برگزار شدن جشنواره از برگزار نشدن آن بهتر بود! / روایتی متفاوت از «عشق»

هنرمندنیوز: «کاوه صباغ‌زاده» پس از فیلم موفق «ایتالیا ایتالیا»، دومین فیلم بلند خود با نام «رمانتیسم عماد و طوبا» را به سی و نهمین جشنواره فیلم فجر ارائه داده است. کاوه صباغ‌زاده که ابتدا با فیلم «سال‌های خاکستر» در سال ۱۳۶۷ در مقام بازیگر وارد دنیای سینما شد، خیلی زود این فضا را ترک کرد و به سراغ تدوین و دستیاری رفت. او سال‌ها در این عرصه فعالیت کرد و حاصل این حضور در مقام دستیار و برنامه‌ریز آثاری چون «صبحانه‌ای برای دو نفر»، «مارال»، «خانه کاغذی»، «راننده تاکسی» و… بسیاری از آثار سینمایی و تلویزیونی دیگر است. اما او علاوه بر این دست به قلم نیز شد و فیلمنامه‌هایی چون «یازده و نیم»، «سر راه لوکیشن»، «نمی‌دونم فردا چی می‌شه»، «خواب زدگی»، «برشی کوتاه از یک واقعه» را نیز نوشت که در عرصه فیلم کوتاه تولید شدند و برخی از آن‌ها را خود او کارگردانی کرد. پس از گذشت این سال‌ها در نهایت او سال ۱۳۹۵ در مقام کارگردان نخستین فیلم بلند خود را با نام «ایتالیا ایتالیا» به تهیه‌کنندگی مهدی صباغ‌زاده ساخت و آن را روانه سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر کرد. فیلمی که با اقتباس از داستانی کوتاه از جومپا لاهیری نویسنده هندی تبار نوشته شد و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر اول زن را برای سارا بهرامی به ارمغان آورد و تندیس بهترین بازیگر زن جشنواره تامیل نروژ را نیز از آن او کرد. یک فیلم کمدی، فانتزی که در زمان خود بسیار خوش درخشید. درست سه سال بعد «کاوه صباغ‌زاده» بار دیگر در همان حال و هوا به سراغ ساخت فیلم دوم خود یعنی «رمانتیسم عماد و طوبا» رفت، فیلمنامه این فیلم سینمایی در ژانر کمدی، رمانتیک، فانتزی نوشته شده و اقتباسی آزاد از کتابی نوشته آلن دوباتن است که توسط کاوه صباغ‌زاده به نگارش درآمده است.

در خلاصه داستان دومین فیلم بلند سینمایی این کارگردان آمده است: «وقتی سرنوشت برای اولین بار عماد و طوبا را روبروی هم قرارداد، هر دو خوب می‌دانستند که عشق بیشتر یک مهارت است تا هیجان و تپش قلب و خارش پوست…»  در «رمانتیسم عماد و طوبا» بازیگرانی چون حسام محمودی، الناز حبیبی، علی انصاریان، مرتضی علی عباس میرزایی، ستایش تارانی، سانیا رمضانی، سام ولی پور به ایفای نقش پرداخته‌اند.

اولین سانس در اولین روز سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه، فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» اکران می‎شود به همین بهانه گفتگویی داشته‌ایم با این کارگردان خوش صحبت که با هم می‌خوانیم.

رماتیسم عماد و طوبا چه حرفی برای گفتن دارد؟

من که خالق آن هستم نمی توانم بگویم چه حرفی برای گفتن دارد و فکر می کنم بیشتر مخاطب است که می تواند آن را ببیند و اینکه فیلم چه حرفی دارد را دریافت کند.

آیا این فیلم سعی می کند نگاه متفاوتی به عشق داشته باشد؟

بله به نظر من سعی می کند نگاه متفاوتی به عشق داشته باشد، این فیلم همانطور که از اسم آن پیدا است یک فیلم عاشقانه است و در واقع سعی می کند نگاه رویاپردازانه وخیال انگیزی نسبت به عشق داشته باشد.

پروسه انتخاب بازیگران به چه شکل بوده است؟

ما تقریبا یک پروسه سه الی چهار ماهه داشتیم به دلیل اینکه زمان فیلمبرداری طولانی بود، جلوه های ویژه سختی داشتیم و بازیگرها باید می توانستند چند ماه در اختیار پروژه باشند که اصولا نه همه بازیگرهای ایرانی ولی اکثر آنها ترجیح می دهند اول اینکه نقش هایی را بازی کنند که قبلا بازی کرده اند و زیاد اهل ریسک نیستند و دوم ترجیح می دهند سر فیلم هایی بروند که بتوانند همزمان چند فیلم را در کنار هم داشته باشند، این پروژه به شکلی بود که به دلیل سنگینی این اجازه را به بازیگرها نمی داد و ما در نهایت بعد از سه ماه به الناز حبیبی و حسام محمودی رسیدیم.

آیا به گرفتن سیمرغ در هر بخشی از جشنواره امیدوار هستید؟

گرفتن سیمرغ اصولا چیزی نیست که امیدورای بردارد! گرفتن سیمرغ کملا بستگی به سلیقه و نظر و تشخیص هیات داوران دارد، من ترجیح می دهم روی ان فکر نکنم و داوران را آزاد بگذارم تا با فراغ بال تمام فیلم ها را ببینند، طبق دستورعمل ها و سلیقه خودشان نظر بدهند و بین فیلم ها انتخاب کنند، حالا اگر شانس من بزند باعث خوشحالی است و اگر هم نشود نمی توان خرده گرفت، جشنواره است و در هر جشنواره ای یک تعداد برنده می شوند و یک تعداد برنده نمی شوند.

با برگزاری جشنواره در این شرایط و با وجود کرونا موافق هستید؟

بله من با برگزاری با این شرایط موافق هستم ولی با برگزاری جشنواره به صورت مردمی و در بخش مردمی موافق نیستم و دوست نداشتم آن بخش اضافه می شد، از این جهت که به نظر من جشنواره درست جشنواره ای است که برای منتقدین، اهالی رسانه و اهالی سینما برگزار شود و نه برای مردم و آن هم در سرتاسر کشور، معمولا شما به هر جشنواره ای نگاه کنید در یک شهر به خصوص و در چند سالن برگزار می شود، حالا عده ای از مردم و آنهایی که عاشقان سینما هستند هم می توانند بیایند و فیلم ها را ببینند که آن هم خیلی شرایط سختی دارد، خیلی امیدور بودم که به خاطر کرونا امسال جشنواره استانداردتری داشته باشیم، نمایش مردمی نداشته باشیم و فیلم ها فقط برای اهالی رسانه، منتقدین، مطبوعات و اهالی سینما برگزار شود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

با این حساب با باز شدن مجدد سینماها موافق نیستید؟

به هر حال باز شدن سینماها از یک طرف چرخه سینما را می چرخاند ولی از طرف دیگر این بیماری کرونا که یک مقدار خطرناک است وجود دارد، من امیدوارم برگزاری جشنواره دوباره باعث پیچ بعدی کرونا نباشد و مردم به خاطر دیدن فیلم ها آسیب نبینند، به نظر من جشنواره امسال باید برگزار می شد چون فیلم های زیادی از سال قبل روی هم تلنبار شده بودند و بلاتکلیف هستند و تعداد زیادی فیلم هم این طرف سال ساخته شده که به جشنواره رسیده اند، اینها می توانند به راحتی روی آن صد و چند فیلمی که از سال گذشته مانده بود انبار شوند اما حداقل جشنواره تکلیف فیلم ها را روشن می کند، فیلمساز متوجه می شود که فیلم او به درد اکران می خورد یا نمی خورد، جشنواره پسند است یا نیست و آیا فیلم را به جشنواره های مختلف بفرستد یا نه، به نظر من برگزار شدن جشنواره از برگزار نشدن آن بهتر بود.

انتقاداتی که به شکل انتخاب فیلم ها، تعداد آنها و حذف چند فیلم پر سر و صدا شده را چطور ارزیابی می کنید؟

انتقادات همیشه و در تمام دوره های جشنواره فجر بوده است، نه تنها در جشنواره فجر که در هر جشنواره ای در هر کجای دنیا برگزار می شود عده ای با شیوه برگزاری آن موافق هستند و عده ای هم مخالف هستند، نمی شود کسی را محکوم کرد ضمن اینکه وقتی شرایط جشنواره را می پذیرید و فرم آن را پر می کنید پس آن را پذیرفته اید، ما یک تجربه ای در این چهل و چند سال داریم و می دانیم که این جشنواره به چه شکلی برگزار می شود پس وقتی فرم را پر می کنیم و خودمان می خواهیم در این جشنواره شرکت کنیم وقتی فیلم به هر دلیلی رد می شود نباید اعتراض کنیم.

این فیلم در گیشه هم می تواند موفق باشد؟

بله به نظر من این فیلم به دلیل فضای شاد و امیدورا کننده ای که دارد و با این پیش زمینه که اگر امیدوار باشیم در سال آینده کرونا از بین برود یا فروکش کند بعد از این تب و تاب بدبیاری و دوران پسا کرونا که مردم از لحاظ اقتصادی تحت فشار هستند، بیماری به آنها فشار آورده، تعداد مرگ و میرها زیاد بوده، آلودگی هوا داشته ایم و هزار و پانصد مشکل دیگر داریم، در آن دوره فکر می کنم خوب باشد که در بین این همه فیلمی که با موضوعات اجتمای و رئالیستی و تلخ ساخته می شود فیلمی هم باشد که کاری به واقعیت ندارد، سراغ رویا و خیال پردازی می رود و امیدوارکننده است، فیلمی که تصویر شاد و خوشرنگی دارد، من فکر می کنم فیلم چشم نواز و گوش نوازی برای بیننده ای باشد که مدتهاست این شکل فیلم ها را ندیده و درگیر و دار فیلم های اجتماعی و تلخ با موضوعات رئالیستی و روزمره بوده است.

عباسعلی اسکتی