“ارنست-پینیون ارنست”، نگاره گر سایه ها

هنرمندنیوز: “ارنست-پینیون ارنست” می گوید که این نمایشگاه بسیار خوب طراحی شده چرا که بازدید کننده را با مراحل گوناگون آفرینش هنری او همراه می سازد.

او که در شهر نیس ، در جنوب فرانسه زاده شده،  در دوازده سالگی کپی یکی از تابلوهای مهم پیکاسو، “گرنیکا”، را می بیند و در او این حس به وجود می اید که  هنر می تواند منفجر شود و منفجر کند.

او که از دید گاه اجتماعی و سیاسی بسیار متعهد است، در پی آن بود که از راه هنر باورها را دگرگون سازد و چشم دل را به روی واقعیت های جهان، ولو این که بسیار تاریک باشند،باز کند.  از این رو، در سالهای هفتاد و در آغاز کار، جنگ الجزایر، تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی و وضع پناه جویان را در اروپا در  دستور کار خویش قرار داد. این پدیده ها که هر کدام هزاران قربانی به بار آورده اند، به باور وی می بایست توسط هنر خیابانی  از فراموشی بیرون کشیده شوند.

از جمله اعتراضات او، خواهر خواندگی، نیس، شهری که در آن زندگی می کند، با شهر “کیپ تاون” در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۷۴، در دوران آپارتاید، بود.  “ارنست پینیون ارنست”، اعتراض خود را باچسباندن صد ها آفیش در شهر نشان داد. این آفیش ها خانواده های سیاهپوست را  نشان می داند که پشت سیم خاردار قرار گرفته اند.

هدف طرح ها، نقاشی ها و پوشوآر های او ، برانگیختن واکنش در بیننده و مجبور کردن وی به دیدن واقعیت زندگی میلیون ها نفر توصیف شده  است .

“ارنست-پینیون ارنست” که ستایشگر پیکاسو، “ال گرکو” و” بیکن” است ، در ۲۴ سالگی تصمیم گرفت که طرح ها و آثارش  را در اندازه های وافعی بیافریند. از این رو در استودیوئی در یکی از روستاهای جنوب فرانسه ساکن شد. در آنجا بود که دریافت در نزدیکی محل کار و مزرعه های اسطو خودوس،  یک زراد خانه اتمیقرار دارد. این نزدکی در او انگیزه مبارزه با پیامدهای بمب های اتمی را به وجود آورد. از این رو سایه بدن مردی را کشید که در پی بمباران اتمی هیروشیما به خاکستر تبدیل شده بود. او از این پوشوآر برای کپی کردن  نگاره بر روی دیوار خانه ها و صخره های محل استفاده کرد.

“ارنست-پینیون ارنست”  از تکنیک کار با اسپیندل،  سنگ سیاه و پاک کن های دنده دار در ضخامت های گوناگون استفاده می کند. گاه نیز به سریگرافی می پردازد و آنها را به دیوارها می چسباند. این آثار ناپایدار، به نسبت میزان باران و دیگر رخداد های اب و هوائی در جاهای خود می مانند. گاه نیز بخش هائی از آنان همچنان به چشم می خورند.

او درباره اندازه طرح ها و نقاشی هایش می گوید که چنانچه آنها را در اندازه های بزرگ و یا کوچک بسازد، نقش یک آفیش را درخیابان ها بازی می کنند، در حالی که اندازه طبیعی به آنها امکان می دهد جمع را همراهی کنند و زنده باشند.  جای چسباندن و کشیدن آنها نیز با توجه به داستان یا تاریخچه ماجرائی  که در آن محل  رخداده برگزیده می شود.

“ارنست-پینیون ارنست”  از همه کروکی ها و طرح های نخستین کارش عکس می گیرد تا چنانچه  از بین رفتند، اثری از  آنها برجا بماند.  او می گوید که شخص مهم نیست بلکه رخداد و جایش مهم است.  گاه نیز همچون طرح “آرتور رمبو” شاعر بنام فرانسوی، هنرمند می خواهد دنیائی را که ظاهرا کنترلش از دست رفته، از دید انسان یک قرن پیش مجسم سازد. دیگر این که هدف “ارنست-پینیون ارنست” این است که بتوان  یک اثر را در همه جا پخش کرد. کاری که سایه های او انجام می دهند.  به این امید که به گفته هنرمند : ” طرح، نمایشگر انسانیت باشد چون به گونه ای دست اندیشه آن را آفریده”..

نمایشگاه آثار “ارنست-پینیون ارنست” که  از روز ۱۲ ژوئن ۲۰۲۲ آغاز شده ، تا ۱۵ ژانویه ۲۰۲۳ برگزار خواهد بود.

“شهلا رستمی”