ارزش بعضی کلمه‌ها و احساسات را نخ‌نما کرده‌ایم؛ مثل عشق، استاد، اسطوره و ... و این نادرست‌ترین رفتار ماست درقبال هرچه که ارزشمند است. همین که کسی در هنری ماندگار است؛ نزد مردم ماندگار است و هنر او حتی پس از مرگ؛ زنده و جاوید؛ خود بیانگر تاثیرِ هنر اوست. اینجا درست همان‌جایی است که «نام» برای تعریف از او، بسنده است و نیازی به هیچ پیشوند و پسوند دیگری نیست. پس از فوت زنده‌ یاد محمدرضا شجریان، یکی از اهالی موسیقی که رفتار اهالی این هنر را به نقد کشید، «پیمان سلطانی»- موسیقیدان، منقد و نظریه پرداز- بود. او معتقد است بعضی القاب و نقل بعضی داستان‌ها، نه‌ تنها به هنر محمدرضا شجریان اضافه نمی‌کند؛ بلکه به جایگاه او در عرصه هنر نیز خدشه وارد می‌کند. با پیمان سلطانی درباره ی همه این نقد و نظرها گپی زده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

اولین کنسرت ارکستر ملی ایران در سال ۹۸ به آهنگسازی پیمان سلطانی و رهبری روبن آساتریان چهارشنبه و پنجشنبه شب چهارم و پنجم اردیبهشت ماه در تالار وحدت تهران برگزار شد.

پیمان سلطانی ذوق خود را در هر دو زمینه آزموده و آثارش گواه زندگی ادبی، موسیقایی_اجتماعی اوست. این که در بیشتر آثار او کلام و موسیقی هر کدام سهم و نقش خود را دارند و هیچ یک قربانی دیگری نمی‌شوند، مطلبی است که هنگام شنیدن اجرای زنده آن، فرصتی مغتنم‌تر در اختیار قرار می‌دهد.

آهنگسازی جدا از تحصیلات آکادمیک موسیقی، از همه مهم‌تر ذوق و قریحه است همراه با تجربه. بنابراین شنونده عام، مجموعه‌ی این عوامل دخیل در آهنگسازی را می‌شنود و بنا به سلیقه‌اش نظر می‌دهد؛ یا می‌پسندد یا نمی‌پسندد که امری است طبیعی. در این برنامه قطعات متنوع و کوتاه هستند که من فکر می‌کنم مخاطبان خودش را دارد، ضمن اینکه بعضی آثار برای شنونده یادآور خاطره است.

می‌توان دریافت که سلطانی رویکردی ستاره‌گرا به موسیقی آوازی ندارد و هر جا که لازم بداند از هر رنگ صوتی به نفع اثرش بهره می‌برد؛ کما ‌اینکه در کنسرت "سرو آزاد" از صدای مهدی امامی، پارسا حسن‌دخت و علیرضا وکیلی‌منش در این رپرتوار بهره می‌جوید. با تمام این تفاصیل و تفاسیر باید منتظر بود.

قرار نیست همچون ناتورالیست‌ها بیانی اغراق آمیز از زشتی‌ها داشته باشیم. اما وطن و معشوق هر دو در حال متلاشی شدن اند. گرچه قرار نیست ما نقش منجی را بازی کنیم اما یادآوری‌اش می‌تواند ما را به طبیعت و جهان بی آلایش آن بازگرداند و به ما بگوید که واقعیت جهان چیز دیگری است.

خیلی از اشخاص در فضای مجازی هستند بیش از آنچه که هستند برای خود تبلیغ‌ می‌کنند و جایگاه‌های کاذب برای خود ایجاد‌ می‌کنند. به نظر من این یک ضرر بزرگ است چرا که در موسیقی جایگاهی فراتر از آنچه که هست برای خود ساخته، بنابراین مانع رشد خودشان‌ می‌شوند.

نقاط قوت این اجرا حضور در کنار عزیزانی است که از آن‌ ها نام بردم و برای من کسب تجربه از این عزیزان باعث افتخار است و اما یکی از نقاط ضعف این اجراها عدم تبلیغات و اطلاع رسانی به موقع و کامل است که برای ارکستری با نام ملی جای تاسف است که چند بیلبورد شهری نباید برای چنین ارکستری تعریف شود و بتوان در مواقع نیاز از آنها استفاده کرد‌.

از نقاط ضعف هم مشکلات همیشگی که بر سر راه اجراهاست از بی‌نظمی‌های مسائل اداری و مجوزها گرفته تا مسائل مالی و علیرغم تلاش مسئولان باز هم گریبان‌گیر هنرمندان است. در این اجرا هم متأسفانه برخی از این قطعات زیبا به دلیل متن اشعار در بخش ممیزی مجوز اجرا نگرفتند که تاسف بار است و هنرمندان را دلزده کرده و می‌رنجاند.

بنیاد رودکی باید تصمیم بگیرد از این بزرگان دعوت به همکاری کند چرا که ارکستر ملی ایران نماینده موسیقی تمام مردم ایران است و شایسته نیست که از کیفیت پایینی برخوردار باشد.اگر وزارت ارشاد و مسئولین ارکستر ملی ایران تصمیم بگیرند که این افراد در ارکستر ملی ساز بزنند باید شرایط را نیز برایشان محیا کنند.

در مورد ارکستر ملی ایران باید بگویم که بسیار متعجب شدم که بیشتر وقت تمرین ما به جای آموزش و صحبت در زمینه های تکنیکی سازی صرف حرف آنالیز و توضیحات زیباشناختی موسیقی شد. نظرم این است که ارکستر حتماً از کارهای کلاسیک برای تمرینات بهره ببرد تا استخوان بندی قوی تری پیدا کرده و بتواند کار اصلی خود را هر چه بیشتر با کیفیت بهتری انجام دهد.

اولین کنسرت ارکستر ملی ایران با عنوان «سرو آزاد» با آهنگسازی پیمان سلطانی و رهبری ارکستر روبن آساتریان در تالار وحدت تهران روی صحنه می‌رود.