تئاتر مستقل نیاز به جسارت، اندیشه و سرمایه شخصی دارد

عباسی درباره علت همکاری با این پروژه گفت: «این نمایش همانند دیگر آثار جناب رحیمی‌نصر برای من جذاب بود، چرا که ایشان همواره در مقام نویسنده و کارگردان، سبک گروتسک و ابزورد را با نگاه شخصی و تفکر مستقل به صحنه می‌برد. این‌که اندیشه‌ای خالص به زبان نمایش ترجمه می‌شود، برای من به عنوان مجری طرح بسیار ارزشمند است.»
او درباره تأمین مالی این پروژه گفت: «متأسفانه در کشور ما تقریباً هیچ‌گونه حمایتی، چه مالی و چه تبلیغاتی، از تئاتر و به‌ویژه تئاتر مستقل وجود ندارد. این پروژه هم همانند بسیاری از آثار گذشته‌ام، کاملاً با هزینه شخصی به مرحله تولید رسید.»
عباسی درباره نحوه تعامل با کارگردان و بازیگران اظهار داشت: «در تمام پروژه‌هایی که همکاری داشته‌ام، رابطه‌ام با تیم بر پایه اعتماد متقابل بنا شده است. در انتخاب بازیگر هرگز دخالت نکرده‌ام، مگر در قالب پیشنهاد. همواره تصمیم نهایی با کارگردان بوده و من به این نگاه احترام می‌گذارم.»
او همچنین درباره نحوه جذب مخاطب گفت: «پیش از آغاز هر پروژه‌ای تحقیقاتی درباره مخاطب انجام می‌شود. اما از نظر من، بهترین تبلیغ زمانی اتفاق می‌افتد که تماشاگر پس از دیدن نمایش، با رضایت سالن را ترک کند و خود، اثر را تبلیغ کند. تبلیغ دهان‌به‌دهان، مؤثرترین شیوه است.»

عباسی در پاسخ به چگونگی مدیریت جلوه‌های ویژه و طراحی صحنه گفت: «با محدودیت‌هایی چه مالی و چه فنی روبه‌رو بودیم. سالن نمایش ما امکانات محدودی داشت، اما با همین شرایط، تلاش کردیم بهترین نتیجه ممکن را بگیریم و خدا را شکر تا امروز موفق بودیم.»
او در پایان افزود: «اگر قرار باشد پروژه مشابهی را مجدد تولید کنم، حتماً در انتخاب سالن نمایش دقت بیشتری خواهم داشت. شخصاً به ژانرهای جدید، متفاوت و حتی به ظاهر نامتعارف علاقه‌مندم. معتقدم تئاتر باید در همه سبک‌ها، به‌ویژه سبک‌های دشوار و چالش‌برانگیز، حضوری فعال داشته باشد.»
در پایان این گفت‌وگو، سیاوش عباسی به سوالی عجیب پاسخ می‌دهد: «باید بگویم ژن زامبی واقعاً وجود دارد! تحقیقات علمی نشان می‌دهند پس از مرگ، سلول‌هایی در مغز انسان فعال می‌مانند. اما اگر از دید تخیلی به موضوع نگاه کنیم و روزی بتوان با زامبی‌های واقعی تئاتری اجرا کرد، چرا که نه؟ البته اگر آسیبی به کسی نرسانند!»