خطاب به هنرمند محبوبم!

شخصیت داستان به یاد دورانی می افتد که با یک بحران عاطفی سخت دست و پنجه نرم می کرد و تمام احساسات و عواطفش را روی کاغذ می آورد تا ذهنش را از سموم گذشته پاک سازی کند.
در نامه ها مراحل سوگواری ، خاطرات ، آرزو ها ، عواطف و درس هایی که دلسا از جدایی آموخته است روایت می شود. دلسا با سفر کردن به درونش سعی کرد خودش را بیش تر بشناسد ،کودک درونش را در آغوش بگیرد، با سایه ها و نقص هایش روبه رو شود و معنایی برای زندگیش خلق کند.
برشی از داستان : زندگی برای من مثل یک آهنگ زیباست با آکوردهایی شاد و غمگین و تنهایی هم چون سکوتی است لابه لای نت ها.
همان طور که سکوت، فرصتی است برای درک نت های قبلی ، جدایی و تنهایی هم می تواند به درک معنای زندگی و تعمق کردن در آن کمک کند تا انسان خود برترش را پیدا کند و آهنگ زندگیش را با شکوه تر بنوازد. هر کس خودش مسئول نواختن آهنگ زندگیش است. شاید میزان هایی از این آهنگ به دلخواه او ساخته نشده باشد. اما مسئولیت چگونه اجرا کردنش با خودش است. شاید همه ی رویداد هایی که برایمان رخ می دهد به میل و انتخاب ما نباشد اما همیشه انتخاب نوع مواجهه با رویداد ها با خودمان است.