صرفا جهت معرفی یک قهرمان     

افشین علیار / عضو انجمن منتقدان سینما

تک تیرانداز سعی دارد قهرمان سازی کند، در تلاش است پرتره ای از شهید رسول زرین ارائه بدهد از این بابت که راهش را درست رفته چرا که توانسته یک شخصیت مهم معاصر را معرفی کند چرا که خیلی ها حتی نگارنده از وجود چنین شخصیتی بی خبر بوده اگر چه تک تیرانداز در مسیر معرفی یک قهرمان ملی که هفتصد گلوله موفق داشته درست گام برداشته اما شکل و شمایل اثر آن چنان که باید شایسته این معرفی باشد نیست فیلم چیزی را کم دارد و آن بهره گیری از تمهیدات نوین ساختاری ست ، تک تیرانداز با همان شیوه قدیمی ساختاری خاکریز و گلوله به شکل مبتدیانه اش استفاده کرده انگار فیلم در اجرا دوباره سازی شده است اما علی غفاری با تمرکز و نگاهی جدید می توانست بستری جذاب برای فیلمش انتخاب کند ، فیلمنامه نسبتا گیرایی دارد و مخاطب را همراه می کند اما رسول به عنوان یک قهرمان نمی تواند متقاعد کننده باشد چرا که بهتر می بود رسول به عنوان یک قهرمان حضور موثرتری می داشت چیز زیادی نمی توانیم از او دریافت کنیم اگر از قبل رسول زرین را بشناسیم می توانیم تا اندازه ای او را درک کنیم اما در غیر این صورت تا انتها او با اغراق معرفی می شود مثل سکانسی که یک تنه جلو می رود با یک تیر از هوش می رود به هوش می آید و تک تک عراقی ها را می کشد این برداشت ها تا حدی ساده انگارانه تلقی می شود انگار فیلمساز بدون تحقیق و پژوهس مامورت قهرمان پروری داشته است به طور مثال در پرتره سازی فیلم ایستاده در غبار را به یاد بیاورید که چگونه شخصیت احمد متوسلیان را به تصویر کشیده شد اما در تک تیرانداز سعی بر این بوده رسول هسته مرکزی فیلم باشد هر چند که در معرفی و سازوکارش لکنت داشته باشد، علی هم در فیلم وصله ی اضافی ست او فقط کنار رسول ست که از رشادت های او تعریف کند که از جایی به بعد حذف می شود و خبری هم از برگشت جنازه برادرش نمی شود، در پایان هم عملیاتی که صورت می گیرد و رسول شهید می شود آن چنان دندانگیر نیست با اینکه فیلمساز می توانست با پرداختی خلاقانه رشادت رسول را به مخاطب انتقال بدهد اما سکانس پایانی از سینمای دفاع مقدس از نظر اجرا به سینمای جاسوسی اطلاعاتی تبدیل می شود. در کل تک تیرانداز در معرفی قهرمان به شدت سطحی عمل کرده و بهتر می بود بجای دیرباز از یک نابازیگر استفاده می شد که مخاطب با دیدن کامبیز دیرباز یاد مجید سوسوزکی نیفتد.