سولاژ درست قبل از شروع جنگ جهانی دوم در مدرسه هنر‌های زیبای پاریس پذیرفته شد و اولین آثار خود را در سال ۱۹۴۷ به نمایش گذاشت. در حالی که معاصران و دوستانش مجذوب رنگ‌ها می‌شدند، او رنگ گردویی را انتخاب کرد و حتی مدتی قیر تیره را روی شیشه امتحان کرد. او سال ۱۹۵۴ در ۳۳ سالگی در بینال معتبر ونیز حضور یافت و دو سال بعد اولین نمایشگاه انفرادی خود را در نیویورک برگزار کرد.
زمانی که حدود ۶۰ سال داشت، گرایش او از رنگ سیاه به انعکاس نور از سیاه، تغییر کرد، تکنیکی که آن را outrenoir (فراتر از سیاهی) نامید. این تکنیک شامل تراشیدن، کندن و حکاکی لایه‌های ضخیم رنگ با لاستیک، قاشق یا چنگک‌های کوچک بود تا بافت‌های مختلفی ایجاد شود که نور را جذب یا رد می‌کند و او را به جایی می‌برد که او آن را «کشوری متفاوت» از سیاهی ساده می‌نامید.
