بغض سینما را بشنو….

هنرمندنیوز: سینما بیش از آنکه سازمان و نهاد بردارد، هنری است که به خلاقیت زیبایی‌شناسانه‌ی انسان‌ها و هنرمندان واقعی جان می‌گیرد و سیاست‌گذاران و مدیران تنها این بخت را دارند که در همجواری با آن صادقانه خدمت ارائه دهند و تسهیل‌گر باشند، وگرنه بودن‌شان چه وجه تسمیه‌ای دارد!؟
این‌جا، در این سرزمین هم ما با طیف رنگارنگ هنر طرفیم که زبانزد خاص و‌ عام است و ذوق و قریحه‌ی هنری را بر پرده‌ی سینما به منصه‌ی ظهور می‌رساند.
این رنگین‌کمان را باید باور داشت و به دنیای هنر و تصویر احترام گذاشت.
شما اگر ادعای مدیریت بر این سینما را دارید، باید همه‌ی طیف‌ها و رنگ‌ها را ببینید تا زیر سقف سینما افتخار خدمت برای همه‌ی طیف‌ها نصیبتان شود.
این یعنی همدلی و وفاق؛ مرزبندی و خودی و غیر خودی هم ندارد. غیر از این باشد فقط به بازتولید بحران دامن می‌زنید.
دلخوری شما از سینما و بغض‌تان چون برای سینما نیست، وسعت خرج نمی‌یابد.
شما به یقین و نیک می‌دانید که سینماگران مثل شما نمی‌اندیشند.
چرا!؟
چون آن‌ها بارها و بارها بغض‌شان شکسته شده، خون دل‌ها خورده‌اند، اما هیچ مدیری نبوده تا قدر ایشان را بداند.
این را بدانید که اگر سینمای ایران ویران نشده و هنوز عزتی دارد، به‌واسطه‌‌ی جان شیفته و یکتویی پدیدآورندگان و دلسوزانش است، نه ادا و فرمایش ناظرانش که برای تائید کردن عملکرد ضعیف خودشان بوده.
شما اگر هوشی و‌ گوشی دارید صدای شکستن قلب سینما را بشنوید و حرمت طیفی را که نمی‌خواستند کنار صندلی شما بنشینند، نشکنید.
شما بغض داشتید از این فاصله، و تاب این استقلال را نداشتید!
به‌جای بغض چشم‌ها را باز کرده و حقیقت را لمس کنید.
سینمای ما به گریه‌کن نیاز ندارد، به برادر و همراه و دلسوز نیاز دارد که این قهر و فاصله را بد ترجمه نکند.
همین.