر نمی‌رود و پای فیلم بنشیند، آن چیزی که مخاطب را جذب می‌کند و به سمت خودش می‌کشاند قصه گو بودن و صاف بودن روایت یک فیلم و خوب بیان شدن روایت و خواسته کارگردان است که در یدو این افتاق افتاده است، ما فکر می‌کنیم هر کسی فیلم یدو را ببیند وقتی از سینما بیرون برود به دیگران توصیه خواهد کرد تا آنها هم بروند و این فلیم را ببنید و ساعتی را با حس پاک و احساس لطیف بگذرانند و لذت ببرند، یدو احساسات مخاطبین و بینندگان را درگیر خودش می‌کند و این لطف خداوند است.
این نکته در فروش در گیشه تاثیر منفی ندارد؟
در مورد فروش گیشه هم من حس می‌کنم با همین استانداردی که از آن تعریف کردیم و به آن فکر می‌کنیم و آن روایت درست می‌تواند انشالله در گیشه هم موفق باشد.
آیا به گرفتن سیمرغ جشنواره در هر بخشی امیدوار هستید؟
بله ما به گرفتن سیمرغ امیدوار هستیم، ما الان در بین شانزده فیلم و اثر مهم سال گذشته که در شرایط بسیار سختی فیلمها را تولید کرده اند هستیم، قرار بر این شده که امسال فیلم‌هایی که جزو شانزده فیلم هستند در یک بخش حداقل نامزدی داشته باشند پس طبیعتا وقتی ما نامزدی داریم امیدواریم اتفاق خوبی برای فیلم رخ بدهد، به خاطر اینکه ما سعی کرده ایم فیلم را در استانداردهای کاملا حرفهای و و درجه یک سینما جلو ببریم، کما اینکه عوامل و اصحابی که در کنار ما حضور داشته اند همه درجه یکهای سینما بوده اند، فکر می‌کنیم این فیلم قابلیت و استعداد پدیده شدن در جشنواره را دارد و از خدا می‌خواهیم این اتفاق بیفتد.
ساخت فیلم درباره جنگ همچنان جذابیت گذشته را دارد؟
بله همچنان جذاب است مخصوصا اگر نگاه نو باشد و از زوایایی به جنگ نگاه کند که به آن کمتر پرداخته شده باشد، به هر حال نزدیک به سی سال است که جنگ تمام شده و ساخت اثر جنگی الان یک بار سنگین را روی دوش سازندگان می‌اندازد به این دلیل که به خاطر فاصله زیادی که از پایان جنگ تا الان اتفاق افتاده برقراری ارتباط مخاطب با فیلم دفاع مقدسی بسیار سخت است، ممکن است بخش زیادی از مخاطب ما جوانها و نوجوانها باشند که تصور دقیقی از جنگ و دفاع مقدس نداشته باشند، بنابراین این فیلم و اثری که ما می‌خواهیم تولید کنیم شاکله ذهنی آنها را درگیر خواهد کرد و اگر خدای ناکرده اثری که تولید می‌کنیم نتواند بار معنایی و محتوایی خودش را به دوش بکشد و به مخاطب منتقل کند ممکن است ما اطلاعات غلط به مخاطب بدهیم و جوان خودمان را گمراه کنیم، بنابراین ساخت اثر دفاع مقدسی بسیار مهم است و باید به آن دقت شود که اگر قرار است این بار به دوش کشیده شود درست اتفاق بیفتد تا مخاطب گمراه نشود.
با برگزاری جشنواره در این شرایط و با وجود کرونا موافق هستید؟
بله با برگزاری جشنواره در این شرایط طبیعتا موافق هستم به خاطر اینکه چراغ سینما باید روشن بماند و قرار نیست ما صورت مساله را پاک کنیم، به هر حال تجربه جدیدی به نام کرونا پیش روی سینمای ایران وجهان قرار گرفت که بالاخره نوع کنار آمدن با این ویروس و مشکل در جاهای مختلف دنیا متفاوت بوده و در رویدادها و جشنواره‌های مختلف در دنیا هم طبیعتا اینها متفاوت است، بعضی از جشنوراه تاخیر انداختند، بعضی‌ها تعطیل کردند و بعضی‌ها هم برگزار کردند، به نظرم این تصمیم تصمیم شجاعانه‌ای بوده و ما باید یاد بگیریم صورت مساله را پاک نکنیم، به هر حال فیلمسازی و سینما غیر از جنبه‌های فرهنگی و ارزشی و انگیزشی که در اهالی خودش ایجاد می‌کند در جنبه‌های اقتصادی هم سفره‌ای است که از این راه ارتزاق می‌کنند، ما نباید این سفره را محدود و جمع و چراغ سینما را خاموش کنیم.
پس شما موافق باز شدن سینماها هم هستید؟
فکر می‌کنم باید این اتفاق بیفتد و سینماها باز شوند، ما امیدوار هستیم بعد از جشنواره سینماها با همین روشی که پیش گرفته شده و به نظر من روش معقولی است باز شوند، مردم یواش یواش این عادت که در خانه بنشینند را ترک کنند و آرام آرام به سینماها برگردند، البته این نکته مهم است که سینما به هر حال سرگرمی است و آن چیزی که در اولویت است سلامتی مردم و جان مردم است، اگر قرار است جشنواره‌ای برگزار شود و یا سینمایی باز شود اولویت باید سلامتی مردم باشد، اگر این اتفاق رعایت شود من فکر می‌کنم سینما یکی از کم خطرترین جاهایی است که می‌تواند در ایام کرونا فعالیت کند.
انتقاداتی که به شکل انتخاب فیلمها، تعداد آنها و حذف چند فیلم پر سر و صدا شده را چطور ارزیابی می‌کنید؟
هم شما یادتان است هم مخاطبین شما و هم ما که در هر دوره جشنواره و در هر جای دنیا این افتاق می‌افتد، بالاخره یک سلیقه در هر دوره جشنواره حاکم می‌شود و یک سری فیلمها ممکن است بیرون بمانند، جالب است که امسال غیر از فیلم‌هایی که بیرون مانده اند تعدادی از اصحاب رسانه که سالهای پیش فعالیت می‌کردند هم به خاطر شرایط کرونا محدودیت حضور دارند و آنها هم الان دارند در کوی از رونق انداختن جشنواره می‌دمند، اما حقیقت این است که باید به این سلیقه‌ها احترام گذاشت، خود من پارسال سه اثر در جشنواره داشتم که یک کار را کارگردانی و دو کار را تهیه کردم، امسال یک اثر دارم اما دو سال قبل من دو فیلم را تقدیم جشنواره فجر کردم که هیچکدام پذیرفته نشد و در عین حال من تابع قانون بودم، خبرنگاری از من سوال کرد حالا که فیلم شما که فیلم مهمی است در جشنواره پذیرفته نشده است آن را به جشنواره جهانی می‌دهید یا ناراحت هستید و قهر کرده اید؟ من گفتم ما سینما را خانه خودمان می‌دانیم و از آن قهر نمی‌کنیم و معتقدیم فیلمساز و سینماگر صاحب سینما هستند و مدیران اجرایی در حقیقت مستاجرهای سینما هستند، هیچوقت صاحبخانه از مستاجر و خانه خودش قهر نمی‌کند و فیلم را به جشنواره جهانی فجر دادیم، باید به سلیقه‌ها احترام گذاشت، در هر دوره‌ای مخالف‌ها وجود دارد اما باید صبر ما زیاد شود و عادت کنیم علی رغم اینکه شاید بعضی چیزها در ظاهر به خیر ما نباشد اما به خیر باطنی آن اعتقاد داشته باشیم و کمک کنیم به رونقی که الان در فضای سینما ایجاد شده است، به نظر من فروش بلیت در این چند روز آشتی جذاب مخاطبان با سینما است.
فضای رقابتی بین اسپانسرها و تهیه کننده‌ها به شکل برابر و عادلانه پیش می‌رود و همه فیلمها می‌توانند از شرایط مشابهی برخوردار باشند؟
نه، هیچوقت این اتفاق نیفتاده و نمی‌افتد و این فضای عادلانه ایجاد نمی‌شود، طبیعتا وقتی یک تهیه کننده ارتباط بهتری با اسپانسر و سرمایه گذار دارد این ارتباط را برای خودش نگه می‌دارد و عدالتی حاکم نیست، این بستگی به توانایی و هنر و قدرت چانه زنی دارد و اینکه بتوانید سرمایه گذار و اسپانسر را جذب کنید ولی اینکه بگوییم یک سرمایه بیاید و عادلانه بین فیلمسازها توضیع شود یک شعار خیلی دوردست است که در عین حال آرمانگرایانه و ایده آل گرایانه است، به نظر می‌رسد ارشاد و مجموعه سازمان سینمایی می‌تواند مراکز شتابدهی و جذب سرمایه‌ای رو داشته باشد، آثار به آنجا برود و سرمایه گذارانی که علاقه مند هستند در این حوزه وارد شوند و سرمایه خودشان را آنجا قرار بدهند، شفاف ترین راه و بهترین راه به نظر من ورود سینما به بورس است، اگر این اتفاق بیفتد وسینما وارد بورس شود تا کسانی که علاقه مند هستند در سود سینما سهم داشته باشند از طریق بورس بتوانند سرمایه خودشان را وارد پروسه تولید سینما کنند و به این وسیله هم به رونق سینما کمک کنند و هم به آن منافع مادی که برای خودشان مدنظر دارد برسند.
- عباسعلی اسکتی
- عکس: پویا شاه جهانی
