سارا مهدوی: تئاتر بدون تماشاگر تهی از معناست

هنرمندنیوز: با سارا مهدوی که این شبها در تئاتر «رویای نیمه شب تابستان» اثر شکسپیر به کارگردانی امین زندگانی روی صحنه می رود به این بهانه گفتگویی کوتاه  داشته ایم که با هم می خوانیم.

این اجرا چه حرفی برای گفتن دارد؟

در این نمایش بیننده برای یک ساعت از دنیای واقعی و مسائل روزمره زندگی فاصله می ‌گیرد و در فضایی فانتزی با آدم های غیرواقعی همراه می ‌شود و بخشی از کودک درون خود را برای ساعتی رها می‌ گذارد، در این میان بخش های جدی این کار سوالی در ذهن مخاطب ایجاد کرده و آن این است که ما تا چه حد آمادگی رسیدن به آرزوهایمان را داریم؟ آیا اصلا آمادگی آن را داریم؟!

فضا چقدر برای رشد جوانها در عرصه نمایش و تصویر مهیا است؟

امروزه با وجود آکادمی ها و کارگاه های مختلف عرصه آموزش همگانی تر شده است و نسبت به سال های گذشته فضای گسترده تری برای ورود جوانان به این عرصه وجود دارد اما تلاش پی در پی و داشتن امید زمینه رشد را برای علاقه مندان فراهم می سازد.

کار کردن با آقای امین زندگانی چگونه تجربه ای بود؟

امین زندگانی قبل از اینکه کارگردان ما باشد استاد ما بود و نه تنها بازیگری بلکه انسانیت را به ما آموخت، صبر، ایستادگی و تلاش برای رویایی که در سر داریم چیزی بود که در این دو سال در این کار از ایشان آموختیم، آقای زندگانی در اوج دوران کرونا که چراغ صحنه ها خاموش بود با هر زحمتی ایستادگی کرد و نگذاشت آن کورسوی چراغ خاموش شود و مهم ترین چیزی که از ایشان آموختم انعطاف پذیری در برابر اتفاقات از پیش تعیین نشده و مقاومت در برابر سختی های این مسیر بود.

استقبال از اجرا تا امروز چگونه بوده و بازخورد آن برای خود شما چطور بوده است؟

تا الان استقبال بسیار خوبی از کار شده است، به خصوص در هفته گذشته که تماشاگران با حال خیلی خوب و انرژی بسیار بالا از کار دیدن کردند و همین انرژی به ما می‌ رسید و حال بی نظیری بر روی صحنه برای ما می ساخت، امیدوارم استقبال گرم تماشاگران تا آخرین روز اجرا همچنان باقی بماند چرا که اجرا بدون تماشاگر تهی از معنا است.

چرا از اینهمه فعالیت هنری بازیگری را انتخاب کرده اید

بازیگری در واقع این امکان را به آدم می ‌دهد تا تجارب جدید کسب کند و شخصیت هایی متفاوت را زیست کند، بازیگری وسعت دید آدمی را عمیق تر و گسترده تر می ‌کند و انسان را نسبت به پیرامون خود دقیق تر می سازد، به نظر من در این دنیا هر کاری که از انجام آن آدمی متوجه گذر زمان نشود و وقتی مشغول آن است خستگی، درد و تمامی مشغله های فکری اش را از یاد برد، می توان گفت به آن علاقه دارد و چه چیزی بهتر از فعالیت در کاری که در آن عشق جریان دارد؟

سختی ها و شیرینی های دنیای بازیگری از نظر شما چیست؟

یکی از سختی های کار بازیگری که بیشتر این روزها به آن برخورده ام تفاوت بسیار بازی در صحنه و تصویر است، چرا که بازیگر بایستی در تصویر از حرکات غلو آمیز و درشت دوری کند این در حالی است که روی صحنه باید حرکات صورت و بدن به گونه ای باشد که تماشاگران ردیف آخر نیز به خوبی شاهد آن بوده و آن را بفهمند، این تفاوت نیز در بیان و برد صدا نیز صدق می ‌کند، سختی بازی روی صحنه و تصویر هماهنگی هر دوی آن ها است، این که بتوانید در سبک های مختلف به همان شکلی بازی کنید که متن از شما می‌خواهد سخت است و شیرینی آن دیدن نتیجه و حاصل همین سختی ها، نبود زمان مشخص و تمرینات طولانی مدت است، شیرینی اش برای من در این شب ها همین حس بی نظیر و غیرقابل توصیف رورانس آخر و تشویق تماشاگران است.

فکر می کنید ده سال بعد کجا باشید؟

پاسخ به این سوال برای من تا حدی مشکل است اما فکر می ‌کنم به آن تصویر ذهنی و جایگاهی که باید رسیده باشم زیرا تمام زیستم در راستای رسیدن به آمال هایم بوده و در این مسیر قدم برداشتم.

عباسعلی اسکتی