سالار زمانیان: بار فرهنگی کشور بر دوش هنرمندان مستقل است

هنرمندنیوز: با سالار زمانیان که آلبوم بی کلام «از ارس» را برای تار و ارکستر زهی منتشر کرده گفتگویی پاییزی داشته ایم که با هم می  خوانیم.

چرا از اینهمه فعالیت هنری موسیقی را انتخاب کرده اید؟

من این شانس را داشته ام که در خانواده اى فرهیخته بزرگ شده ام، مادر و پدری فرهنگی که همیشه در ارتقای سلیقه هنری ما تلاش کرده اند، با تشویق خانواده و پدرم آقاى منوچهر زمانیان که خود تار را شیرین می نواخت موسیقی را شروع کردم، بعدها نزد یکی از مدرسان خوب مشهد آقای فرید ایرانی نوازندگی تار را مشق کردم و پس از آن به طور حرفه ای افتخار شاگردی تار و سه تار نزد استاد کیوان ساکت را داشته ام.

چرا ساز تار و سه تار را برای فعالیت در موسیقی انتخاب کرده اید؟

من از کودکی دلباخته صدای تار و سه تار بودم، شاید تاثیر حضور و نواختن پدرم در منزل بود و موسیقی که همیشه در خانه ما طنین انداز بود، به جز این هم در همان اوان شیفته و علاقه مند صدای تار استاد ساکت شدم.

آقای زمانیان، مافیا چقدر در موسیقی ما وجود دارد؟

بسیار زیاد، سیل خواننده های پاپی که تا پیش از کرونا اکثر سالن ها و موقعیت ها و تیتراژهای سریالی و سینمایی را در اختیار داشتند و در پاندمی کرونا هم رو به بازیگری آورده اند گواه همین موضوع است.

موسیقی کجای زندگی شما قرار دارد؟

بهتر است بپرسیم در کجای زندگی من قرار ندارد؟!

سختی ها و شیرینی های این حرفه چیست؟

در جامعه و کشوری مثل ما که رفاه و آسایش حداقلی نباشد و خلق به نان شب محتاج، قطعا اولین چیزی که از سبد خانواده حذف می شود فرهنگ است، هر کس که در راه هنر و فرهنگ قدمی برمی دارد عاشق است و عشقش به جنون شباهت بیشتری دارد

وضعیت موسیقی داخلی امروز و آینده آن را چگونه می بینید؟

با نگاهی به  بودجه پیشنهادی ۱۴۰۰ دولت و سهم در نظر گرفته شده فرهنگ بر همه واضح است که هیچ حمایتی از سوی حکومت نخواهد بود و نسبت به سال های قبل افت شدیدی هم دارا است-البته که چه بهتر، چرا که سلیقه نازل دولت و حکومت وضع موسیقی جدی ما را به اینجا کشانده است- تمام زور و زحمت بار فرهنگی کشور بر دوش هنرمندان مستقل و جدی است.

یک آرزوی موسیقایی و یک آرزوی همگانی؟

امیدوارم روزی بیاید که مردم کشورمان انقدر آرامش و امنیت و رفاه داشته باشند که با خیالی آسوده، وقت و هزینه برای  فرهنگ، موسیقی، تئاتر و… صرف کنند.

در رابطه با مدال نقره ای که در global music awards امریکا دریافت کرده اید، صحبت کنید.

در این جشنواره که در آمریکا برگزار شد، آثار هنرمندان در ژانرها و بخش های مختلف بررسی می شد که بنده حقیر به عنوان بهترین نوازنده و بهترین آلبوم در آثار ارائه شده مدال نقره را کسب کردم.

اجراهای باشکوهی نیز داشته اید، در رابطه با آنها حرف می زنید؟

تمرکز اصلی این سالهای من بر موسیقی بدون کلام بوده و کنسرت های مستقلی که چه تنها و چه همراه با دوستان هنرمندم برگزار کرده ایم با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است، اولین اجرا بعد از پاندمی کرونا به تازگی در استانبول ترکیه برگزار شد که استقبال و برخورد نزدیک غیر ایرانی ها با موسیقی خودم بسیار برایم جذاب بود.

تدریس هم می کنید، در رابطه با تدریس، خروجی این کلاسها و آموزشگاها چقدر موفقیت آمیز است؟

به عقیده من خروجی کلاس ها در آموزشگاه هایی که اساتید و مدرسین دلسوز و کاربلد دارند به مراتب از بعضی از کلاس ها در دانشگاه ها قابل قبول تر و بهتر است.

آیا موسیقی سنتی و در ادامه آن تلفیقی به تکرار و یکنواختی رسیده اند؟

نه، قطعا به تکرار و یکنواختی نرسیده است، نباید نمونه های ضعیف و معمولی را تعمیم به کل ژانری داد، البته من هم با واژه سنت موافق نیستم، این که چرا موافق نیستم را پیشتر اساتید بسیار سخن ها گفته اند و زیاده گویی نخواهم کرد، واژه موسیقی ملی درست تر است.

با خبرهایی مثل وارد نشدن آلات موسیقی و… چقدر به آینده این هنر خوشبین هستید

پیشتر هم عرض کرده ام که همه زحمات و فشارها قطعا روی شانه های هنرمند است اما این را هم اضافه کنم که فقط فرهنگ یک مملکت برای آیندگان می ماند، این قوانین و قانون گذارها هستند که موقت هستند، فرهنگ و هنر چیزی نیست که با چند قانون و مصوبه لطمه تاریخی ببیند. غیر از هنر که تاج سر آفرینش است / دوران هیچ سلطنتی پایدار نیست

حرف پایانی برای مخاطبان هنرمند و از برنامه های پیش رو صحبت کنید.

در حال حاضر مشغول ضبط چند کار با کلام و ضبط آلبوم دومم هستم که با فضای آلبوم اول متفاوت است، با بهتر شدن شرایط کرونا هم برنامه ریزی سفر و کنسرت هایی در داخل و خارج از ایران را دارم.

عباسعلی اسکتی

عکس: احسان نقابت