۲۵۰ مین زادرور “لودویگ وان بتهوون” با ۹سمفونی، توسط ۹ ارکستر و در ۹ شهر

هنرمندنیوز: از این رو ، کنسرت ها یکی پس از دیگری به شکل مستقیم از این کانال پخش شدند. کنسرت ها از شهر “بن” آغاز گردید که شهر زادگاه بتهوون است و پس از شهرهای دابلین، هلسینکی، لوکزامبورگ، پراگ، لوگانو، دلف و استراسبورگ،  درشهر “وین” پایان پذیرفت که بتهوون همه سمفونی هایش را در آنجا ساخت و در آن از دنیا رفت.

این بزرگداشت قرار بود در سال گذشته انجام گیرد اما به دلیل کرونا انجام نگرفت.

نبوغ و ماندگاری بتهوون را باید مدیون پدربزرگش بدانیم که بازرگان شراب در شهر “بن”، موزیسین و سرپرست موسیقی نمازخانه دربار “بن” بود.  پدر بتهوون، که در کر همان کلیسا آواز می خواند، نخستین درس های موسیقی را به فرزندش داد . اما نتوانست از او یک کودک نابغه در موسیقی بسازد.  بنابراین استادانی برای آموختن ساز ویلن، پیانو و ارگ برای او به کار گمارد. در میان آنها نقش “کریستیان گوتلیب” بسیار مهم است چرا که او نه تنها به بتهوون پیانو و آهنگسازی را آموخت بلکه وی را با فلسفه دنیای باستان و همچنین آرمان های جمهوری خواهانه آشنا کرد. او کم کم دوست و پاسدار بتهوون شد.

در آن دوران ، موزیسین ها از ارجی که امروز به آنها می نهند برخوردار نبودند و همواره به دربار ها و اشراف برای کسب در آمد نیاز داشتند. بتهوون هم پس از یک  سری دوره کنسرت در اروپا که چندان در آمدی برای خانواده اش به ارمفان نیاورد، به عنوان معلم پیانو،  به خدمت خانواده اشرافی “بروینینگ” در آمد . در آنجا بود که همه روزه در گفتگوهای بسیاری پیرامون آثار “گوته”، “شیللر” و شماری دیگر، وارد دنیای ادبیات و شعر شد. سپس کنفرانس های فلسفه دانشگاه را دنبال نمود.

بتهوون در سال ۱۷۸۷، به “وین” سفر کرد تا از موتزارت آموزش بگیرد. اما این چند روزی بیش نپائید.  او در سال ۱۷۹۲، با کمی ارث و ماهیانه ای که یک پرنس برایش تعیین کرده بود، به وین بازگشت و برای همیشه در آنجا ساکن شد.

در سال ۱۸۰۱، کم کم آثار ناشنوائی در او پدیدار گردید. از سال ۱۷۹۵ تا ۱۸۱۵، یعنی سال ناشنوائی کامل، بتهوون بیشترین شمار از آثار بنامش را ساخت : ۸ سمفونی از ۹ سمفونی در کل؛ ۲۷ سونات برای پیانو از یک مجموعه ۳۲ سوناتی؛  ۱۰ سونات برای پیانو و ویلن؛ ۵ سونات برای ویلنسل و پیانو ؛ ۱۱ کوراتت  برای سازهای زهی از ۱۶ کواتت در کل؛ “اورتور آلنئور” (اپرای فیدلیو)  در سه ورژن ؛ ۷ کنسرتو و شماری “لیدر” و موسیقی مذهبی.

“بتهوون”، در روز ۷ مه سال ۱۸۲۳ ، سمفونی شماره ۹ خودرا  در “وین” آفرید و سپس تنها به آفرینش کوراتت هائی برای سازهای زهی پرداخت. آمده است که به هنگام رهبری سمفونی شماره ۹ اش، او کمی از ارکستر جا مانده بود چون ضرب آهنگ موسیقی در سرش  را  همراهی می کرد و چون کف زدنها را نمی شنید، نمی توانست بفهمد که فطعه به پایان رسیده است !! این اراده ی توانا بود که از بتهوون موزیسینی جاودانی ساخت.  “رومن رولان”، نویسنده فرانسوی در باره بتهوون می گوید : “او بیش از این که سلطان موزیسن های جهان  باشد، نیروی بی نظیر هنر مدرن را نمایندگی می کند”.

آفرینندگی بتهوون و ایستادگی اش در برابر تلخی های سرنوشت از او یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ موسیقی می سازد.

به هنگام تشییع جنازه او در روز ۲۹ مارس ۱۸۲۷، به گفته شاهدان، بین ۱۰ تا ۳۰٫۰۰۰ نفر برای همراهی پیکر وی آمده بودند.

“شهلا رستمی”