“برادران لیلا”، و نقش برجسته ی یک زن ایرانی در فستیوال کن

هنرمندنیوز: این فیلم را،  که ساختارش تا حدودی سینمای دهه پنجاه ایتالیا را به یاد می آورد بدون این که از مد افتاده به نظر بیاید، می توان به دوبخش نسبتا یکسان تقسیم کرد : بخش نخست که در آن سینماگر مهره های خود را می چیند تا سپس ما را به درون درامی بکشاند که ریشه در مسائل بسیار دارد. بلندی این بخش که میشد آن را فشرده تر کرد تا از زمان فیلم (۲:۴۵) بکاهد و از سوی دیگر بیننده را برای بخش کوبنده و سرشار از افت وخیز آماده تر نگه دارد. بخشی که بازیگران، همگی بازی خوب و یکدستی ارائه می دارند.

فیلم “برادران لیلا ” بسیاری از تضاد ها و کمبوده های جامعه ای را نشان می دهد که گر چه بر ناتوانی شماری از مردها آگاه است ، باز هم سنگ فرزند پسر داشتن را به سینه می زند. این واقعیت بسیار خوب در صحنه ای گنجانده شده که، اسماعیل (سعید پور صمیمی)،  پدر پیر، سنتی و تریاکی خانواده ، در بیمارستان جنسیت  نوراد پسرش را چک می کند تا مطئمن شود بچه پسر است . درحالی که خود چهار پسر بیکار و  کم در آمد دارد که هیچ یک چندان عقل معاش ندارند و هیچ تاجی به سرش نزده اند. برعکس، او و همسرش، مدام بر سر دخترشان”لیلا” (ترانه علیدوستی)  می کوبند که با خرد تر از همه است و تلاش دارد خانواده را  از منجلابی که در آن گیر کرده در آورد. اما این مردسالاری و دروغ هائی که پدر خانواده برای به دست آوردن لقب بزرگ خانواده با هدیه کردن نا بخردانه چهل سکه طلا می تراشد و سود فرزندانش را در نظر نمی گیرد، همه تلاش های لیلا را نقش بر آب می کند. پدر و مادر دائم لیلا را مسئول همه بدبختی های پسرانشان می دانند، اما در واقع  این تنها اوست که خواری ها، دروغ ها و ناتوانی های پدر و و مادر و دیگر مردان خانواده را می بیند ودر برابرشان می ایستد.

به هر رو، شماری از خبرنگاران خارجی، پس از پایان فیلم به آن نخل طلا می دادند اما همانگونه که می دانیم کار داوری پیش بینی ناشدنی است.

در همین حال پرسش هائی هم از گروه فیلم و به ویژه از کارگردان به هنگام نشست مطبوعاتی انجام گرفت که پاسخ به شماری از آنها به دشواری های اقتصادی کنونی در جامعه باز می گشت.  از جمله این که :”یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دولت ایران در چهل سال گذشته این بود که یک طبقه متوسط شکل گرفته بود که این طبقه متوسط در ۱۰ تا ۱۵ سال اخیر به شدت باریک و باریک‌تر و کوچکتر شد، خیلی‌ها پولدارتر شدند و بیشتر آنها کسانی بودند که بی پول و فقیر شدند. عرض این طبق متوسط خیلی کم شده  و الان به وضوح می‌بینیم که افراد طبقه خود را تغییر می‌دهند و به عنوان مثال خانه، ماشین و خورد و خوراک خود را عوض می‌کند.”.

در مورد شخصیت قوی لیلا، کارگردان گفت:‌” خواهرم لیلا فرد تاثیرگذاری در زندگی شخصی من بوده و مرا بزرگ کرده است. او کمک کرده که من درس بخوانم، کار کنم و به اینجا برسم. او همیشه پیشرو و آینده و نگر بوده و نقش مهمی در زندگی من داشته است”. پرسش های دیگری هم پیرامون ماجرای سریال شهرزاد،ّبه کارگردانی   امامی مطرح کردید که ترانه علیزاده به آنها پاسخ داد و گفت : ” من با آقای امامی در پایان فصل یک «شهرزاد» آشنا شدم و از حضور ایشان اطلاعی نداشتم. تهیه‌کننده دیگری به جای ایشان با من قرارداد امضا کرده و در ایران می‌دانند که این شخص کیست اما اسمی ازاین فرد مطرح نیست.

نمی‌خواهم توجیه کنم. شاید وظیفه ما بود که باید می‌دانستیم و این کار را نمی کردیم اما واقعا و صادقانه نمی‌دانستیم. پای همه حواشی و حرف‌های آن هم ایستادیم و برای همه ما خیلی بد شد اما در کنار آن باید توجه داشته باشید که پولی در یک سریال سرمایه‌گذاری شده و پنج برابر آن برگشته به همان آدم، پول دست من نیست. من دستمزدی گرفتم که در هر پروژه دیگری هم می‌گرفتم و نجمومی هم نبوده است.”

حال باید در انتظار تصمیم داوران بود و سنجید که آیا بودن یک ژوری ایرانی، اصغر فرهادی، در هیات داوران، به ویژه کسی که ترانه علیزاده در فیلمش بازی کرده، چه نقشی ایفا خواهد کرد؟ آیا بر رای مثبت دیگر همکارانش تاثیر خواهد گذاشت و یا برعکس، برای این که او را متهم به جهت گیری نکنند، هیچ دفاعی را مناسب نداند ؟؟؟

“شهلا رستمی”