شش (۶) جایزه سزار برای فیلم “کالبدشکافی یک سقوط”، برنده جایزه نخل طلا و چشم به راه جایزه‌های اسکار
- شناسه خبر: 74543
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
در پایان بیش از سه ساعت مراسم ۴۹ مین واگذاری جایزه های سزار فرانسه، فیلم پر جایزه ی “کالبد شکافی یک سقوط”، ساخته “ژوستین تریه”، کارگردان فرانسوی، پس از نخل طلای کن، بار دیگر، شش جایزه سزار را در رده های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین مونتاژ، بهترین سناریو، بهترین هنرپیشه زن (ساندرا هولر) و بهترین هنرپیشه مرد در نقش دوم (سوان آرلو) ربود. او دومین زنی است که، پس از “تونی مارشال” در سال ۲۰۰۰، جایزه ی بهترین کارگردانی را درتاریخ جایزه های سزار به دست می آورد.
“ژوستین تریه” در سخنان خود، جایزه بهترین فیلم را به همه زنانی پیشکش کرد که به گقته او ” در گزینه ها و تنهایی خود زندانی شده اند، کسانی که به اندازه کافی وجود ندارند و کسانی که بیش از اندازه وجود دارند، کسانی که پیروزند و آنهایی که شکست می خورند، سرانجام، به کسانی که زخم خورده اند اما زبان می گشایند ..” او پیامی برای برابری زن و مرد و برخورد با خشونت های جنسی و برتری بیجای مردان داد که در سراسر برنامه پایانی شنیده شد.
یک فیلم دیگری فرانسوی، “فرمانراوئی حیوان” ، ساخته “داوید کایه” ، با ربودن پنج جایزه در رده های بهترین عکاسی، بهترین نماهنگ، بهترین ترفند ویژه، بهترین صدا برداری و بهترین طراخی لباس ، در رقابت تنگاتنگ با فیلم “کالبد شکافی یک سقوط” قرار گرفت.
جایزه بهترین هنرپیشه مرد به “آریه ورتالر”، برای باز در فیلم “دادگاه گلدمن” داده شد.
“آدل اگزارکو پولوس”، هنرپیشه سرشناس هم برای بازی در فیلم “من همواره چهره های شما را خواهم دید” جایزه بهترین هنرپیشه زن در نقش دوم را از آن خود کرد.
بهترین فیلم خارجی، “ساده چون سیلون”
غافلگیرترین جایزه، جایزه بهترین فیلم خارجی بود که به نا آشنا ترین فیلم این رده، “ساده چون سیلون”، ساخته “مونیا شکری”، کارگردان کانادائی داده شد. این فیلم با سنگین وزنانی چون “اوپنهایمر”، ساخته ” کریستوفر نولان” (که برای گرفتن سزار افتخاری اش در مراسم حصور داشت)، “بهترین روزها”، ساخته “ویم وندرز”، و ” برگهای خشکیده”، ساخته “اکی کاریسماکی” در یک رده بود..
دادن جایزه ی این بخش به گلشیفته فراهانی، هنرپیشه ایرانی، سپرده شده بود. او نیز پیامی در جهت جنگ ها و پایان آنها فرستاد.
بهترین فیلم مستند بلند
“کوثر بن حلیمه”، کارگردان تونسی، جایزه بهترین فیلم مستند بلند را برای “دختران الفا” ربود که پیشتر، در فستیوال کن، نیز جایزه “جشم زرین” این فستیوال را که به بهترین مستند داده می شود، ربوده بود.
او به هنگام دریافت جایزه اش، گفت : “ما می دانیم که فیلم ها دنیا را تغییر را نمی دهند اما پیوند ما به جهان را تغییر می دهند و افزود که انسان های سرشناس می بایست از جایگاه خود استفاده کرده از حق و قانون هواداری کنند.” او به درستی از “جولین آسانژ” یاد کرد و گفت : ” ما در دنیایی زندگی می کنیم که جنایتکاران جنگی ، به آزادی در رفت و آمدند و یکی از بهترین انسان ها، “جولین آسانژ” ، در زندان پوست می اندازد. و”ناوالنی” درگذشته است. خال نگذاریم که “آسانز” نیز به همان سرنوشت دچار شود. ما همواره از آزادی بیان و نقش خبرنگاران می گوئیم. تا امروز ۷۰ خبرنگار در غزه مورد یورش قرار گرفته و کشته شده اند در حالی که اجازه ورود به این منطقه را نداشتند ! دیگر این که اگر بگوئیم باید به کشتار کودکان پایان داد، همه ما را به تندروی متهم می کنند و این باور نکردنی است. اما ما سکوت نخواهیم کرد و از پا نخواهیم ایستاد. این کشتار ها باید پایان بپذیرند. چون نه تنها ترسناک است بلکه نخستین کشتاری است که به شکل “لابو استریم” (پخش زنده) روی تلفن هایمان حریان پیدا می کند. پس می بایستی پایان بپذیرد.”
جایزه بهترین مستند کوتاه به فیلم “مکانیک مایع ها” و بهترین فیلم کوتاه داستانی به فیلم “انتظار” رسید.
فیلم کوتاه انیمیشن “تابستان ۹۶” و فیلم بلند انیمیشن پر هوادار “لیندا مرغ می خواهد”، جایزه بهترین ها را بردند.
سزارهای افتخاری برای “کریستوفر نولان” و “آنیس ژاوی”
“کریستوفر نولان”
“کریستوفر نولان”، که با فیلم بی همنایش، “اوپنهایمر” ، یکی از بخت داران جایزه های اسکار هست و پیش تر جایزه های “گلدن گلوب”، جایزه منتقدین و “بافتا” را هم ربوده بود، نتوانست جایزه بهترین فیلم خارجی را به دست آورد. به هر رو او در مراسم جایزه های سزار بود و جایزه سزار افتخاری را برای همه ساخته هایش گرفت. “ماریون کوتیار”، هنرپیشه فرانسوی که پیش تر در دوفیلم او، “اینسپشن” و “رستاخیز شوالیه سیاه” بازی کرده بود این جایزه را به او داد. “کریستوفر نولان” با خرده گیری از هالی وود، در سخنانش به این اشاره کرد که سینماروهای فرانسوی را بسیار دوست می دارد و از مونتاژ فیلمی که برای نشان دادن فرایند هنری او ساخته شده بود، ستایش نمود. فردای روز مراسم سزارها، او در مراسم جایزه های بسیار چشمگیر سندیکای هنرپیشگان هالی وود (ساگ) در آمریکا شرکت کرد و جایزه این سندیکا را نیز برای فیلم خود گرفت. گفتنی است که این جایزه و جایزه های دیگر همگی می توانند پیش در آمدی برای جایزه های اسکار در روز ۱۱ مارس برای فیلم ها باشند.
“انیس ژاوی”
“انیس ژاوی”، هنرپیشه، کارگردان و فیلمنامه نویس سرشناس فرانسوی که در گذشته همراه با همسر درگذشته اش، “ژان-پییر باکری”، قیلم هائی با درون مایه های کمدی- اجتماعی پرهوادار ساخته بودند و تا کنون خود شش جایزه سزار را در رشته های گوناگون ربوده ، دومین هنرمندی بود که کمیته سزار از او با دادن یک سزار افتخاری بزرگداشت انجام می داد.
“آنیس ژاوی”، پیش از این که پشت دوربین برود وبرای فیلمش “طعم دیگران”، یک سزار بگیرد، کار خود را از تآتر آغاز کرد. از همان زمان با “ژان-پییر باکری” آشنا شد و همگام با او در سالهای زندگی مشترک و پس از آن، یعنی تا ۲۰۲۱سال ، سال مرگ باکری، شماری فیلم های پرهوادار به سینما دوستان ارائه نمودند. بنابراین جایزه ها شاید هر دو را دربر بگیرند. این هنرمند که بسیاری از زمینه ها را در سینما تجربه کرده، از سالها پیش، بخشی از زمان خود را به مبارزه با دست درازی به کودکان و به ویزه از سوی والدین و نزدیکان اختصاص داد که بر خود او هم روا شده بود.
هیاهوی سوء استفاده از هنرپیشگان جوان و سخنان تکان دهنده “ژودیت گودرش”
مراسم سزار امسال که بدون زیاده روی و رفتارهای گاه ناشایست، انجام گرفت، در عین حال تریبونی شد برای “ژودیت گودرش”، هنرپیشه سینما، که چندی است در پی فاش سازیهایش در شماری از برنامه های رادیویی و تلویزیونی، از سوء استفاده جنسی از او در زمانی که ۱۴ و ۱۵ سال داشت، توسط دو کارگردان سرشناس ، “بنوآ ژاکو” (بچه های توی کمد، دختر تنها، توسکا، ویلا آمالیا وشماری دیگر) . نیز “ژاک دوآیون” (انگشت به سر، کیسه ی گوی های شیشه ای، پونت، از ته دل و بسیاری دیگر) پرده برداشت، گفت از آنها به دادگستری شکایت کرده است. پس از این فاش سازی ها، شمار دیگری از هنرپیشگان نسبتا سرشناس نیز به خشونت ها و دست درازی های جنسی از سوی این دو کارگردان و در مجموع در دنیای سینما، سخن گفتند. اما پوشش خبری و پدیدار شدن این هنرپیشه در رسانه ها، هواداری چندانی از او به دنبال نداشت. از این رو او در سخنانش گفت : ” این ما هستیم که می توانیم کاری بکنیم که مردان متهم به دست درازی جنسی نتوانند در سینما فرمانروائی کنند. ما نباید وافعیت را نادیده بگیریم یا آن را نفی کنیم. ما باید نمونه باشیم. فکر نکنید که من می خواهیم از گذشته ام برایتان بگویم.. گذشته ای که برای من نمی گذرد.. گذشته من، زمان کنونی ۲۰۰۰ نفری است که ارحال خودشان برای من گفته اند..
از چندی پیش، من خرف می زنم و حرف می زنم، اما پاسخی از سوی شما نمی شنوم. شما کجا هستید ؟ آنهایی که برای من پیام فرستادند، شمارشان از انگشتان دو دست هم فرا تر نمی رود.
برای من، گام بعدی گرد آوردن همگان و تلاش برای یافتن راه حل های وافعی است. من ادامه خواهم داد و کوتاه نخواهم امد. و گرچه می دانم این کار دردناک، به گونه ای، خیانت به حانواده سینمابه شمار می آید، اما آن را می پذیرم.”
گرچه این سحنرانی یکی از لحظات پر معنا و سنگین مراسم سزارها بود و با دست زدن های ایستاده همراه گردید،اما نمی توان امیدوار بود که شماربزرگی از همکاران “ژودیت گودرش” ۵۱ ساله، با ترس از از دست دادن کار، امکانات و قرار گرفتن درلیست سیاه حرفه شان، چندان بانگی بر آورند. اما به هر رو این نیز، به موج “من هم” حواهد پیوست و تجاوز گران را، همچون “ژرار دوپاردیو” و شماری دیگر، از تخت فرمانروائی شان پائین خواهد کشید.
هم اکنون نمایش آخرین فیلم “ژاک دوآیون”، “سی ای ۲ ” (کلاس چهارم ابتدائی) در روز ۲۷ مارس، بدون دادن تاریخی تازه، به آینده موکول شده است…
چند نکته دیگر درباره مراسم سزار ها
در پایان می توان کفت، مراسمی که گرداننده آن ، “والری لومرسیه”, هنرپیشه سینما بود، رنگی سیاسی و اجتماعی به خود گرفت. هریک از حایزه دهندگان و یا گیرندگان، در زمینه های، بیشتر سیاسی، هشدار دادند. حضور زنان برنده در همه رده ها پر رنگ بود و امسال، شمار زنان برنده با شمار مردان برابر شد و این علیرغم شمار بالای مردان نامزد در گزینه نخست، یک پیروزی به شما می آید.
این مراسم همچنین نشان دهنده تغییراتی بود که در لباس و آرایش زنان، به ویژه چهره های سینمایی به وجود آمده.. لباس ها ساده تر و کفش ها بی پاشنه تر بودند. موها رنگ طبیعی خود را باز یافته بودند و دیگر زیر بار دیکتاتوری زنگ بلوند نرفته بودند . البته پنهان نکردن موهای سفید از سوی هنرپیشه های بسیار سرشناس از دو سال پیش در همه فستیوال ها دیده می شد و چندی پیش نیز جنبش “بدون آرایش” به راه افتاد، اما پیدایش شمار بیشتری از زنان دز حرفه و زمینه های گوناگون سینما هم نمی تواند بی تاثیر باشد چرا که زنان کارگردان، نمایش نامه نویس، تکنیسین، فیلمبردار و شماری دیگر، چندان دربند زیبائی های خیره کننده نیستند و بیشتر به حرفه خویش می اندیشند.، به هر رو، کم شدن موهای بور (که سرسام آور شده بود و کسی را بری نمی کرد) وجلوه گر شدن رنگ های طبیعی، ازجمله نزد “ماریون کوتیار” که موهای قهوه ای خود را به نمایش کذاشته بود ، خود از چنین روندی حکایت می کرد.
باشد تا ببینیم که آیا رد پای دادخواست های این مراسم دیر پا خواهند بود و گره گشایی خواهند کرد یانه ؟ به هر رو هیچ کنشی بدون واکنش نمی ماند.
«شهلا رستمی»
