رضوانی معتقد است: با توجه به شرایط اجتماعی و معیشتی مردم گویا فیلمسازان تنها نیمه ی خالی لیوان را می‌بینند و در سیاه نمایی اجتماعی اصراف میکنند . گویا این روزها اغراق در سیاه نمایی اجتماعی به کلیشه فیلم سازان تبدیل شده است...