تندیس گربه های بزرگ “فیلیپ گلوک”، در خیابان شانزه لیزه ی پاریس

هنرمندنیوز: طنز “فیلیپ گلوک”، که به شکلی ویژه همه سوژه های حساس را بدون ناسزا گوئی و زخم زبان مطرح می سازد، در فرانسه بسیار شناخته شده است. او در داستان های مصور خود، انتقادات را  از زبان  گربه ای بیان می کند که همیشه همان شکل را دارد. درست مانند میکی ماوس.  در عین حال این انتقادات سر پوشیده انسان را یاد مونتسکیو، فیلسوف و نویسنده فرانسوی قرن هژدهم می اندازدکه در کتاب خود “نامه های ایرانی”، از زبان دو ایرانی ی ساخته و پرداخته ذهنش، به انتقاد از جامعه و نظام سیاسی  فرانسه ونیز ایرانیان می پردازد. مونتسکیو با انتشار مخفیانه این کتاب در آمستردام ، از ترس سانسور،  نمی خواست که نامش به عنوان نویسنده برده شود، بلکه می گفت که ناشر آن است. . این “جهانگردان” ایرانی، که با لباس های غریب و رفتارشان کنجکاوی همگان را بر می انگیختند، سبب شدند که جمله ای از آن کتاب به یاد همگان بماند که می گوید :”چگونه می توان ایرانی بود ؟” که البته در آن زمان ایران را پارسه می خواندند و ساکنان آن را پارسیان… که البته این مقایسه در این جا به پایان می رسد چون برای “فیلیپ گلوک” سانسوری وجود ندارد اما او می خواهد طنز و انتقاد خود را بدین گونه بیان کند.

حال ببینیم که چگونه این گربه  آفریده شد … درسال ۱۹۸۲ ، به درخواست روزنامه نگاری به نام “لوک هونورز”، این گربه چاق در صفحات روزنامه “لو سوار” بلژیک دیده شد و خیلی زود به شکل نماد این روزنامه درآمد. علت آن هم این بود که گربه نامبرده، علیرغم جسم فربه  واطمینان بخشش، جملاتی را به زبان  می آورد که نیش دار بود و به گونه ای چنگول زدن به شمار می آمد.  پس از ۴۰ سال چنگ زدن، امروز این گربه، نه تنها محبوب خوانندگان داستان های او شده، بلکه سر سفره نقاشان بزرگی چون “سولاژ” (استاد سیاهی مطلق)، “پیکاسو” و  “موندریان ” می نشیند.

هم اکنون، “فیلیپ گلوک”، اقزون بر نمایش گربه های بزرگش در خیابان شانزه لیزه، زیر عنوان “گربه به گردش می رود”، در حال آماده کردن موزهی “گربه و تصویر های طنزآمیز” در بروکسل است که درسال ۲۰۲۴ گشایش خواهد یافت.  پس از بازشدن مکان های فرهنگی، این گربه به موزه “سولاژ” نیز  سر خواهد زد.

“شهلا رستمی”