هنرمندی اندیشه ورز

هنرمندنیوز: فقدان استاد محمدرضا شجریان فاجعه بسیار غم‌انگیزی بود که به موسیقی ما ضربه بزرگی زد. به گمان من آقای شجریان جزو معدود هنرمندانی بودند که اندیشه ورزی و توجه به اصول و پایه‌ها ی اهمیت کار هنری را در جامعه از خودشان به یادگار گذاشتند. این موضوع بسیار مهمی  بود. در دوران فعالیت شان در خانه موسیقی هم این اندیشه ورزی بر دیگر اعضا و موسیقیدانان هم بسیار اثر گذار بود.

حضورشان در شورای عالی خانه موسیقی بسیار موثر بود و بسیار از راهنمایی و خدمات شان به موسیقی و هنرمندان موسیقی بهره مند شدیم. در سال‌های اخیر هم در خانه هنرمندان ایران در یک شورایی با ایشان حضور داشتیم که آنجا هم حضورشان خیلی راه گشا و مهم بود.

در شورای عالی خانه موسیقی در حوزه‌های مختلف به صورت هفتگی جلسات و دیدارهایی داشتیم که در آن جلسات مسایل مهمی مطرح می‌شد. آقای شجریان در ارتباط با رفع مشکلات و مسایل اعضا تجربه خیلی خوبی داشتند و حسن نیت زیادی به خرج می‌دادند. حتی در بعضی موارد به اصرار ایشان برای رفع مشکلات از افراد دعوت بعمل آورده می‌شد تا حضورا ایشان در رابطه با رفع مشکل رایزنی و صحبت کنند. . ایشان با حضورشان در شورا یک نوع آرامش و یک راه همکاری را برقرار کرده بودند. در دوره‌هایی زیر نظرشان فعالیت‌های خوبی در جهت معرفی برنامه‌های خانه موسیقی انجام شد. همچنین در برنامه‌های سالیانه جشن خانه موسیقی، هم در محتوای برنامه‌ها و هم در انتخاب افراد برای برنامه‌ها با حساسیت و دقت بالا و حسن نظری که داشتند توانستیم برنامه‌های خوبی برگزار کنیم. آقای شجریان در مورد اهداف خانه موسیقی هم بسیار راه گشا بودند.

فقدان ایشان در شورای عالی از چند سال پیش شروع شده بود که به درخواست خودشان از ریاست شورای عالی کناره گیری کردند. ولی ما خواهش کردیم که ایشان همچنان به عنوان مشاور عالی خانه موسیقی و در برخی موارد به ما راهنمایی بدهند. حضور ایشان به هرحال بسیار مهم بود و نظراتی که داشتند بسیار تاثیرگذار بود.

ایشان همچنین مخالف ورود خانه موسیقی به ماجرای جدال ممنوع الکاری شان بودند و در ضمن علاقه چندانی در رابطه با رفع این ممنوع الکاری بروز نمی‌دادند. گویی در این شرایط، عدم حضور ایشان و ممنوعیت شان بسیار محسوس تر از حضورشان بود. در عین حال ایشان مدتی هم در ایران نبودند و به نوعی در تلاش بودند که وارد مجادله با این نوع نگاه نشوند و برنامه‌ها و کنسرت‌هاشان را در خارج از کشور دنبال می‌کردند. البته ما در دوران ممنوعیت شان هم همواره با ایشان همکاری داشتیم و در برنامه‌ها حضور داشتند و از نظرات شان استفاده می‌کردیم. ولی در کل ایشان خیلی علاقه مند نبودند که خانه موسیقی وارد این مساله شود.

تقریبا در تاریخ موسیقی ایران شخصیتی سراغ نداریم که در این سطح هم دارای توانایی‌های فردی این چنینی باشد و هم چنین شخصیت اجتماعی بدون ایرادی داشته باشد. جایگاهی که ایشان در جامعه ایران داشتند سبب برگزاری خداحافظی و بدرقه‌ای برای ایشان شد که تاکنون برای هیچ هنرمندی در هیچ رشته هنری در ایران برگزار نشده است.

اگر بخواهم خاطره‌ای از ایشان بیان کنم باید به خاطره کنسرت ایشان در سوییس می‌پردازم. سال ۱۳۸۱ من در سویس مشغول به کار بودم که ایشان کنسرتی در ژنو برگزار کردند.  بسیار برنامه بزرگ و با شکوهی بود که استقبال بسیار بالایی را به دنبال داشت. به یاد دارم برنامه ایشان روی دیپلمات‌هایی که در مرکز سازمان ملل از کشورهای مختلف بودند هم تاثر بسیار زیادی گذاشت. اجرای آن برنامه انعکاس بسیار بالایی پیدا کرد و بسیار مورد توجه قرار گرفت. به نظرم کنسرت ایشان یکی از برنامه‌هایی بود که بیشترین و وسیع ترین تاثیر را در خارج از کشور در حوزه فرهنگ و هنر ایران تا بحال داشته است.