نگاهی به فیلم دست تنها

فیلم دست تنها ساخته امیر ثقفی یک فاجعه تمام عیار است که نشان می دهد او نه سینما را می شناسد و نه می داند قصه گویی چیست.

او همچنان درگیر کپی برداری از سینمای غرب یا اروپا است و فیلم هایش حتی نمی تواند در جشنواره هم مخاطب داشته باشد سینمای او با مولفه های چرک و کثیف با آدم های منفعل و بی خاصیت است تولید این آدم ها برای چیست؟ کارگردان دانشی از نبوغ و تازگی در ساختار ندارد و تصور کرده این جنس از سینما می تواند کسی را راضی نگه دارد فقط ادا اطوار است و پُز شبه روشنفکری اما کارگردان نه بلد است فضا ایجاد کند نه شخصیت می داند چیست ، صریح تر بگویم امیر ثقفی معنی سینما را هم نمی داند مگر می شود فیلم بسازی و کسی آن را دوست نداشته باشد؟ کارگردان بیشتر از اینکه بخواهد سینما خلق کند شخصی سازی می کند یعنی می تواند همین فیلم ها را بسازد و در منزل شخصی اش ببیند و کیف کند گناه مخاطب چیست که باید فیلمی ببیند که نه ابتدا دارد نه میانه و نه پایان .

به لجن کشیدن آدم ها و ایجاد کردن موقعیت های هجو که بهره گیری از سینمای شبه وسترن است در فیلم های ثقفی جواب نمی دهد، ایجاد شخصیت های لمپن و کارتن خواب با دیالوگ های باسمه ای شخصیت نمی سازد .

دست تنها فیلمی بی همه چیز است که سینما را به مسخره گرفته و به شعور مخاطب توهین می کند. انتخاب این فیلم و نمایش دادن آن در جشنواره ملی فجر سیاه نمایی است کارگردان اول باید با خودش کنار بیاید که آیا می تواند سینما را یاد بگیرد و بعد فیلم بسازد البته اگر فیلم او به جشنواره می آید به خاطر پدرش است که تاسف برانگیز است.

«افشین علیار»