پاریس با رقص، نور و موسیقی به پیشواز بازیهای پارالمپیک شتافت

پس از دو جشن چشمگیر آغاز و پایان بازیهای المپیک سال ۲۰۲۴ پاریس، این شهر نفس کوتاهی کشید و بار دیگر با جشنی پرشکوه و زیبا، با ۱۵۰ رقصنده و ۶۵۰۰۰ تماشاگر، در میدان “کنکورد” یا بزرگترین میدان پاریس، به پیشواز بازیهائی رفت که در آن حدود ۴۴۰۰ ورزشکار در ۲۳ رشته شرکت دارند . این ورزشکاران در چارچوب ۱۸۴ هیات به بازیها آمده اند. بازیهائی که از روز ۲۸ اوت تا ۸ سپتامبر برگزار می شوند.

این نمایش که سه ساعت و نیم به درازا کشید، در فاصله بین میدان “کنکورد” و میدان “اتوال” (ستاره) که توسط خیابان “شانزه لیزه” به هم پیوند می خورند، برگزار گردید. هزاران هم آواز، در این راه هیات فرانسوی را همراهی کردند. در میدان “کنکورد” و پیرامون ستون “ابلیسک” (ستون برافراشته ی مربع که توسط والی مصر، محمد علی پاشا، به ناپلئون پیشکش شدو پیشینه آن به دوره رامسس دوم می رسد)، دو گروه پارو زن، با عصاهای خود این پاروزنی را یاد آوری می کردند. خواننده ای به نام “لاکی لاو” نیز به هنگام اجرای ترانه اش، کتش را در آورد تا همه بازوی ناقص او را ببینند.

پس از برافراشتن پرچم، مسعل وارد صحنه شد و قهرمانان بین المللی پارالمپیک آن را دست به دست کردند و به محل پیشین بالنی رساندند که در باغ ” توئیلری” به هنگام بازیهای المپیک، همه شب روشن شده به آسمان فرستاده می شد. این شعله در پایان آن بازیها خاموش و دوباره روشن گردید. که البته از همان زمان سخن از زنده نگه داشتن آن پس از این دومین بازیها می رود.

این مراسم در هوائی خوب انجام گرفت و آسمان بی همتائی از غروب آفتاب رنگارنگ وسرخ پاریس قهرمانان را همراهی کرد.

ایرانیان و فارسی زبانان در پارالمپیک

کاروان ایران با ۶۵ ورزشکر در ۱۰ رشته، به بازیهای پارالمپیک پیوسته است. یکی از پرسر وصدا ترین چهره های این کاروان، بدون شک، مرتضی مهرزاد است که با قد ۲٫۴۶ متری (دومین بلند قد ترین انسان زنده در جهان) و بهترین بازیکن جهان که برای ایران مدال های طلای بازیهای ریو (۲۰۱۶)، توکیو (۲۰۲۱) را در رشته والیبال نشسته، به ارمغان آورده ویکی از بازیکنانی است که رسانه های فرانسه به وی و زندگی اش توجه ویژه ای می کنند و او را ستاره این بازیها نامیده اند..

زندگی نامه وی و این که او در سال ۱۹۸۷ زاده شد و از همان آغاز دچار بیماری غول پیکری بوده، بارها در رسانه ها بر شمرده می شود. او در پی تصادفی وزخمی شدن لگن،  رشد معمولی  یک پایش را از دست می دهد واین پای راست ۱۵ سانتیمتر کوتاه تر از پای دیگر می شود. مربی تیم والیبال نشسته او را در ۲۴ سالگی ودر یک برنامه شوی تلویزیونی کشف می کند. او سپس در سال ۲۰۱۶ به تیم ملی ایران می پیوندد و چند ماه بعد مدال طلای بازیهای ریو را می رباید. البته گرچه این بازی سرنوشت برای او بسیار سازنده بوده اما با دشواری های بزرگی نیز روبرو شده است. او می گوید که تنگناهای خود را به توانائی تبدیل کرده است .

گفتنی است که مرتضی مهرزاد، در حالت نشسته و  با بازوی کشیده شده به سوی بالا به یک بلندی ۱٫۹۲ متر دست می یابد در حالی که  بلندی تور والیبال نشسته ۱٫۱۵ متر است !!

زهرا رحیمی، دختر پانزده ساله ایرانی جوانترین غضو کاروان ایران، در فینال ۵۲ کیلوگرم مسابقات تکواندو، به مدال نقره دست یافت. او پیش تر بر رقیبان چینی، برزیلی و گرجستانی خود چیره شده بود اما از رقیب مغول شکست خورد.

رسانه های فرانسوی که از دست نیافتن زنان ورزشکار ایرانی به بازیهای المپیک در رشته های  بوکس، کشتی، شنا، ژیمناستیک، جودو و والیبال ساحلی بسیار سخن گفته بودند، پیروزی شماری از ورزشکاران زن ایرانی را می ستایند.

حال در دنیای فارسی زبان بمانیم و از مدال برنز “ذکیه خدادای”، ورزشکار افغان در رشته “پاراتکاندو” بگوئیم که در سال۲۰۲۱ ، پس از رسیدن طالبان به قدرت، به فرانسه پناهنده شد. او می گوید هدفش نیرو دادن به دختران و زنان کشورش است.  او نخستین مدال تاریخ  تیم پناهندگان را از آن خود کرد.

زیرساختارها و آسان کردن دسترسی به محل مسابقات

شهرداری پاریس از فرارسیدن ۳۵۰۰۰۰ تماشاگر کم توان برای دیدن بازیها خبر می دهد. از این رو و حتا کمی پیش از آن به این دشواری ها، به ویژه در کنار محل های برگذاری بازی ها توجه شده بود. گرچه پاره ای از این زیرساخت ها و چیده مان های کوتاه مدت، پس از پایان بازیها بر چیده خواهند شد، شمار بالائی از آنها در دسترس پاریسی ها خواهند ماند.

نباید فراموش کرد که ایستگاههای مترو  (آسانسو وپله برقی)، فاصله واگن ها با سکو،  شماری پیاده رو ها و اتوبوس ها از دادن چنین امکاناتی بی بهره هستند و جبران کمبود آنها سالها زمان می خواهد.

میدان کنکورد و پیشینه آن

میدانی که امروزه از یک سو روبنای پارلمان فرانسه و از سوی دیگر هتل های بسیار لوکس “کریون ” و “واندوم” را در بر می گیرد و بسیاری از سالن های مد سرشناس ترین طراحان دنیای مد در نزدیکی های آن قرار دارند، در گذشته میدان ” لوئی پانزدهم” نامیده می شد. به هنگام انقلاب نخست فرانسه در سال ۱۷۸۹ وسپس در دوران “ترور”، دستگاه شناخته شده “گیوتین” در این میدان برپا شد و سپس سر بسیاری از مردان وزنان بلند پایه آن زمان، چون “آنتوان لاوآزیه” (یابنده اکسیژن)، لوئی شانزدهم و همسرش “ماری آنتوانت” در این میدان زیر گیوتین رفت. باغ “توئیلری” در یک سوی این میدان قرار دارد که آن را به موزه لوور پیوند می زند و در این باغ است که پایه بالن المپیک قرارداده شده است.

«شهلا رستمی»