آکتور؛ کلاژ تصویرهای تماشایی!

اثر تازه نیما جاویدی با چیدمانی تقریبا مناسب از آرتیست هایی ریز و درشت تا امروز با رضایت متوسط به بالای مخاطبانش روبرو شده است پس ما با هم به بازی بازیگران آن در ده قسمت ابتدایی نگاهی کوتاه می اندازیم.
برخلاف نظر تعدادی از منتقدان نوید محمدزاده و برچسب منفی اینکه او سعی در شبیه بهروز وثوقی شدن دارد اما از نظر نویسنده این یادداشت این آرتیست پر حاشیه تبدیل به شادمهر عقیلی دنیای تصویر ما شده است، هنرمندی کم اشتباه، پرطرفدار، در اوج و دیدنی! حتی اگر بازی او در آکتور چالش تازه ای برایش به همراه نداشته باشد همین که مانند بسیاری از ستاره های گذشته ما تا امروز فید نشده پس تا اینجای راه را درست آمده است.

نقش مکمل نقش اول یعنی احمد مهران فر که علی گفتن هایش ما را یاد گوگوش همسفر می اندازد حالا دیگر به یک بازیگر تماشایی تبدیل شده است، برای او فرقی نمی کند روی صحنه تئاتر یا وسط سکانس های پایتخت باشد چون مرتضی آکتور بیننده را به دوست داشتن خودش مجبور می کند، هومن برق نورد که شخصیت او چیزی نزدیک به شخصیت کاراکترش در جیران اما اینجا درست تر از آب در آمده باعث می شود که ما با یک بدمن خوب روبرو باشیم و الهام شعبانی نیز هر چند کوتاه اما به میزان مقیاس نقشی که به او سپرده اند بازی خوبی از خودش ارائه می دهد، از مجید پتکی و درخشش مناسب و جذابیتهای بصری اش در تصویر وقتی بگذریم به سها نیاستی می رسیم که از سال دوم دانشکده من غیبش زد و حالا با یک نقش یک پررنگ برگشته که متاسفانه فراز و فرود چندانی برای بیننده ندارد، شاید باید منتظر قسمت های باقیمانده بمانیم تا احتمالا نقش او و گلاره عباسی مخاطب را با اتفاق پیچیده تری روبرو کند.

در آکتور هانیه توسلی همان هانیه توسلی همیشگی است و با احترام به بازی فریده سپاه منصور و همه بازیگران این سریال و تقدیم یک شاخه گل به آنها قطعا تا پایان قسمت دهم هستی مهدوی برگ برنده این سریال پر ماجرا بوده است، بازیگری که هر روز بازیگرتر از دیروز می شود و حالا علاوه بر زیبایی چهره بازی اش هم دیدنی است، در انتها و با اشاره به تارانتینو بازی کارگردان در چند قسمت آخر با تصویرهایی از پاهای بازیگران و بازی کم اما خوب آرش فلاحت پیشه حتما باز هم در آینده از آکتور و مهراوه شریفی نیا و آنهایی که به این مجموعه اضافه شده و می شوند خواهیم نوشت!

عباسعلی اسکتی