سلیقه پرورش یافتنی است

هنرمندنیوز: با رعنا حسین دخت که پس از کرونا شاهد اجرای «مرگ گرم» از او در تئاتر شهر خواهیم بود گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.

از ترانه شروع کنیم، نوشتن کجای زندگی شما قرار دارد؟

آنجایی که هر موقع احساسم و حرف دلم را می خواهم بگویم حس می کنم با عادی گفتن عمق آن نمود پیدا نمی کند، بنابراین می نویسم و هر نوع نوشتنی این حس را به من می دهد.

برای نوشتن یک ترانه چه ویژگی هایی را مدنظر قرار می دهید؟

ویژگی حسی که در آن لحظه در قالب کلمات و وزن و قافیه بیرون می ریزند، من ناخواسته از آرایه ها زیاد استفاده می کنم و ویژگی پیچیده و سنگین بودن را همیشه در کارهایم دارم و آن را دوست دارم.

امروز ترانه سراها و خواننده هایی داریم که ماندگار شوند؟

نظرها می تواند متفاوت باشد و هر کسی هم دلایل خودش را دارد اما به شخصه از دهه های قبل دیگر خواننده و ترانه سرایی را به آن شکل نمی بینم که حس کنم پنجاه سال دیگر هم بشود از آنها نام برد.

بازیگری چقدر برای شما جدی است و در آن به چه می خواهید برسید؟

اینکه بتوانم نام ماندگاری در این عرصه باشم، البته شاید همه این را بگویند و بخواهند اما من واقعا ناراحت می شوم وقتی در برنامه های متفاوت مثالِ دور همی یا خندوانه از هر هنرمندی می پرسند بهترین بازیگرها را نام ببرید تنها نام آقایان بر‌ زبان می آید! ما بازیگر خانم خوب هم داریم اما شاید آنقدر نسبت به آقایان پر و بالی ندارند یا نمی توانند توانایی هایشان را درست و کامل نشان دهند و متاسفانه در لیست بهترین ها نیستند، از آنجا این دغدغه ام شد که جایگاه بانوان در این حرفه پر رنگ تر و مانا تر باشد.

«رعنا حسین دخت» ترانه سرا و بازیگر

وضعیت دنیای تصویر و نمایش امروز برای رشد یک جوان چقدر ایده آل است؟

متاسفانه من هیچ ایده آلی نمی بینم، یک راه هایی هموارتر از دهه های قبل شده مثل همین دنیای مجازی و رسانه ها اما به همان نسبت سخت تر شده است، موانع بیشتر شده چون سلایق و توقع ها فرق کرده است و تصویر به سمت لمپنیزم کشیده شد، جایگاه استعداد و توانایی و تلاش و هنر خیلی خیلی ناعادلانه است.

تجربه تک خوانی در گروه سرود کودکان را هم دارید، در مورد آن صحبت کنید.

زمانی که در مقطعِ آمادگی بودم، در پنج سالگی توسط استاد محمد فروغ سروری که از اساتید به نامِ موسیقی و رهبر ارکستر در بندرانزلی بودند برای تک خوانی در گروه سرود کودکان ایشان انتخاب شدم، این بزرگوار آن زمان آموزشگاه موسیقی داشتند و در زمینه موسیقی کودک فعالیت می کردند، ایشان چند سالی بود که روشن دل بودند، از کودکانِ حاضر در مهد کودکمان تست گرفتند و من برگزیده شدم، پس از گذشتِ چند همکاری ایشان من را به رادیو کودک صدا و سیمای استان گیلان معرفی کردند، به گمانم سال هفتاد و شش بود، آن دوران خواننده کودک نداشتیم و بانوان بزرگسال صدای کودکان را تقلید می کردند، برای همکاری با من از جانب صدا و سیما بسیار ممانعت شد زیرا بر این باور بودند که بچه ها اذیت می کنند و کار با آنها دشوار است اما استاد عزیزم همیشه حامیِ من بودند و تلاش ها کردند تا این همکاری اتفاق افتاد و بدین ترتیب من اولین خواننده کودک صدا و سیمای استان گیلان شدم، قرار بود مجموع کارهای اینجانب به صورت نوار کاست منتشر شود اما هرگز این اتفاق نیفتاد و دلیلش را نگفتند! کار بادبادک و اچی مچی خواب (به گویش گیلکی) آن زمان به جشنواره ها رسید و جایزه هم برد، وقتی نه یا ده ساله بودم استاد نازنینم از میان ما رفتند و من‌ همیشه مدیون و سپاسگزار محبت ها و حمایت های ایشان هستم.

در دنیای مدلینگ فعالیتی ندارید؟

خیر اما همیشه دوست داشته ام چون از بچگی خوش عکس بودم و با دوستانی هم که تا الان کار کرده ام از عکس هایشان راضی بوده اند، به عنوان یک بازیگر میمیک ها، حس ها و پوزها را بهتر می شناسم که عکس خروجی بهتری خواهد داشت.

از شما کتابی منتشر خواهد شد؟

بله اما زمان آن نامشخص است، بنا بود سال پیش مجموعه شعر و ترانه هایم منتشر شود اما به دلایلی نشد، امید که تا سال آینده این اتفاق بیفتد و اما کتاب دیگری هم هست که از سال نود و چهار جاری است و به امید خدا یک روز بیرون خواهد آمد، درحال حاضر چیزی درباره اش نمی توانم بگویم مگر این که شاید متفاوت ترین کتابی باشد که بخوانید.

حرف پایانی برای مخاطبان هنرمندنیوز؟

به عنوان یک هنرمند یا هنر دوست که از کودکی با هنر خو گرفته و کاری جز این بلد نیست و نمی خواهد هم بلد باشد من و خیلی عزیزان آن بیرون هستیم که خیلی تلاش می کنیم، خالصانه تلاش میکنیم، از خیلی راه های دیگر می شود وارد شد اما شرافتمندانه داریم پیش‌ می رویم و سختی ها برای ما چند برابر می شوند، واقعا دغدغه من این است که توانایی ها و استعدادها دیده شوند و دوستان نامدار و بزرگان این عرصه ها بیشتر دقت کنند و کیفیت را فدای هر چیزی نکنند، عزیزانی که دنبال کننده هستند و مخاطبانی که ما برای آنها تلاش مکنیم هم بیشتر به هنر واقعی و درست اهمیت بدهند، سلیقه پرورش یافتنی است پس سعی کنیم سلیقه خودمان را به سمت درست تربیت کنیم، در نهایت سپاس از شما و رسانه هنرمند.

• عباسعلی اسکتی