جمشیدیه پله اول برای رسیدن به ژانر مورد علاقه من در سینما
- شناسه خبر: 7660
- تاریخ و زمان ارسال: ساعت
مونا کریمی / یلدا جبلی دانش آموخته رشته سینما از دانشکده سینما، تئاتر، در سال ۱۳۹۳ نخستین تجربه خود را با ساخت فیلم سینمایی “داره صبح میشه” به عنوان نویسنده و کارگردان تجربه کرد. جبلی در فیلم سینمایی”جمشیدیه” در دومین تجربه کارگردانی خود به سراغ فضایی متفاوت تر از فیلم قبلی خود رفته که به گفته خودش شروعی برای رسیدن به ژانر مورد علاقه اش در سینما است. اولین نمایش فیلم سینمایی “جمشیدیه” در سی وهفتمین جشنواره فیلم فجر خواهد بود که دقایقی با یلدا جبلی به گپ و گفت خواهیم پرداخت.
درباره فضای کلی فیلم سینمایی جمشیدیه بگویید؟ چه دغدغه‌ای باعث شد تا این فیلم را بسازید؟
جمشیدیه متاثر از زندگی در شهری به نام تهران است، متاثر از یکی از موضوعات تلخ تهران که سنگینی اش روز به روز بر دوش شهرم، شهروندانش، مخصوصا زنان و دخترانش بیشتر می‌شود.
با توجه به پرداخت به روابط انسانی در هر دو فیلم، آیا می‌توان گفت جمشیدیه در ادامه فیلم سینمایی” داره صبح میشه“ ساخته شده است؟
برای من سخت ترین بخش فیلمسازی ، رسیدن به قصه‌ای است که جذبم کند و روحم را با خود ببرد، پررنگ ترین ویژگی قصه‌ای که برایم جذاب می‌شود این است که ریشه در دغدغه ها و نگاهم به جهان و در کل هر آنچه که درونم می‌گذرد داشته باشد. طبیعتا به همین دلیل در لایه های بسیار عمیق فیلم سینمایی “داره صبح میشه”و “جمشیدیه” می‌توان به نقاط نزدیکی رسید، ولی در شکل بیرونی اثر، مسیر جمشیدیه از مسیر “داره صبح میشه” کاملا جدا است و احوال کاملا متفاوتی دارد و از نظر موضوع هم نمی‌توان گفت در ادامه یکدیگر هستند ، در واقع جمشیدیه برای من شروع مسیری از فیلمسازی است که برایم جذاب تر است.
به عنوان فیلمساز فکر می‌کنید ویژگی فیلم جمشیدیه در چیست و تا چه حد می‌تواند نظر منتقدان و تماشاگران عام سینما را جلب کند؟
به هر حال جمشیدیه قصه‌ای را در بر دارد که کمتر پیش می‌اید که کسی تا به حال تلخی آن را در ابعاد و اندازه متفاوت احساس نکرده و یا با آن درگیر نبوده باشد و با به نظرم هر نوع مخاطب را با خود همراه می‌کند. در رابطه با منتقدین هم باید صبر کرد تا فیلم را ببینند ولی با توجه به نظر افرادی که تا به امروز فیلم را دیده اند که البته همه از افراد متخصص و سخت گیر سینما بودند به نظرم “جمشیدیه” برای منتقدان هم فیلم خوشایندی خواهد بود.
گفته می‌شود که فیلم در ژانر حادثه‌ای و متفاوت تر از تجربیات گذشته شما ساخته شده است کمی در این باره توضیح دهید؟
بله کاملا در مسیر متفاوت از فیلم سینمایی قبلی و حتی تله فیلم هایی که ساختم است ، درواقع جمشیدیه پله اول برای رسیدن به ژانر مورد علاقه من در سینما است.
دلیل دعوت از کیومرث پوراحمد و بهرام عظیمی دو فیلمساز مشهور سینما و انیمیشن برای بازیگری در فیلم چه بود؟ عکس العمل آنها در قبال این پیشنهاد چه بود و چگونه مجاب به بازی در این شدند؟
دیدن افراد پشت دوربین در سینما ، جلوی دوربین حتی در فیلم های دیگران هم همیشه برایم جذاب بوده و طبیعی است که من هم همیشه برای انتخاب بازیگر برای بعضی از نقشها روی افراد پشت دوربین متمرکز می‌شوم ، در فیلم سینمایی “داره صبح میشه” هم ایرج شهزادی عزیز (صدابردار ـ صداگذار) حضور داشت و برای جمشیدیه هم چه کسانی بهتر از بهرام عظیمی دوست داشتنی و کیومرث پور احمد نازنین. هر دو این بزرگوار فیلمنامه را خواندند، دوست داشتند و لطف کردند همراه مان شدند.
از چالش ها و سختی های تولید فیلم های مستقل همانند فیلم سینمایی جمشیدیه بگویید؟
مطمئنا حرف بسیار است و شاید در گفتگویی مفصل بتوان فقط درباره این موضوع صحبت کرد. فقط می‌توان گفت که دو سال و نیم مشکلات و سنگ هایی پشت سر گذاشته شد که باور این که از پا در نیامده‌ام، حتی برای خودم هم سخت است. خدارو شکر که به امروز رسید و ممنونم از تمام انسانهای بی نظیری که در تحمل روزهای سخت این مسیر همراهم شدند.
آیا ویژگی خاصی را برای این دوره از جشنواره قائل هستید؟رویکرد و مدیریت این دوره از جشنواره را تاکنون چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هنوز یکی از بهترین خاطراتم مربوط به سال ۸۳ و دوره‌ای از جشنواره فجر است که فیلم کوتاهم در بخش مسابقه پذیرفته شد. زمانی که چیزی به نام دی سی پی نبود و حتی ما فیلمسازان فیلم کوتاه ویدیویی باید پزتیو می‌خریدیم و فیلم مان را تله سینما می‌کردیم، خاطرات جذاب لابراتوار های شلوغ روزهای نزدیک جشنواره و … تجربه جذابی بود، چرا این تجربه و حس خوب برای نسهای بعد نباشد؟
درباره جشنواره سی و هفتم فیلم فجر اگر بگویم که آن را خوب ارزیابی می‌کنم که می‌گویند چون فیلمش در بخش مسابقه است این را می‌گوید، اگر هم بخواهم آن را نقد کنم که هنوز جشنواره شروع نشده است. در کل امیدوارم این دوره از جشنواره بعد از چند سالی که حرف های خیلی جذابی از احوال جشنواره نمی‌شنویم، حس و حال خوبی داشته باشد.
