رامین سیاردشتی: بازیگری پر از عذاب اما لذت بخش است!

این سریال چه حرفی برای گفتن داشت؟

به نظر من حرف اصلی سریال در همان نقل قول شکسپیر که در ابتدای هر قسمت در کپشن می آمد خلاصه شده بود، اینکه همه ما در زندگی بازیگریم و به فراخور موقعیتهای مختلف، نقشهای متفاوتی را هم بر عهده می گیریم و البته همین تاویل ساده خودش سوالهای دیگری هم به همراه دارد، اینکه اساسأ چرا و چطور شرایط محیطی انسانها را مجبور به نقش بازی کردن می کند و در این شرایط اگر کسی سعی کند خود واقعی اش باشد، آیا قادر به بقا است یا نه؟ اینها سوالاتی است که این سریال سعی کرده تلنگری به ذهن ما بزند تا به جواب برسیم.

حالا با پایان آکتور، استقبال از آن چگونه بود و این مجموعه چه ویژگی هایی داشت که مخاطب آن را تماشا می کرد؟

اساسأ سریال سازی مقوله پیچیده ای است و موفقیت یا عدم موفقیت یک سریال در اقبالش از طرف مخاطب به عوامل زیادی بستگی دارد، اما مسلمأ هر مجموعه ای که پلات (طرح) داستانی جذاب و بدیعی داشته باشد، قصه گویی را با وسواس و دقت انجام بدهد و کاراکترهای چندوجهی و موقعیتهای پر چالش خلق کند، حتمأ بیننده را با خودش همراه می کند که به نظر من تمام این ویژگیها در آکتور وجود داشت، من هم در فضای مجازی هم در برخورد با مخاطب عمدتأ نظرات مثبت دریافت کردم.

این نقش چگونه به شما پیشنهاد شد و چه المان هایی داشت که آن را پذیرفتید؟

نقش توسط نیما جاویدی و البته با معرفی دوست خوبم نوید محمد زاده به من پیشنهاد شد، از آنجایی که نوید سالها تجربیات مفیدی در بازیگری تئاتر داشته و از قضا قصه این سریال هم با تئاتر درهم تنیده بود، انتخاب بازیگران نقشهای فرعی از بین بچه های تئاتری اتفاق درست و هوشمندانه ای بود که بازخورد بسیار خوبی هم داشت، در مورد نقش دکتر هم باید بگویم معمولأ کاراکترهای ساکت و مرموز که بعضأ حامل شرارت های خاصی هستند، اگر در قصه درست اجرا بشوند هم برای بازیگر و هم مخاطب می توانند جذاب باشند که این ویژگیها در «دکتر» وجود داشت و من هم سعی کردم با هدایت و راهنمایی های نیما جاویدی و انتظاراتش از این کاراکتر، نقش را باور پذیر اجرا کنم.

شما یکی از بدمن های قصه بودید، با وجود کوتاهی نقش بازتاب ها و بازخوردها برای شخص شما خوب بوده است؟

«ترسناک» واژه ای بود که در نظرات تعدادی از مخاطبین در مورد دکتر شنیدم که دلگرم کننده بود! چون گاهی اوقات پیش آمده کاراکتری که قرار بوده ترسناک و مهیب باشد در اجرا تصنعی و مضحک شده است، اما وسواس و سختگیری به جای نیما در معرفی و پرداخت کاراکترها و البته انتظار اجرای دقیق آنها از جانب بازیگر، نتیجه کار را جذاب و باورپذیر می کند.

کار کردن با نیما جاویدی چگونه تجربه ای است؟

سخت، پر از وسواس و توجه ویژه به جزئی ترین جزئیات در هر پلان و البته لذت بخش! شاید به عنوان بازیگر، کار کردن با کارگردانی که حتی در جمله بندی و نحوه ادای دیالوگ ها هم به شما سخت می گیرد، در ابتدا کمی سخت و حتی عجیب به نظر بیاید، اما تماشای نتیجه کار نشان می دهد سخت گیری ها کاملأ به جا بوده است.

این مجموعه می تواند فصل دومی هم داشته باشد؟

خواسته بسیاری از مخاطبین این بوده و ما هم امیدواریم این اتفاق بیفتد.

سوال اول را در انتها می پرسم، چرا از اینهمه فعالیت هنری سمت بازیگری آمده اید؟

بازیگری برای من یعنی کشف و شناخت، شبیه به کاری که یک کارآگاه جنایی، تراپیست، پزشک یا جامعه شناس به اشکال دیگری انجام می دهد، تلاش برای کشف و شناخت دنیای اطرافمان، آدمهایی که بعضأ از خود واقعی ما فرسنگها دور هستند و سعی می کنیم به آنها نزدیک بشویم، آنها را بفهمیم و پوستین آنها را به تن خودمان بکنیم، بازیگری شغلی است سخت، پیچیده، بعضأ پر از عذاب، راههای نرفته و سوالهای بی جواب… اما نهایتأ لذت بخش!

عباسعلی اسکتی