بازار بین الملی هنر معاصر پاریس امسال حکایت از جوش و خروش در این دنیا دارد

هنرمندنیوز: در ۴۷مین برگزاری خود که در “گران پاله” (کاخ بزرگ) موقت (گران پاله، محل همیشگی برگزاری این رخداد در حال تعمیر است) در ۱۰٫۰۰۰ متر مربع، در نزدیکی برج ایفل، انجام می گیرد، میزبان ۱۷۴ گالری است که از ۲۵ کشور می آیند. آرشیتکت این مکان همچنین یک ساختار سبک دیگر را نیز پبش بینی کرده که می تواند ۱۸۰۰۰ متر مربع به مساحت این نمایشگاه بیافزاید.

دیدن یک آثر هنری با الهام از سیاستمداران چندان  رایج نیست. اما این بار یک هنرمند چینی به نام “وانگ دو”، مجسمه ای را از “امانوئل ماکرون”، رئیس جمهری فرانسه ساخته است که یاد آور میتینگ های انتخاباتی او می شود.

دراین نمایشگاه نیز اشاره ای به چسبیدن تماشاگران به تلفن های همراهشان می شود که، همچون در بسیاری از مکان های دیدنی دیگر به جای آثار هنری با تلفن های هئد سرگرم هستند..  در اینجا هم عکس مردم واقعی و هم تندیسی را می بینیم که گوشه چشمی به این عادت های نا خوشایند اما رایج، دارند.

بیشتر این گالری های شرکت کننده اروپائی هستند و به جز یکی دو گالری آمریکائی، نکته جالبی که به چشم می خورد حضور یک گالری به نام “اثر” از عربستان سعودی است !!

باغ بزرگ “تویلری”، که در برابر موزه لوور قرار دارد نیز کارهای ۲۵ هنرمند را در فضای باز و در چار چوب فعالیت های “برون از دیوار” این رخداد به نمایش گذاشته است. در مکان های مهم دیگر نیز پاره ای از آثار بزرگ شماری هنرمند دیده می شود.

یکی از آنها، تندیس “پرواز اژدها” اثر  ” الکساندر کالدر” است که درمیدان زیبای “واندوم” و در برابر گالری “گاستی لیونه” قرار داده شده . این تندیس بزرگ که قرمز رنگ است، کپی اثری است که هنرمند در سال ۱۹۷۵ به رنگ سیاه و دراندازه کوچک ساخته بود.  نمایشگاهی نیز زیر همین عنوان “پرواز اژدها” به کارهای “کالدر” در همین گالری اختصاص داده شده که  تا روز ۲ ژانویه ۲۰۲۲ برگزار خواهد بود.

این نمایشگاه که از ورای یک ویترین بزرگ ۱۵٫۵ متر از بیرون هم دیده می شود، از جمله تندیس اصل “اژدهای پرنده” سیاه  را به نمایش می گذارد که  اندازه ی آن چند سانتیمتر است.

درنمایشگاهی دیگر در پاریس،  شماری تابلو ی رنگ و روغنی و آبرنگ، آویزهای متحرک، جغد، قطعات برگرفته از سری کارهای کلکسیون او به نام “صخره ها و گل سفید”، که در سال ۱۹۷۴ آفریده شدند و تجربیات او را بر نگاره و تندیس های آویزان و متحرک نشان می دهند، به نمایش گذاشته شده اند که حکایت از چند هنره بودن این تندیس گر دارند.

“الکساندر کالدر” (۱۸۹۸-۱۹۷۶ )، یکی از ویژه ترین تندیس گران قرن بیستم، در گذشته سیرکی را به وجود آورده بود که از سیم و اشیاء دور انداختنی ساخته شده بود. این در حالی است که دیگر اثار او نیز با مواد خاص و گران ساخته نشده اند. این هنرمند همواره می خواسته نشان دهد که از زباله هم می توان شیئی هنری ساخت، به شرطی که استعدادش وجود داشته باشد… این سیرک بازدید کننده را به دنیای جادوئی “کالدر” می برد. دنیائی که با چیده مانی بسیار خوب ارائه گردیده بود. به عنوان مثال همه مجسمه های بزرگی که ازسیم معمولی ساخته شده اند و شخصیت های سرشناس و یا حیوانات را نشان می دادند، به کمک نور وسایه ای که به دیوار افکنده می شد جان می گرفتند و بیننده درآن ها حرکت را حس می کرد.

“الکساندر کالدر” که در سال ۱۸۹۸ در “پنسیلوانیا” و در خانواده ای به دنیا آمد که همگی در ساختن اشیاء متحرک استعداد بسیاری داشتند، به کمک  این استعداد و  تحصیلات در رشته مهندسی مکانیک، توانست که نبوغش را به ثمر برساند. “کالدر”  توانست در آغار با آثار نقاشی و طرح هایش برای جراید نامی برای خود در نیویورک پیدا کند.

“الکساندر کالدر” یکی از مهم ترین آثار خود، “سیرک کالدر”،  را در پاریس آفرید که همه پایه های اثار بعدی او درآن مشاهده می شود.

“الکساندر کالدر” هیچگاه از دلیل سفرش به پاریس حرفی نزده است اما تصور می رود که او از آمریکای انزوا گرا و محافظه کاران سال های آغازین قرن بیستم برای رسیدن به شهری آزاد و پر جذبه چون پاریس، این سفر را انجام داده است.  او درعین حال برای ساختن این اثر، نیاز داشت به شماری کار گاه رجوع کند. از این رو توانست با هنرمندانی چون “موندریان”، “لژه”، “میرو” و “دوشان” که آنها نیز به این کارگاهها رفت و آمد می کردند، آشنا شود. هنرمندانی که آنها نیز بعدها تبدیل به سردمداران هنر مدرن شدند

گفتنی است که سیرک کالدر” به موزه “ویتنی” در نیویورک تعلق دارد. فیلمی که توسط “پاته سینما” از این سیرک وکار “کالدر” تهیه شده، ما را در برابر هنرمندی قرار می دهد که مجسمه سازی مستقیم را ابداع کرد، یعنی بر خلاف دیگر مجسمه سازان از هیچ طرح و ماکتی پیروی نمی کردو تنها، با نگاه کردن به مدلش، و با سرعتی عجیب سیم ها را می تاباند و در جا مجسمه خود را می آفرید.

سه نمایشگاه امروز همه جنبه های کار هنرمندی را نشان می دهد که دائم در تلاش نشان دادن حرکت، قرار دادن اشیاء در فضا و محدود نکردن این فضا به پر و خالی بوده است.

“شهلا رستمی”