«پالتو شتری» ارجاعاتی به تاریخ فلسفه دارد
- شناسه خبر: 7718
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
مونا کریمی / مهدی علی میرزایی که بیشتر با عنوان فیلمنامه نویس آثاری همچون فیلم سینمایی “گشت ارشاد”، “در مدت معلوم” و… در بین مردم شناخته می‌شود، این بار علاوه بر نویسندگی فیلم سینمایی “پالتو شتری” به نخستین تجربه کارگردانی نیز دست زده است. به نظر می‌رسد در “پالتو شتری” شاهد فیلمی کمدی با لحن خاص و ارجاعاتی به تاریخ فلسفه باشیم که می‌تواند علاوه بر جذابیت برای تماشاگران عام از حیث سرگرمی، توجه منتقدان را نیز به خود جلب نماید. اولین نمایش فیلم سینمایی “پالتو شتری” در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر خواهد بود که دقایقی با مهدی علی میرزایی درباره فیلم به گپ و گفت خواهیم پرداخت.
شما پیش از این به جز نگارش فیلمنامه سینمایی، کارگردانی چند تله فیلم را برعهده داشتید. چرا فیلمنامه پالتو شتری را برای نخستین کارگردانی خود انتخاب کردید؟
نمی خواهم به گونه‌ای وانمود کنم که همه شرایط آماده بود و من فقط باید انتخاب می‌کردم که کدام متنم را بسازم. واقعیت آن است که یک انتخاب نبود، بلکه جفت و جور شدن شرایط بعد از دوره‌ای سخت بود. دوره‌ای که باید سرمایه فیلم را فراهم می‌کردم. من فیلمنامه‌های دیگری دارم که علاقه بیشتری به آن‌ها دارم و برای ساخت آن‌ها تلاش کرده و می‌کنم، اما فعلا شرایط کارگردانی پالتو شتری فراهم شد. البته لحن خاص و پیچیدگی‌های مضمونی و ارجاعاتی که پالتو شتری به تاریخ فلسفه دارد اجازه نمی‌داد تا به راحتی آن را به دیگری واگذار کنم.
پالتو شتری به عنوان یک درام کمدی چه ویژگی‌هایی دارد که شاید در کمدی‌های دیگر کمتر بتوان یافت؟ گفته می‌شود که در پالتو شتری با طنز جدیدی مواجه هستیم، در این باره توضیح دهید؟
ممکن است یکی از ویژگی‌های پالتو شتری این باشد که علاوه بر تماشاگران آسان گیر و راحت سینما که عموم تماشاگران را شامل می‌شود، پالتو شتری این فضا و اجازه را به کسی که بخواهد از فیلم معانی عمیق تری را تفسیر نماید می‌دهد. بنابراین پالتو شتری را می‌توان با افرادی که در فیلم دیدن کمی سختگیر هستند و یا پیش فرضشان آن است که فیلم باید به لحاظ فکری عمیق باشد توصیه کرد. من به این ویژگی در فرایند تولید توجه داشته ام. اما اکنون که با شما صحبت می‌کنم هنوز این طراحی به آزمایش نرسیده و باید منتظر اولین اکران‌ها و واکنش تماشاچیان بی طرف باشم.
شما قلم خوبی در نگارش فیلم‌های سینمایی طنز و کمدی دارید، آیا تمایل دارید که بیشتر به عنوان نویسنده فیلم‌های طنز و کمدی در سینمای ایران شناخته شوید؟و یا تمایل به تجربه در ژانرهای سینمایی دیگر را هم دارید؟
داستان خوب، روایت خوب، فیلمنامه خوب می‌تواند در هر ژانری جذاب باشد و برای هر نویسنده‌ای نوعی چالش به شمار برود. اما وقتی معطوف به تولید باشیم کاری را می‌نویسیم که بتوان آن را تولید کرد، بنابراین یک طرف فرایند تولید از دست میل شخصی نویسنده خارج است.
آیا تدبیری اندیشیدید که پالتوشتری که امتیاز حضور و نمایش برای نخستین بار را در جشنواره فیلم فجر نیز دارد، فارغ از فیلم‌های کمدی دیگر در ورطه لودگی نیفتد و بتواند توجه منتقدان و مخاطبان خاص سینما را در کنار عام مردم جلب کند؟
راستش من اصلا به جشنواره فجر فکر نمی‌کردم. به دلیل تعهدی که در مورد بازگشت سرمایه اصلی سرمایه گذارم داشتم فقط به اکران عمومی آن فکر می‌کردم. تمام تلاشم این بود که فیلم سرگرم کننده‌ای باشد. نوع داستان و شخصیت‌هایم هم به من اجازه رفتن به سمت لودگی را نمی‌داد. این را هم بگویم که لودگی را به معنای منفی به کار نمی‌برم. لودگی یک لحن است و ممکن است در موقعیت‌های لودگی ضروری تر از متانت باشد اما به هر حال فضای این داستان و کاراکترها به لحاظ فنی اقتضای لودگی نداشتند. وقتی پالتو شتری به جشنواره فجر راه یافت خوشحال شدم و باز تکرار می‌کنم که امیدوارم تمهیداتی که برای جلب توجه عموم تماشاگران اندیشیده ام درست از کار درآید.
همکاری شما با مجید شیخ انصاری به عنوان تهیه کننده‌ای که می‌توان گفت گزیده کار است چگونه آغاز شد؟
مجید شیخ انصاری در دانشکده سینماتئاتر استاد کارگردانی من بود و دو، سه ترم با او کلاس داشتم. بعد از دانشگاه فیلمنامه‌ای به نام وزنه‌های بی وزن به ایشان دادم که آن را در کانادا به عنوان کارگردان جلوی دوربین برد و این اولین همکاری حرفه‌ای ما بود و حالا منجر شده به ساخت فیلم سینمایی پالتو شتری.
درباره سختی‌ها و چالش‌هایی که در طول ساخت فیلم‌هایی کاملا مستقل و بدون حامی مانند پالتو شتری با آن مواجه بودید بگویید؟
روند پیش تولید و تولید فیلم سینمایی پالتو شتری بسیار روان و بدون دردسر پیش رفت. البته همیشه مرحله کستینگ مرحله سختی است. بازیگرها، دستمزدشان، اقناع آن‌ها و هماهنگ شدن با زمان آزاد بازیگران مرحله سختی بود، اما در کل روند تولید روان بود. این روان بودن بیشتر مدیون مدیریت علمی تهیه کننده بود که بدون حاشیه و با در نظر گرفتن اقتصاد محدود فیلم، بهترین‌ها رافراهم کرد.
