فستیوال کن، نام های برجسته ولی فیلم های نه چندان برجسته
- شناسه خبر: 45886
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
هنرمندنیوز: “دوران آرماگدون” یا دوران بی رنگ خاطره ها
نخست به “دوران آرماگه دون”، ساخته ” “جیمز گری” بپردازیم که پس از ساختن فیلم هائی در ژانر های گوناگون که ، از جمله “اودسای کوچک” او در سال ۱۹۹۴ جایزه شیر طلائی ونیز را برای وی به ارمغان آورد، این بار با “دوران آرما گدون”، فیلمی بسیار شخصی ،برای پنجمین بار به بخش مسابقه ای کن باز می گردد. فیلمی که چندان شباهتی به “آرماگدون” پر هیاهوی “مایکل بی” (۲۰۱۳) ندارد. چرا که “آرماگدون” “جیمز گری”، با در نظر گرفتن معنای “آرماگدون ” که از جنگ میان پادشاه زمین و خداوند در دفتر آپوکالییپس تورات سخن می گوید، به یاد آوری خاطره های تلخ یک خانواده یهودی مهاجر به آمریکا می پردزاد که چنانچه نام” آنتونی پرکینز “را بر خود نمی کشید ، تبدیل می شد به یک فیلم لطیف تلویزیونی تاریخ مصرف گذشته.. حتا حضور”داریوش خنجی”، فیلمبردار سرشناس ایرانی تبار فرانسوی که همواره رنگ های نوستالژیکی به فیلم هائی می دهد که از هنر او استفاده کرده اند، هم وجهه چندانی به فیلم نمی دهد. این سومین باریست که “جیمز گری” با “داریوش خنجی” همکاری می کند.
از او در گذشته، فیلم هائی چون “حیاط ها” (۲۰۰۰)، “شب مال ماست” (۲۰۰۷)، “دو عاشق” (۲۰۰۸) و “مهاجر”(۲۰۱۳” را دیده بودیم. “جیمز گری” همچنین در سال ۲۰۰۹ عضو هیات داوران فستیوال کن بود.
“هی هان”، عر عر خری که در گردباد دیوانگی انسان ها غرق می شود
“یرژی اکیمولوفسکی”، کارگردان ۸۴ ساله لهستانی، که همراه با همکلاسی اش، “رومن پلانسکی” ، یکی از آخرین سینماگران آن نسل سینمای کشورشان به شمار می آیند. با “هی هان”، جامعه امروز را از نگاه یک خر نشان می دهد. فیلمی که گاه به انیمیشن شبیه می شود و به شکلی برٌآ تضاد ها، خشونت ها ، ناهنجاریها وعادت های غریب انسان های امروزی را زیز ذره بین می برد.
فیلم همچنین از پیوندی که عشق یک انسان به یک حیوان به وجود می آورد و حیوان، پس از جدائی، راه درازی را برای رسیدن به محبوب می پیماید و همه گونه رفتار های غریب، رنج و نابسامانی را تجربه می کند.
گفتنی است که ” اسیلموکوفسکی” در سال ۱۹۶۷ جایزه خرس طلائی فستیوال برلن را برای فیلم ” رفتن” به دست آورد. شماری از فیلم های او در فستیوال کن به نمایش در آمدند و از جمله برای فیلم “چیغ جادوگر”، جایزه بزرگ هیات داوران را در سال ۱۹۷۸ ربود.
به دلیل اشفتگی سایت اینترنتی تهیه بلیط که از سال گذشته بر پا نهاده شده و کار خبرنگاران را ، که تنها با کارتشان به همه سانس ها می رفتند، دشوار کرده است ، به سختی می توان فیلم های بخش های دیگر را دید. اما همین شمار اندک هم، به ویژه در بخش “نوعی نگاه” ویژگی و نو گوئی در خود نداشتند.
امیدوارم که سرانجام فیلم دندان گیری تار روز ۲۸ مه در بخش های گونا گون پدیدار شود.
“شهلا رستمی”