تله فیلم سینمایی!

 افشین علیار / در وهله اول فیلم بنفشه آفریقایی فیلم بی ادعایی ست اما نکته ای در فیلم وجود دارد و آن کم جان بودن فیلمنامه است فیلم ریتم کندی دارد فیلمساز برای رسیدن به ساخت یک فیلم بلند کم کاری کرده است بنفشه آفریقایی از لحاظ قصه دچار مشکل است شروع دارد اما آنطور که باید نیست و نمی‌تواند مخاطب را با فیلم درگیر کند اگرچه موضوعی که در فیلم بنفشه آفریقایی مطرح می‌شود موضوع جدید و بکری ست اما تنها بکر بودن برای محتوا کافی نیست قصه باید در جهت روند درام جلو برود ولی در بنفشه آفریقایی قصه درجا می‌زند و نمی‌تواند مسیر خود را پیدا کند شکو همسر سابقش را به خانه می‌آورد که از او مراقبت کند شکو چندین سال قبل بعد از طلاق از شوهر سابقش با دوست شوهرش ازدواج کرده است حالا فریدون به همان خانه می‌آید که رضا حضور دارد اما این دوست دوستی قدیمی به شکل غیر منطقی در فیلم باقی می‌ماند بطوری که فریدون و رضا هیچ گاه از رفاقت قدیمی شان حرفی نمیزنند از سوی دیگر معلوم نمی‌شود که شکو چرا فریدون را به خانه می‌آورد رابطه میان فریدون و شکو الکن باقی می‌ماند فیلم ساز چیز زیادی از رابطه فریدون شکو به مخاطب ارائه نمی‌کند از سوی دیگر مونا زندی به عنوان یک فیلمساز زن سعی کرده در به وجود آوری شخصیت شکو تمرکز کند به همین دلیل وجود فریدون برای مخاطب نمی‌تواند متقاعد کننده باشد به همین دلیل فیلمساز تصمیم می‌گیرد در میانه‌های فیلم به خرده پیرنگ پناه بیاورد فرار دختر از خانه هیچ ربطی به موضوع اصلی ندارد اما فیلمساز فکر می‌کند میتواند با خرده پیرنگ به دنیای زنانه نزدیک شد بنفشه آفریقایی نمی‌تواند فیلمی برای سینما باشد.

به نظر می‌رسد اگر بنفشه آفریقایی در قالب یک تله فیلم ساخته می‌شد می‌توانست تا حدودی تاثیرگذار باشد اما در شرایط کنونی نمی‌توانیم از این فیلم توقع زیادی داشته باشیم یک فیلم با داستانی کم جان که مسیر اصلی اش را گم کرده است مونا زندی می‌توانست از این قصه فیلمی به مراتب جذاب تر بسازد اما در شرایط کنونی محتوای فیلم چنگی به دل نمی‌زند ولی می‌شود از بازی سعید آقاخانی و فاطمه معتمد آریا و رضا بابک تعریف کرد، یا می‌شود از طراحی صحنه فیلم به عنوان نکته مهم این این اثر یاد کرد بنفشه آفریقایی فیلمی نیست که بتواند مخاطب را به سینما بکشاند اما حتماً می‌تواند مخاطب خاص خود را به دست بیاورد.