۱۶ سال صبر کردم تا دیده شوم

هنرمندنیوز: مصطفی قدیری که بازیگری تئاتر را از سالهای ابتدایی دهه هشتاد آغاز کرده بود در سال گذشته پس از حضور در فیلم سینمایی امیر و سریال ممنوعه به مخاطبان سینما و شبکه نمایش خانگی معرفی شد. وی این روزها باز هم گریزی به عالم تئاتر زده است تا تجاربش در حوزه بازیگری تصویر را با صحنه نمایش همراه کند. به بهانه حضور قدیری در نقش دانیال در سریال ممنوعه گفتگویی با وی داشته‌ایم تا از ورودش به عالم بازیگری حرفه ای و دغدغه‌های این روزهایش بپرسیم.

آقای قدیری، من سال گذشته شما را با فیلم امیر دیدم، در نقشی مکمل. از حضورتان در این فیلم بگویید و از ورود به عرصه بازیگری؟

من کارم را در حوزه بازیگری از سال۸۱ در رشت آغاز کردم و در سال ۸۶ با دستیار کارگردانی ادامه دادم، البته در این بین بازیگری هم میکردم چه بر روی صحنه تاتر و چه جلوی دوربین. در مجموعه شاید برای شما اتفاق بیافتد چند اپیزودی همکاری کردم و در سال ۹۳ سریال رهایی را برای مسعود تکاور کار کردم، سپس از طریق میلاد کی مرام با نیما اقلیما آشنا شدم و نتیجه ی این آشنایی همکاری در فیلم امیر بود.

چند ماهی است که سریال ممنوعه وارد عرصه نمایش خانگی شده و توانسته با استقبال مخاطبان روبه‌رو شود. از معرفی شدنتان به پروژه ممنوعه بگویید. مثل اینکه رفاقتی قدیمی با میلاد کی مرام داشته اید، در روزگاری که هر دو در گیلان زندگی می‌کردید و هنوز وارد تهران و حرفه ای بازیگری نشده بودید؟

دوستان در سریال ممنوعه فیلم امیر را دیده بودند و از طریق میلاد کی مرام به یکدیگر معرفی شدیم و این شروع همکاری با مهدی و صادق یاری، علی اکبر نجفی و امیر پور کیان شد. دوستی من و میلاد به سال‌های بسیار قبل باز می‌گردد و تقریبا در یک زمان شروع کردیم و این دوستی تا به امروز پابرجاست.

خیلی‌ها معتقدند که بازیگری در کنار نبوغ و ممارست نیاز به مولفه دیگری به نام شانس دارد، نظر خود شما در خصوص این مسئله چیست و چطور شد با اینکه سالها در این حوزه تلاش می‌کردید به ناگاه در سال ۹۶ و ۹۷ با دو اثر امیر و ممنوعه شناخته شدید‌؟

همینطور که فرمودید مولفه‌های اصلی وجود دارد و آن تلاش و تمرین و کسب تجربه است .. و شانس مقوله ایست که برای همه اتفاق می‌افتد و شما باید همیشه برای آن نقش خاص و آن موقعیت خاص آماده باشید، پس مولفه ی صبر هم اضافه می‌شود. فقط باید همیشه‌ برای فرصتی که حتما پیش خواهد آمد، آماده باشید .من هم از این داستان مستثنی نیستم، تلاش کردم، صبر کردم، بعضا کارهای دیگری هم کردم که در زمان خود دیده شد، اما در نهایت مردم هستند که تصمیم می‌گیرند کی شما را ببینند و مورد محبت خود قرار دهند.

 آدم‌ها برای بازیگری انگیزه‌های متفاوت دارند، خیلی‌ها در سودای شهرت وارد این عرصه میشوند، شما از کدام دسته بودید؟

هیچ بازیگری نمی تواند بگوید که شهرت را دوست ندارد، شهرت مقوله ایست که همراه این حرفه است و بدون شهرت امکان کار بسیار کم می‌شود. اما از این‌ها بگذریم من از کشف یک شخصیت و قرار گرفتن در موقعیتش لذت می‌برم و انقدر این لذت برایم بالاست که شهرت در حاشیه و کمکی ست برای بیشتر نقش گرفتن و هر چه نقش بیشتر، امکان کشف و خلق شخصیت‌های مختلف بیشتر.

این روزها مردم چه برخوردی با شما دارند و در واقع شهرت چه تغییر در زندگی شما ایجاد کرده است؟

مردم همیشه بی نظیرند و همیشه برخوردشان مثال زدنی ست و لطفشان به من بسیار زیاد است، اما من همانم که بودم و از خدا میخواهم کمکم کند تا هر چه جلو تر می‌روم، رفتار و خلقیاتم تغییری نکند.

چطور میخواهید حضورتان در عرصه بازیگری را ادامه دار کنید، همین طور که می‌دانید خیلی از افراد یکی دو سال حضور پررنگی در این عرصه داشته اند و به ناگاه به حاشیه رانده شده اند، شما چگونه می‌خواهید جلوی این اتفاق را بگیرید؟

به نظر من ماندگاری در این حرفه از ورودش سخت تر است، من ۱۶ سال دوام آوردم تا دیده شوم، به راحتی از دستش نمی دهم. برایش زحمت کشیدم پس به راحتی از دستش نمی دهم، سعی میکنم همیشه نو و خلاق بمانم تا ماندگار بمانم.

به نظر شما مسیر ورود به عالم بازیگری چیست؟

مسیر ورود؛ تحصیل، تلاش، تمرین، کار در فضای سینما و نمایش، حالا در هر پستی، رابطه‌ها و پارتی‌ها و شانس از طریق کار و به مرور‌ اتفاق می‌افتد.

گفتگو: سپیده آماده