فیلمساز در این فیلم، و البته فیلم فبلی خود (در دنیای تو ساعت چند است؟) و احتمالا دنیای درونی خودش، زندگی را همچون محلی به ظاهر زیبا و سرسبز، پر از گل و درخت تصویر می‌کند، که البته این چهره اولیه آن است، اما اگر زیاده از حد غرق این زیبایی‌ها شویم ممکن است ناگهان با صورت به یک "درخت" برخورد کنیم!

در چهارمین روز جشنواره سی و هفتم هستیم و تاکنون اهالی رسانه و منتقدین نه فیلم را در کاخ جشنواره دیده‌اند که متاسفانه تعداد زیادی از این فیلم‌ها حتی ارزش دیدن هم ندارد چه برسد که درباره‌اشان حرف زد. جشنواره از ظهر با فیلم‌های مستند و کوتاه آغاز می‌شود، ما در اینجا به فیلم‌های بلند اشاره می‌کنیم.

صفی یزدانیان سعی کرده فیلم ناگهان درخت را عاشقانه بسازد، اما فیلم جان و کشش لازم را ندارد اگرچه فیلم قبلی صفی یزدانیان یک عاشقانه تمام عیار بود اما ناگهان درخت درجا می‌زند و فقط ادعای یک فیلم عاشقانه را دارد...