«شب‌های شعر» الگویی برای تولید تلویزیونی
- شناسه خبر: 11158
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
عباس کریمی عباسی
بلایای حادث طبیعی یا مصنوعی چون سیل و زلزله یا جنگ یا همین کرونا که هنوز مشخص نیست جنگ بیولوژیکی است یا واقعا ویروسی که به صورت طبیعی جهش پیدا کرده، شرایطی را پیش می‌آورند که در وهله اول مصیبت نامیده می‌شود اما اگر به این تهدیدها به صورت فرصت توجه شود، می‌شود استفاده‌های بسیاری از آنها کرد.
فرهنگ در همه دوران به وسیله ادبیات حفظ و منتقل شده و اشعار و قصه‌ها به دلیل ساختار جذاب خود توانسته‌اند این مهم را انجام دهند و حتی در قرن بیست‌ویکمی که هوش مصنوعی برای آفریدگار خود که همان انسان است تصمیم می‌گیرد هنوز کارکرد انسانی خود را دارند که به همان مقوله احساسات بشری و درک منبعث از شعور خاصی که او را اشرف مخلوقات کرده باز می‌گردد.
«شب‌های شعر» برنامه زنده‌ای در شبکه چهار امسال بود که به تقریب برای اولین بار توجه همه‌جانبه و حرفه‌ای به مبحث شعر داشت. کارشناسان برنامه بدون این که محدودیتی در گفتار و بیان نظرات داشته باشند نظرات حقیقی خود را با توجه به موضوع برنامه بیان می‌کردند و این باعث شد که مخاطبان برنامه با برنامه‌ای غیر سفارشی و بدون تعارف روبرو شوند. همین موضوع درصد مخاطب‌پذیری برنامه را بالا برد و خیلی از اهالی ادب در کنار مردم معمولی به آن توجه کردند.
با وجود موضوعات جدی که بیشتر آنها به آسیب‌شناسی شعر امروز ایران می‌پرداختند، تفاوت نظرات و نگاه‌های افراد حاضر که خاسته از باز بودن فضای برنامه بود باعث می‌شد تا محور گفت‌وگوها تنوع موضوعی و تکثر شاخه‌ای پیدا کند و بسیاری از موارد زیر اما مهمی که کمتر به آنها پرداخته شده بود در این برنامه مورد توجه و تفکر قرار گیرد.
نکته مهمی که نباید از نظر دور داشت و به معمول از انظار دور می‌ماند مجری کاربلد و مناسب برنامه است که علاوه بر تسلط به اجرا و داشتن تجربه لازم، مهارت لازم در ادبیات و شعر را دارد. تاکنون در برنامه‌های قلیلی نظیر «دو قدم مانده به صبح» شاهد حضور مجریان مرتبط بوده‌ایم و در حال حاضر اکثر برنامه‌های هنری و ادبی مجریان سلبریتی دارند که گاهی هیچ تناسبی با برنامه ندارند و برای همین هنگام حضور کارشناسان یا سوالات نامربوط می‌پرسند یا خاموش می‌مانند تا مهمانان از هر دری بگویند و برنامه تمرکز لازم را ندارد. حضور مجریان مرتبط و ذی‌صلاح می‌تواند برنامه را به شدت به اهداف خود نزدیک کند.
جان کلام این که نظیر این برنامه در حوزه داستان و سینما و سایر هنرها نیاز داریم به ویژه در فرصت مغتنم فعلی که به دلیل تهدید ابتلا به کرونا همه مردم ایران در خانه به سر برده و کانال‌های تلویزیون را رج می‌زنند تا به برنامه‌ای تازه برسند و از آنجا که در تلویزیون کمتر به برنامه‌ای ادبی یا هنری که کارشناسانه باشد برخورده‌اند دیدن چنین برنامه‌هایی علاوه بر افزایش تعداد بینندگان تلویزیون می‌تواند اطلاعات ادبی و هنری مردم را بالا برده و در انتها منجر به ارتقای فرهنگ شود. ضمن این که ادب و هنر می‌تواند در این شرایط و حتی در پساکرونا به شدت آرامش‌بخش و تسلی دهنده ارواح خسته مردم امروز باشد.
