زینب عباسی: حتی می شود از «نابازیگرها» هم یاد بگیریم!

هنرمندنیوز: چرا از اینهمه فعالیت هنری بازیگری را انتخاب کرده اید؟

من همیشه به آدمها علاقه داشته و دارم، حتی رشته ای که تحصیل کرده ام در مورد آدمها است، بازیگری هم رابطه مستقیم با انسان دارد و به طور یقین برای من جذاب بوده و ‌است.

این شبها اجرای «باغ آلبالو» با کارگردانی حسن معجونی را روی صحنه دارید، این نمایش چه حرفی برای گفتن دارد؟

باغ آلبالو قصه‌ انسان‌ هایی درمانده، نا امید با آرزهای تحقق نیافته و عشق های نافرجام است، انسان ‌هایی که تن به سرنوشت داده ‌اند و در پوچی و ابتذال زندگیشان دست و پا می زنند و به تعبیر دیگر اگر بخواهم بگویم باغی که‌ می ماند و آدم هایی که می آیند و می روند و به شکلی همان گردش روزگار است.

استقبال از آن تا امروز چطور بوده است؟

خدا را شکر استقبال خوب بوده و دعوت می کنم از شما حتما تشریف بیاورید و کار را ببینید.

آیا الگویی در زمینه بازیگری داشته اید

همیشه سعی می کنم یاد بگیرم، از بازیگران و اثرهای خوب به نوعی یاد می گیرم و از نابازیگران و آثار بی کیفیت هم به نوعی دیگر یاد می گیریم، من زمانی که وقت داشته باشم سعی می کنم هم تئاترهای خوب و بد و هم فیلم های خوب و بد را ببینم.

دوست دارید در کنار کدام بازیگرها و برای کدام کارگردان بازی کنید؟

بازی کردن چه در کنار  پیشکسوتان و چه در کنار نسل جدید بازیگری برای من باعث افتخار و آموزنده است، همچنین کار کردن با کارگردانان چه دوستان دانشجوی خودم و چه پیشکسوتان هر دو لذت بخش است.

وضعیت دنیای تصویر و نمایش برای رشد یک جوان چقدر مطلوب است؟

بازیگران جدید مستعد و درجه یک زیادی هستند که بسیار تلاش می کنند و واقعا باید به آنها فرصت دیده شدن داده شود، این بستر باید مهیا باشد که در کنار بازیگران بزرگ حال حاضر نسل جدید هم بتواند کار کند، تجربه کند و دیده شود.

سختی ها و شیرینی های این حرفه چیست

این حرفه هم مثل همه حرفه ها در کنار شیرینی هایش سختی هایی هم دارد، از سختی های آن مشخص نبودن زمان و برنامه است که خودش نوعی شیرینی هم حساب می شود چون روتین را از بین می برد و این جذاب است.

یک اتفاق ایده آل همین الان برای شما چه می تواند باشد؟

از منظر حرفه ای که در آن هستم یک اتفاق ایده آل برای من الان این است که در این مسیری که هستم بتوانم کنار بزرگان تجربه کسب کنم و از این مسیر و حرفه لذت ببرم.

آرمانشهر و هدف شما در دنیای هنر چیست؟

واقعا همیشه خیلی به این مسئله فکر می کنم و وقتی موقعیتی را در نظر می گیرم که هدف می شود و در تصور به آن نقطه می رسم باز به این فکر می کنم که بعد از آن چه می خواهد بشود، بیشتر به این نتیجه می رسم که اهدافی که دارم قسمتی از مسیر است و دنیای هنر در ذات بی انتها است، دوست دارم این مسیر را با لذت بروم و به اهدافم که بعضی از آنها حالا برای من دور به نظر می آید برسم و عبور کنم و از خودم راضی باشم، چون من از خودم سخت راضی می شوم.

گفتگو: عباسعلی اسکتی