“کوانتین تارنتینو” : کتاب “روزی، روزگاری در هالی وود” را به بازار آورد

هنرمندنیوز: در عین حال شخصیت ها و موقعیت ها، گرچه همان شخضیت های فیلم هستند، اما پر پر وبار تر شده اند تا به اهمیتی که نویسنده/کارگردان بهرخدادهای سینمائی و حواشی آن در سالهای ۶۰ در لس آنجلس می دهد،بیشتر انگشت بگذارد. از این رو، علیرغم این که “ریک” و “کلیف”، شخصیت های اصلی فیلم، همچنان محوری باقی می مانند، اما به شخصیت های دست دوم جایگاه بزرگتری داده شده است. از جمله آنها ، پر رنگ تر کردن شخصیت “پوسی کت” برای تشریح بیشتر جنایت پیروانفرقه “جیمز مانسون”، قاتلان “شارون تیت”، همسر باردار “رومن پولانسکی” و دوستان وی در خانه ویلائی اش  هست .

“کوانتین تارنتینو”،گرچه به سان خبرنگاران با ضرب آهنگی پیگیر پیش می رود، اما از شاخ وبرگ دادن به ماجراها  و احساساتی کردن آنها پرهیز می کند. او با سبکی کوبنده به اصل ماجرا ها می رود و بیشتر بر روی شخصیت ها تکیه می کند.

ناگفته نماند که از ده سال پیش تاکنون، “کوانتین تارانتینو” به شکلی پیگر می گوید که پس از دهمین فیلمش، کار سینماگری را رها کرده به کارهائی چون مدیریت سالن سینما و یا نویسندگی خواهد پرداخت. او با “روزی، روزگاری در هالی وود”، در سال ۲۰۱۹، به نهمین فیلم خود رسید. بنابراین دیگر چندان راهی به این بازنشستگی خود خواسته باقی نمانده است.

او در مورد این که چرا به کار رمان ساختن از فیلمش، که در فرانسه سبکپبش پا افتاده ادبیات به شمار می آید، روی آورده ، درشماری از گفتگوهایش با رسانه های گوناگون، گفت که در اصل خود خواننده اینگونه ادبیات بوده و از دوسال پیش ازنو خواندن این رمان ها را، که در کتابخانه اش به فراوانی یافت می شود، از سر گرفته است. این دوباره خوانی الهام بخش وی بوده و درش این فکر را به وجود آورده که بد نیست رمانی از فیلم “سگ های انباری” (۱۹۹۲) بسازد تا در بخش کتابهای پلیسی کتابخانه ها قرار داده شود…سپس یاد آخرین فیلمش افتاده که برای تهیه اش پژوهش بسیاری کرده و مفدار زیادی مطلب استفاده نشده در اختیار داشته است . از این رو به جستجوی یاد داشت هایش می پردازد و کتاب را می نویسد.

او در مورد این که چرا اینگونه رمان هابیشتر بی کیفیت هستند، می گوید زیرا نویسندگانشان تنها به یک نسخه از سناریو دسترسی دارند و این امکان زیادی برای پروراندن مطلب نمی دهد.

به هر رو رمان “کوانتین تارانتینو”، تا امروز،  از نقد بسیار خوبی برخوردار شده  در حالی که فیلمش، چه پس از نمایش در بخش مسابقه ای فستوال کن و چه در سینما ها، با دیدگاههائی متفاوت روبرو شد. شماری آن را پسندیدند و شماری دیگر آن را بسیار ضعیف توصیف کردند.

“شهلا رستمی”