حسن طبیب زاده / یکی از جلوه های مطرح در هنر های اسلامی ایران، که در غرب معادلی بهتر از “بازیافت” نمی توان در معنای عمیقاً ایرانی و مورد بحث برای آن یافت، “بهیافت” است. بهیافت اما در مقابل مفهوم شناخته شدۀ بازیافت، فرآیندی نیست که در جهت تغییر کاربری و ایجاد شالوده ای نو در ابنیه و آثار، ملزم به عقب گرد در جهت تغییر ماهیت کلی آبژۀ مورد نظر باشد تا بتواند تجربه ای جدید در مواجهه با آن اثر ایجاد کند. در هنر های غربی صرفاً به معقوله بهیافت بعنوان “آپسایکل” و قدمی فرا تر از “ری...