رسول صدرعاملی، فیلم «گل های داودی» را مهم ترین فیلمش می داند و فیلم «زندگی با چشمان بسته» را بهترین فیلمش می داند و در عین حال با اشاره به قصه فیلم «قربانی» می گوید: اگر قرار باشد دوباره یکی از فیلم‌هایم را بسازم همین فیلم را انتخاب می کنم ، زیرا به لحاظ شرایط اجتماعی و حرفی که قصه می‌زند ، متفاوت بود.