“مارکس می تواند منتظر بماند”، همراه با آفریننده اش “مارکو بللوکیو” در بخش “پرمییر های کن”

هنرمندنیوز: فیلم “مارکس می تواند منتظر بماند” مستندی است تکان دهنده که ، علیرغم نام گمراه کننده اش، پرده از پرسش گری کارگردان درباره خودکشی برادر دوقلویش در ۲۹ سالگی بر می دارد.  یک درد بزرگ خانوادگی که هم بار گناه برای او به وجود آورده  و هم الهام بخش وی بوده است.

در این فیلم، او بخش هائی از فیلم های پیشین و گفتگو با نزدیکانش را می گنجاند و به جستجو گری پیرامون شخصیت برادری، که سایه اش همواره بر فیلم های وی افکنده شده است، می پردازد.

“مارکو بللوکیو”، کسی  که از همان آغاز ، به پرسش گری پیرامون نهاد ها، سنت ها،  سرنوشت های فردی و جمعی  پرداخته است،  با ساختن نخسیتن  فیلم بلندش،  ” مشت در جیب” (۱۹۶۵)،  دوران تازه ای را در سینمای ایتالیا گشود و از کدهای سینمای “نئو رئالیست” دور شد.

“مارکو بللوکیو”ی ۸۱ ساله، هنوز هم معترض باقی مانده است.

گفتنی است که پس از فیلم  “پریدن در خلاء”  (که جایزه بهترین بازیگر زن و مرد را برای آنوک امه و میشل پیکولی در فستیوال کن ۱۹۸۰ به ارمغان آورد)، بارها  به بخش مسابقه ای این فستیوال بازگشته است : در سال ۱۹۸۴ با فیلم “هانری چهارم، پادشاه دیوانه”،  سال ۱۹۹۷ با فیلم “پرنس هامبورگ”، در سال ۱۹۹۹، با فیلم “دایه”، در سال ۲۰۰۲ با “لبخند مادرم” ، در سال ۲۰۰۹ با “پیروزی” و ۲۰۱۹ با فیلم “خیانتکار”.

“تییری فرمو” مدیر کل فستیوال کن، درواکنش به این جایزه گفت که این افتخار بزرگی برای فستیوال به شمار می اید که از یکی از بزرگترین استادان سینمای ایتالیا ، یک مولف و شاعر، با ۵۶ سال آفرینش سینمائی، بزرگداشت به عمل آورد.

“شهلا رستمی”