«حس­ مشترک» یا بازی مشترک یک تهیه‌کننده؟

رسانه ملی سال­هاست که خود را با ساخت برنامه­‌ها و سریال­‌هایی برای مناسبت­های مختلفی همچون اعیاد و عزاداری­‌های مذهبی آماده می­کند و تمام شبکه­‌ها نیز کنداکتور خاصه خودشان را برای این ایام دارند. محرم که مهم­ترین سوگواری ملی و مذهبی ماست قطعاً از این قاعده مسثنی نیست؛ اما کیست تلویزیون را یاری دهد؟ سیاه نمایی نباشد، در این میان نیز می توان به نمونه هایی محترم هم اشاره کرد. «با حسین حرف بزن» کوتاه، مختصر و شریف از حسین (ع) می گوید و هرسالی که روی آنتن شبکه نسیم رفته حرفی برای گفتن داشته است، دور از شعار و دور از شوآف­‌های مبتلابه در این نوع برنامه­‌ها که مرسوم است.

نکته قابل توجه این است تکراری باشیم؛ اما باشرف! سریال شب دهم سال­های متمادی هم پخش شود باز درصد بینندگان آن از مجموعه های فعلی و تولیدات جدید پیشی می­گیرد.

با شروع دهه دوم محرم موج ساخت برنامه­‌های مناسبتی مختص این ایام آغاز شده است، اما در این میان یک برنامه تحت لوای امام حسین«ع» از ۱۴ شهریور ماه روی آنتن شبکه دو سیما رفته و حیرت برانگیز است!

«حس مشترک» قرار است راجع ­به احساس افراد معروف جامعه به داستان عاشورا و حسین بن علی حرف بزند. موضوع آشناست؛ بله سال قبل و قبل ترش نیز از آنتن همین شبکه برنامه ای با همین موضوع و مضمون روی آنتن رفته است. برنامه ای ۲۰ دقیقه ای که ظاهراً سازمان اوقاف اسپانسر اوست و تهیه کننده آن شخصی به نام پویان هدایتی است. تهیه کننده ای که با نام و نشانی گم و با یک سرچ ساده متوجه خواهید سال گذشته نیز برنامه ای با نام «نشان ارادت» را با اسپانسری سازمان عتبات از همین شبکه دو سیما روی آنتن برده است.

تیتراژ پایانی و شبه آیتم های پخش شده برنامه جدید او، یعنی «حس مشترک» که متعلق به «نشان ارادت» است! یعنی دو اسپانسر برای یک برنامه تکراری هزینه کرده اند و تنها تفاوت برنامه تغییر نام آن است! آیا وقتی تهیه کننده ای ارادت قلبی به امام حسین (ع) دارد و سال ها برنامه هایی را با عناوینی همچون «حب الحسین»، «حس مشترک» و «نشان ارادت» روی آنتن سیما برده به عنصری به نام خلاقیت هم فکر کرده است؟ آیا از برنامه های گفت و گو محور همین را باید در ذهن مخاطب بکاریم که بازیگری بیاوریم، روی یک صندلی بنشانیم و او به سئوالات دسته چندمه تکراری که در برنامه های سال های گذشته ی خودمان مطرح کردیم، جواب دهد؟! خب! به راستی هدف از ساخت چنین برنامه هایی چیست؟ القای حس معنوی به بیننده؟ حس و حال معنوی سلبریتی‌ها چه دردی از مردم دوا می کند و یا چه حال خوبی به مردم می دهد!؟ هیچ اندر هیچ که حاصلش تعویض کانال تلویزیون است! بعید نیست در ادامه نیز لابه لای مهمان های دو شیفته شبانه این برنامه هنرمندان سال گذشته نیز به چشم بخورند! به خاطر دارم یکی از جذابیت های محدود «نشان ارادت» سفر کربلای هنرمندان بود که در پایان این برنامه بینندگانی که به سئوالات جواب درستی داده بودند به همراه هنرمندان مدعو راهی کربلا می شدند که این امر هم اتفاق نیوفتاد. کدام سفر کربلا!؟ و البته این مورد هم نوآوری برنامه نبود! این راهپیمایی دسته جمعی از برنامه «چهلچراغ» به تهیه کنندگی مجتبی امینی تقلید شده که هیچ وقت نیز حاصل نشد. حال سوال این است بودجه ی سفر کربلای نرفته هنرمندان چه شد؟! شاید برنامه هایی که دیده نمی شوند زیر سوال نمی روند که خب این هزینه ها کجا صرف می شود؟!

وَ تیتراژ پایانی! سه مشاور تهیه برای کدام کار؟! سرپرست نویسندگان برای چه سئوالات و پلاتویی؟! یک فلش بلک به برنامه سال گذشته این تیم بیاندازید سوال ها برایتان آشنا نیستند؟ و قص الهذا!

همه این موارد برآورد مالی دارد، اما آیا این پول ها درست هزینه می‌شوند!؟ و چه بسا جوانانی که مستعدند و طرح های نویی برای شبکه های سیما دارند و باید دَر به دَر دنبال اسپانسر و کنداکتور خالی شبکه بگردند و در نهایت نیز پشت درهای بسته بمانند و برنامه های بی سر و تَهی که تُهی از ارادت خالصانه به ساحت اباعبدالله حسین (ع) است روی آنتن سیما برود.

سال هاست که افراد گوناگونی گله و شکایت دارند از بی معرفتی سازمان صدا و سیما اما این بار پای امام حسین و برنامه ای ویژه ای برای ایشان وسط است، کوتاه نمی آیید؟ مدیران رسانه ملی به خصوص شبکه دو سیما باید به این سوال پاسخ دهند که آیا نظارتی برای ساخت این برنامه ها صورت می گیرد یا خیر؟!

سعیده احمدی