هرگز از انتخاب «موسیقی» پشیمان نشده ایم

هنرمندنیوز: ارغوان حاجیوندی فراگیری موسیقی را از سن هشت سالگی در زمینه نوازندگی تار آغاز کرد و به طور همزمان و مداوم به یادگیری علوم و مباحث موسیقی پرداخت، بعد ها در سن نوزده سالگی نوازندگی ساز گیتار باس را آموخت، وارد دانشگاه موسیقی شد و در زمینه نوازندگی ساز جهانی فارغ التحصیل شد، فعالیتهای حرفه ای اش از سال هفتاد و نه با ملحق شدن به گروه کر ارکستر ملی جوانان و اجراهای متعدد در جشنواره ها آغاز شد و با رونق گرفتن موسیقی پاپ در آن سال ها در ضبط ها و اجراهای آثار موسیقی پاپ و کلاسیک به عنوان همخوان Vocalist Backing  فعالیت می کرد، در سال هفتاد و نه به گروه موسیقی ارکیده «اولین گروه موسیقی پاپ بانوان بعد از انقلاب متشکل از نوازندگان و هنرمندان جوان خانم به سرپرستی و خوانندگی ارکیده حاجیوندی خواهر بزرگتر که نوازنده چیره دست سنتور است و او هم فارغ التحصیل رشته  موسیقی» پیوست و این فعالیت به مدت یازده سال ادامه داشت، در سال های هشتاد و چهار تا هشتاد و پنج به عنوان نوازنده گیتار باس و همخوان با آقای شادمهر عقیلی در تورهای اروپا و خاورمیانه همکاری داشته و از سال نود و چهار تا به امروز در زمینه تولید و نشر آثار موسیقی خود فعالیت دارد، ارمغان حاجیوندی فارغ التحصیل رشته ادبیات فارسی، از سنین کودکی فراگیری ساز تنبک را آغاز کرد و همینطور به طور همزمان به فراگیری علوم و مباحث موسیقی پرداخت، اولین فعالیت حرفه ای اش در سال هفتاد و هشت به عنوان نوازنده تنبک با ارکستر موسیقی مدرن به رهبری استاد علیرضا مشایخی بود و این همکاری به مدت چندین سال ادامه داشت، همزمان در ارکستر ملی جوانان و همینطور گروه چهل دف به رهبری فرشید غریب نژاد به عنوان نوازنده سلو تنبک حضور داشت، در سال هفتاد و نه به گروه ارکیده پیوست و به عنوان نوازنده سازهای کوبه ای «کونگا، داربوکا، تنبک، جیمبی و أدوات سازهای کوبه ای» و همچنین همخوان به مدت یازده سال فعالیت کرد، از فعالیت های اخیرش نوازندگی سازهای کوبه ای با گروه های بانوان از جمله رخساره، عاطیفا و فرنوش گروه کالیوه و کاف و همینطور اجرای موسیقی پاپ با خوانندگی مسیح و آرش در وزارت کشور را می توان نام برد.

چرا از اینهمه فعالیت هنری «موسیقی» را انتخاب کرده اید؟              

ارمغان حاجیوندی: دلیل اصلی این انتخاب به واسطه علاقه پدرم به موسیقی که خواننده بسیار توانا در زمینه ی موسیقی اصیل ایرانی بودند و همینطور ژن موسیقایی که از ایشان و پدر بزرگم به ما به ارث رسیده می باشد.

پس یک خانواده اهل موسیقی هستید، این علاقه مندی از کجا می آید؟

ارغوان حاجیوندی: همانطور که ارمغان اشاره کرد پدرم به دلیل علاقه ای که به موسیقی داشتند مشوق اصلی ما در زمینه یادگیری آکادمیک موسیقی بودند.

چرا این سبک و این ساز را انتخاب کرده اید؟

ارمغان حاجیوندی: حدود سال های هفتاد و شش تا هفتاد و نه موسیقی پاپ بعد از انقلاب پا به عرصه جدیدی از نوع خودش می گذاشت و آهسته آهسته در بین خوانندگان آقا در حال رونق بود و اما به دلیل محدودیت ها برای بانوان خواننده و موزیسین کمبود این نوع از موسیقی «موسیقی پاپ یا عامه پسند» به شکل گسترده احساس می شد، یکی از دلیل پایه گذاری گروه موسیقی پاپ ارکیده هم بر همین مبنا بود، برای آنکه گروه را کامل کنیم نیاز به نوازنده پرکاشن داشتیم به همین دلیل با توجه به آنکه ساز تنبک را سالها نواخته بودم و علاقه فراوان به سازهای کوبه ای داشتم به شکل جدی شروع به یادگیری پرکاشن کردم و از حضور بهترین اساتید بهره بردم.

ارغوان حاجیوندی: با توجه به گستردگی خلاقیت در خلق آثار موسیقی پاپ به این نوع موسیقی علاقه مند هستم، نوازندگی گیتار باس را به دلیل علاقه ای که به جنس صدا و حس قدرتی که در موسیقی ایجاد می کند دوست داشتم و همینطور تکمیل گروه ارکیده هم اشتیاق یادگیری این ساز را در من بیشتر کرد.

جزو معدود نوازنده های شناخته شده خانم هستید، این اتفاق چه حسی دارد؟

ارغوان حاجیوندی: خب ما این شانس را داشتیم که به دلیل تشکیل گروه موسیقی ارکیده و استقبال فراوانی که از کنسرتهای ما می شد بیشتر شناخته شویم، خیلی از نوازندگان خانم که سازهای جهانی را می نوازند و این روزها با گروه های موسیقی فعالیت دارند بارها به من گفته اند که شرکت در کنسرت های گروه ما انگیزه یادگیری موسیقی در آن ها را به وجود آورده و این برای من بسیار باعث خرسندی است که توانستیم این انگیزه را در آنها به وجود بیاوریم.

ارمغان حاجیوندی: من هم بسیار خوشحالم که اولین نوازنده خانم پرکاشن در ایران هستم و این شناخته شدن به واسطه گروه ارکیده شد و اینکه امروزه می بینم خانم های بسیاری سازهای کوبه ای را بسیار عالی می نوازند بی نهایت این احساس شعف را در من بیشتر می کند.

شما تدریس می کنید، خروجی این تدریس ها چقدر راضی کننده است؟

ارمغان حاجیوندی: از اینکه می بینم در مقایسه با سال هایی که خودم شروع به فراگیری موسیقی کردم «سال های کودکی» تعداد بسیار بیشتری از کودکان و نوجوانان علاقه مند به یادگیری این علم هستند و همچنین مادران و پدرانی که راغب به تشویق کودکانشان برای یادگیری علوم موسیقی هستند، بسیار خوشحالم و امیدوارم که بتوانم هنر آموزان موفقی را در زمینه موسیقی تربیت کنم.

تا حالا اتفاقی افتاده که از انتخاب این حرفه پشیمان شده باشید؟

ارغوان حاجیوندی: اتفاقاتی نظیر کنسل کردن کنسرت ها چندین دقیقه قبل از اجرا، سختگیری فراوان در اخذ مجوزها، تبعیض جنسیتی بین موزیسین های خانم و آقا و غیره و غیره آزرده خاطرم کرده اما هرگز پشیمان نشده ام از اینکه موسیقی را به عنوان حرفه ام انتخاب کرده ام، برعکس این اتفاقات تلخ اراده من را برای آموختن و ارائه موسیقی بهتر حتی بیشتر و بیشتر هم کرده است.

ارمغان حاجیوندی: من هم مثل ارغوان هرگز پشیمان نیستم از اینکه علاقه و حرفه ام موسیقی است، اما اتفاقاتی ناخوشایند نظیر اینکه پس از تمرینات مدوام، حضور در روز اجرا، بعد از انجام ساند چک و حتی لباس اجرا را بر تن کرده تنها کسی بوده ام که اجازه حضور روی استیج را نداشته ام فقط خاطرم را مکدر کرده اما پشتکارم را برای ادامه راهم که ارائه موسیقی خوب و روز به روز آموختن و بهتر نواختن و تربیت هنر آموزان عالی در آینده است تقویت کرده است.

قبل از اینکه وارد این حرفه شوید خودتان را روی استیج تصور می کردید؟

ارمغان حاجیوندی: بله، با توجه به اینکه نوازنده تنبک بودم و بعدها نواختن سازهای کوبه ای دیگر را هم آموختم و ذات سازهایی که من می نوازم ریتم و لازمه وجود در گروه نوازی است همیشه می دانستم که روی استیج خواهم بود.

ارغوان حاجیوندی: بله، از همان زمان کودکی چون هر سه خواهر به کلاس موسیقی می رفتیم و سازهایی که می زدیم متفاوت بود پدرم هفته ای یک بار برایمان تمرین گروهی می گذاشت و ما باید یک قطعه را تمرین می کردیم و با هم به صورت گروهی می نواختیم، در حقیقت از همان روزها می دانستیم که این تمرینات و اجراهای در خانه روزی به استیج خواهد رسید.

باشکوه ترین لحظه هنری زندگی تان چه زمانی بوده است

ارمغان حاجیوندی: زمانی که در بیست و سومین جشنواره موسیقی بین المللی فجر در مراسم اختتامیه حضور داشتم و گروه موسیقی ارکیده در بخش رقابتی موسیقی پاپ در رقابت با نه گروه موسیقی دیگر «شامل یک گروه موسیقی دیگر از بانوان و هشت گروه موسیقی آقایان» مقام سوم را کسب کرد، مقام دوم نصیب یکی از گروه های موسیقی آقایان شد و هیئت داوران در آن جشنواره هیچ گروهی را به عنوان مقام اول انتخاب نکردند که دلیلش نامعلوم ماند، اما به هر حال لحظه اعلام کسب مقام سوم بین ده گروه موسیقی پاپ برای گروه ارکیده لحظه هنری بسیار باشکوهی برای من بود.

ارغوان حاجیوندی: من هم مثل ارمغان آن لحظه برایم بسیار با شکوه بود و خستگی تمام زحمات فراوان که برای موسیقی و گروه ارکیده کشیدیم از تنم در رفت، یکی دیگر از لحظات با شکوه هنری که برای من بسیار خاطره انگیز است زمانی بود که به عنوان خواننده سلو برای اولین بار در اجرایی که در تالار وحدت با گروه ارکیده داشتیم در جلوی صحنه ایستادم، یادم می آید که همه جا تاریک بود و برای چند ثانی اول کمی ترسیده بودم و تمام آنچه که می دیدم نور چراغ هایی بود که بر روی صورتم می تابید و بعد از چند ثانیه به خودم مسلط شدم و غرق در موسیقی قطعه ای را که تلفیقی از موسیقی اصیل و پاپ بود اجرا کردم «به نام شهر عشق» و بعد از اجرای قطعه یادم می آید که حضار در سالن به پا خواستند و برای چند دقیقه به طور ممتد برایم کف زدند، از اینکه این همه از اجرایم استقبال شد بسیار هیجان زده شدم و آن لحظه از با شکوه ترین لحظه های هنری زندگی ام شد.

یک اتفاق ایده آل همین حالا برای شما چه می تواند باشد؟

ارمغان حاجیوندی: یک اتفاق ایده آل برای موسیقی این می تواند باشد که قانون کپی رایت یا حق تکثیر برای آثار موسیقی هنرمندان حمایت بشود، متاسفانه شاهد این هستیم که آثار موزیسین های ایرانی به صورت رایگان بدون اجازه در پلت فرم های مختلف قرار داده می شود بدون اینکه هیچ کنترلی وجود داشته باشد، اگر قانون کپی رایت جدی گرفته می شد مسلما شاهد تولید آثار قوی تر و بهتر در موسیقی ایرانی بودیم، به علاوه اینکه شرایط مالی زندگی هنرمندان به مراتب می توانست متفاوت باشد.

ارغوان حاجیوندی: یک اتفاق ایده آل برای موسیقی ما این است که «در پیش پا افتاده ترین حالت ممکن» تبعیض جنسیتی برای اخذ مجوز اجرا برای موزیسین های خانم از بین برود، دیگر اینکه تلویزیون برنامه های مخصوص موسیقی تولید کند و همینطور برای شناخت استعداد های جوان و تولید موسیقی خوب توسط موزیسین های خوب کشور هزینه شود تا گوش مردم به شنیدن موسیقی با محتوای خوب عادت کند، من می شناسم بسیار هنرمندان عالی که هرگز و حتی برای یک بار هم به تلویزیون دعوت نشده اند در حالی که کشور همسایه ی ما «ترکیه» یکی از مهم ترین برنامه های تلویزیونی اش را به موسیقی کشورش اختصاص می دهد، به همین دلیل است که موسیقی ترکیه ای بیشتر از موسیقی ایرانی در جهان شنیده شده است، متاسفانه موسیقی ایرانی آنگونه که تا به حال باید برای مردم دنیا شناخته می شده، شناخته شده نیست جوری که حتی درسینمای جهان و فیلم های هالیوودی شاهد این هستیم که هر گاه صحنه ای مربوط به ایران و ایرانیان نشان می دهد به غلط موسیقی عربی پخش می شود، این نشان دهنده آن است که متاسفانه ما نتوانستیم موسیقی مان را به مردم دنیا بیشتر معرفی کنیم و موسیقی ما قربانی سیاست های غلط شده است.

حرف پایانی برای مخاطبان روزنامه هنرمند؟

ارغوان حاجیوندی: بسیار سپاسگزارم از مخاطبان هنردوست روزنامه هنرمند که حامی هنرمندان هستند و همینطور سپاس فراوان از روزنامه خوب هنرمند برای فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

گفتگو: عباسعلی اسکتی