نگاهی به «کورالاین»؛ نمایشی سرشار از شور و شکوه!

«کورالین جونز» کودکی است که با انتقال به خانه‌ ای جدید، از والدین خود که به‌ جای توجه به او، بیش‌ازحد مشغول کار و درگیر معضلات زندگی شان هستند ناراضی است. کورالین درب مخفی کوچکی در خانه‌ جدید پیدا می‌کند. او از طریق آن در به دنیای موازی می‌رود که در آن همه‌چیز، ازجمله والدین، خانه، همسایگان و باغ جادویی، به‌طور ترسناکی بهتر و ایده آل به نظر می‌رسد.
این انیمیشن ماجراجویی است و ترس کورالین و دیگر کودکان را از حبس‌شدن در دنیای موازی به نمایش می‌گذارد. همچنین روح اثر دارای خشونت و ترس بالایی است اما درکنار آن روحیه‌ شجاعت و کنجکاوی کورالین کاملاً مشهود است؛ این خلاصه داستان کتاب «کورالاین» است که سال ها قبل توسط هنری سیلیک بدل به یک انیمیشن جذاب شد و توانست با فروش بیش از ۱۸۵ میلیون دلاری در دنیا روبرو شود.
این روزها در اقدامی کم سابقه و نادر در کشورمان با جسارت و هوشمندی مریم نراقی (تهیه کننده) و امیدرضا سپهری (کارگردان) «کورالاین» بدل به نمایشی جذاب و خارق العاده شده که طی دو ساعت نفس گیر و هیجان انگیز مخاطبان خود را روی صندلی میخکوب می کند؛ اثری بیگ پروداکشن که برخلاف بسیاری از آثار مشابه که بودجه های هنگفت را صرف هیچ می کنند در ورای تولیدش دغدغه وجود دارد! دغدغه ای از جنس آموزش به کودکان و نوجوانان؛ چرا که یکی از جنبه‌های جذاب این اثر نمایشی بررسی موضوعات عمیق انسانی مانند هویت و خانواده است. این نمایش می تواند به ویژه برای کودکان و نوجوانان که شاید مخاطبان اصلی این اثر باشند یادآور این اتفاق باشد که نباید فریب ظواهر را بخورند و همواره باید دل در گرو خانواده های شان داشته باشند.

درام پردازی نمایش به گونه ای است که به دور از هرگونه شعارزدگی و اغراقی مخاطب را با خود درگیر می کند و علاوه بر این امتیاز ویژه، ترکیب عناصر مختلفی چون موسیقی، رقص و بازیگری در کنار هم «کورالاین» را بدل به اثری باشکوه کرده است.
علاوه بر بازی کم نظیر و درخشان بازیگران نمایش به ویژه صدف اسپهبدی که طی سال های اخیر در سینما و تئاتر همواره در حال درخشیدن است، توجه دقیق کارگردان نمایش به جزئیات، از طراحی صحنه و لباس‌های جذاب و خلاقانه گرفته تا موسیقی‌های هماهنگ و تأثیرگذارو حتی آکسسوار های ریزی که شاید در بسیاری مواقع کارگردانان از روی بی حوصلگی توجه به ظرافت آن ها را نادیده می گیرند، باعث شده «کورالاین» بدل به نمایشی شود که بتواند هر مخاطبی را با هر سطح سنی و دیدگاه و سلیقه ای جذب کرده و او را به وجد آورد.
اما شاید مهمترین نکته در خصوص این نمایش اقتباس از انیمیشن باشد. از آنجا که انیمه ها معمولاً دارای داستان‌های جذاب و شخصیت‌های رنگارنگ هستند و می‌توانند الهام‌بخش تولید آثار تئاتری باشند. «نمایش موزیکال کورالاین» نیز با داستان عمیق و شخصیت‌پردازی قوی‌اش، فرصت مناسبی برای انتقال احساسات و مفاهیم عمیق انسانی به مخاطبان فراهم کرده است. بی تردید تولید این اثر برای عوامل به ویژه تهیه کننده بسیار پر ریسک و پر ابهام بوده و اینک با موفقیت خارق العاده و کم نظیری که کسب کرده و خیل تماشاگرانی که به دور از خستگی بیش از ۲ ساعت روی صندلی ها خیره این اثر می شوند، باید با حمایت ویژه از سوی مسئولان فرهنگی و هنری روبرو شده و حداقل بتواند طی ۳ ماه تابستان که زمان تعطیلی مدارس و دانشگاه ها است روی صحنه برود.
شاید تنها نقطه ضعف این اثر را بتوان در حذف صحنه های مهم و نفس گیر پایانی دانست؛ قطعاً اگر دست اندرکاران نمایش تدبیری اندیشه کنند تا برای اجراهای پسین خود زمان بیشتری برای پرداختن به لحظات ترسناک و اوج داستان اختصاص دهند، «کورالاین» می تواند بیش از این بدرخشد.