علفزار تجربه ای پر تکرار در سینما که تکراری نمی‌شود

هنرمندنیوز: داستانی برگرفته از واقعیت که خود سبب می‌شود قصه فیلم را برای مخاطب جذاب تر کند، فیلم با یک شروع تکان دهنده شروع می‌شود، شلیک یک تیر هوایی که منجر به فاجعه ای به شدت تلخ می‌شود، اما قصه اصلی فیلم این نیست و این روایت در همین جا ناتمام رها و قصه دیگری کلید می‌خورد که همگی با محوریت بازپرس ویژه پرونده با بازی پژمان جمشیدی روی می‌دهد. قصه اصلی فیلم نیز حول محور یکی از پر چالش ترین و تلخ ترین پرونده‌های جنایی سال‌های گذشته است که به شدت تلخ، ناهنجار و آزار دهنده است. کاظم دانشی در مقام کارگردان نشان داده است که سینما را می‌شناسد و بر عناصر تعلیق مسلط است اما در جاهایی کمی شتاب زده است، فیلم به شدت پر هیاهو است و این هیاهوی زیاد مخاطب را در لحظاتی آزار می‌دهد.  فضای مکان باز پرسی به شدت پرتنش و پر از درگیری‌های فیزیکی و کلامی است که البته کاظم دانشی تلاش کرده است در کنار این هیاهوها با خرده روایت‌هایی همچون قصه گرفتن شناسنامه برای کودکی که حاصل یک رابطه نامشروع است آن را تلطیف کند اما آن نیز چیزی از تلخی اثر نمی‌کاهد و زهرش به کام مخاطب دو چندان می‌ماند هر چند با بازی خوب بازیگران این روایت لبخند تلخی هم بر لب نقش بندد. دوربین در سکانس‌های آغازین کارکرد درستی دارد و با جای گیری و اندازه نماهای درست به خوبی توانسته است پیش زمینه‌های ملتهب فیلم را ترسیم کند، اگرچه این فضاسازی در مواردی به سکانس‌های آغازین فیلم «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت نزدیک است اما در دام آن اسیر نمی‌ماند و به سرعت عبور می‌کند. فیلم پر است از ماجراهای در هم تنیده ای که از هر کدام رمزگشایی می‌شود، بر پیچیدگی آن بیشتر می‌افزاید و این اصلی‌ترین برگ برنده علف زار است که آن را متوقف نکرده و مخاطب خود را همراه می‌سازد. نکته قابل تامل دیگر در اولین ساخته کاظم دانشی که نیازمند یک بررسی جامعه شناسانه و موشکافانه دقیق است پرداختن به مساله ترس از بی آبرویی در جامعه سنتی ایران است که ظاهرا با سکوت فرد مورد تعرض قرار گرفته، پرونده مختومه می‌شود و بسیاری از رازها سر به مهر باقی می‌ماند اما در باطن زخم‌هایی عمیق بر پیکره خانواده و جامعه باقی می‌گذارد. «علف زار» تجربه ای است پر تکرار در سینمای ایران که متاسفانه هیچ گاه تکراری نمی‌شود و روایت جنایت، خیانت و بیم از آبرو داستانی است انگار پایانی بر آن نیست. تحلیل جامع و کامل پیرامون فیلم سینمایی «علف زار» نیازمند یک بررسی روانشناسانه، جامعه شناختی و موشکافانه است که با توجه به امکان لو رفتن قصه فیلم برای مخاطب بیش از این امکان پذیر نبوده و بماند برای مقالی دیگر بعد از اکران عمومی و مردمی فیلم.

“حمیدرضا کاظمی‌پور – عضو انجمن منتقدین و نویسندگان سینمای ایران”