فیلم‌هایی که نباید دید

به گزارش هنرمندنیوز، در چهارمین روز جشنواره سی و هفتم هستیم و تاکنون اهالی رسانه و منتقدین نه فیلم را در کاخ جشنواره دیده‌اند که متاسفانه تعداد زیادی از این فیلم‌ها حتی ارزش دیدن هم ندارد چه برسد که درباره‌اشان حرف زد. جشنواره از ظهر با فیلم‌های مستند و کوتاه آغاز می‌شود، ما در اینجا به فیلم‌های بلند اشاره می‌کنیم.

در سه فیلم روز اول تنها فیلم «غلامرضا تختی» اثر بهرام توکلی تاحدودی قابل قبول بود هرچند این کارگردان نسبت به فیلم قبلی‌اش به عقب رفته است، اما سوژه زندگی تختی آن هم نه همه ابعادش و همچنان با رازهایی که از گذشته بوده و صرفا فیلم دانسته‌های مخاطب را یادآوری می‌کند شاید برای دوستداران تختی جذاب باشد. فیلم «معکوس» اولین اثر پولاد کیمیایی فیلم ضعیف و قابل بحث روز اول جشنواره بود. همچنین «سال دوم دانشکده من» به کارگردانی رسول صدرعاملی نیز نتوانست رضایت مخاطب را جلب کند و با آنکه نسبت با آثار قبلی صدرعاملی این اثر رو به جلو است اما همچنان یک فیلم ضعیف جشنواره محسوب می‌شود که باعث هدر رفتن پول و وقت مخاطب برای دیدنش می‌شود. روز دوم جشنواره نیز با فیلم «بنفشه آفریقایی» مونا زندی آغاز شد، شاید این فیلم برای جشنواره‌های خارجی مناسب تر باشد که  همانطور در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز به نمایش درآمده بود و انتقادات کمتری از لحاظ قصه و محتوا به آن شده باست. هرچند این فیلم نیز برای مخاطب عام نمی‌توان رضایت بخش باشد.

اما فیلم «تیغ و ترمه» کیومرث پور احمد یکی از بدترین فیلم‌های موجود در جشنواره سی و هفتم است و این کارگردان کهنه کار سینما که با سینمایی شاعرانه‌اش بسیاری را شیفته هنر هفتم کرده است در این سال‌های اخیر و آثارش ثابت کرده هیچ نشانی از گذشته در آثار وی نیست و گویا تازه قرار است با آزمون و خطا وارد سینما شود. اما آخرین فیلم روز دوم تا حدودی رضایتبخش بود، «در خونگاه» سیاوش اسعدی با بازی بسیار خوب امین حیایی و ژاله صامتی که پیش بینی می‌شود از شانس‌های دریافت سیمرغ سی و هفتم هم باشند نگاهی متفاوت به روزهای بعد از جنگ کرده است، گره‌های داستان توانست مخاطب را همراه خود کند و واژه امید یکی از کلیدی‌تری حرف‌های قصه باشد. در روز سوم جشنواره فیلم «ناگهان درخت»  صفی یزدانیان باز هم نتواست رضایت مخاطبین را به دست بیاورد و با انتقادات بسیاری همراه بود و علی‌رغم نام‌های سرشناسی چون پیمان معادی و مهناز افشار نمی‌توان فیلم قابل قبول برای جشنواره نامیدش. در سانس بعدی نوبت به رضا میرکریمی با فیلم «قصر شیرین» رسید که با توجه به آثار قبلی این فیملساز نام آشنای سینمای ایران یک اثر ضعیف‌تر را مشاده کردیم. البته محوریت خانواده و اخلاق مداری در این فیلم با بازی خوب حامد بهداد از نکات مثبت آن به حساب می‌آید.در آخر نیز روز سوم جشنواره با فیلم خسته کننده«سمفونی نهم» اثر محمدرضا هنرمند به پایان رسید. هرچند این فیلم در کارنامه هنرمند اثری قابل قبول نسبت به آثار گذشته است و روایت مرگ که این کارگردان قبلا هم به سراغش رفته با برداشتی جدید روی پرده آورده، اما قطعا مخاطبین از دیدن این فیلم لذت نخواهند برد.

نویسنده: علی نجفی