فیلمی که کامل نیست

افشین علیار / ساخت همچین فیلمی مثل شبی که ماه کامل شد توسط یک فیلمساز زن بسیار سخت است و این تنها نکته مهم فیلم است از سوی دیگر کسی نمی‌توانست به اندازه نرگس آبیار این فیلم را کشدار بسازد اساسا آبیار همیشه کلی گویی را ترجیح می‌دهد به همین دلیل گاهی در فیلم‌هایش از یک مقطع به بعد داستان رها می‌شود ومخاطب سردرگم! اما آخرین فیلم آبیار بر خلاف سه فیلم قبلی اش روایت درستی دارد آن هم برای روایتی از یک حادثه یا یک شخص خاص است، فیلمنامه بر اساس یک داستان واقعی نوشته شده اما احساس می‌شود آبیار نتوانسته به اصل موضوع یا سوژه نزدیک شود، حرف‌هایی که در فیلم رد و بدل می‌شود عمق معنایی ندارد، یعنی زمانی که عبدالمالک از خدا و امر خدا حرف می‌زند تکرار مکررات است این حرف‌ها و حدیث‌ها را در شبکه‌های اینترنتی دیده‌ایم، فیلمساز به جای اینکه به ایدئولوژی نزدیک شود به دیالوگ‌هایی بسنده می‌کند که یک طرفه ست، به طوری که عبدالمحید می‌توانست جلوی این ایدئولوژی ایستادگی کند اما فیلمساز ترجیح می‌دهد این روی قصه‌اش در سطح بماند فیلمساز بیشتر سعی کرده طرف تفکرات عبدالمالک باشد برای همین شخصیت شهاب را لمپن خلق کرده که وقتی روبروی عبدالمالک می‌نشیند مخاطب از او انتظار حرف‌های دینی نداشته باشد فیلمساز بیشتر نگران دشمنان ایران است، آدم‌های عبدالمالک در جلوی کنسولگری ایران معنی آن را می‌دهد که دشمنان ایران همیشه نزدیک هستند، این شعار است یا ضد شعار؟ فیلمساز چند مورد از خشونت‌ها و سر بریدن‌ها را نشان می‌دهد اما ترجیح می‌دهد پایان فیلمش را با یک نوشته تمام کند، چرا نمی‌تواند صحنه شناسایی ریگی را در هواپیما نشان بدهد؟ برگردیم عقب‌تر، با تاریخ نوشتن زیر تصویر نمی‌شود قصه خلق کرد، فیلم پرش دارد و فیلمساز مثل فیلم قبلی‌اش یعنی نفس می‌خواهد پراکنده گویی کند اما در فیلم کلی نماهای بی مصرف و قابل حذف موجود است که آبیار می‌توانست شکل گیری ازدواج حمید و فائز را جدی تر نشان بدهد، نشان دادن رابطه زن و شوهر قطعا آب بازی در حیاط نیست، مشکل اساسی این فیلم کلی گویی ست، آبیار این فیلم را بر اساس خاطرات نوشته موقعیت‌ها همه سطحی هستند، مثل همان تک تیراندازی که نمی‌تواند شلیک کند اما ده دقیقه فیلم هدر می‌رود، شهاب را در تلویزیون نشان می‌دهد که سر او را از بدنش جدا می‌کنند فیلمساز با بدیهی‌ترین شکل واکنش مادر را نشان می‌دهد، اگر خانه و مادر را نشان نمی‌داد چه اتفاقی رخ می‌داد؟ آبیار علاقه به کلی گویی و موقعیت سازی دارد اما نیاز سینما جریان سازی ست اینکه فیلمساز از نشان دادن و مطرح کردن واهمه نداشته باشد، آبیار به دلیل تکنیک فیلم سختی را کارگردانی کرده و شبی که ماه کامل شد نمی‌تواند یک فیلم جنگی یا سیاسی باشد زیرا در فیلم نه جنگی وجود دارد و نه سیاستی! اگر آبیار پایان فیلم را نشان می‌داد همه چیز فرق می‌کرد آن وقت فیلم به سیاست و جنگ نزدیک می‌شد، از نکات مهم فیلم می‌شود به بازی هوتن شکیبا اشاره کرد، زمان فیلم بسیار طولانی ست و دوربین در سکانس‌های آرام هم شدیدا تکان می‌خورد و منطق این لرزش معلوم نیست.